# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
PISSGRAVE – Posthumous Humiliation
| 09.03.2019

İlk albümüyle zaten çok aşağılara düşürdüğü çıtayı ve en diplere indirdiği seviyeyi, ikinci albümüyle daha da aşağı çekmeyi başarıyor.

Power metal, thrash metal, death metal, doom metal, black metal, gothic metal, folk metal, niceleri… Metal kavramı birbirinden farklı dinamiklere sahip çok sayıda alt türe ayrılmış durumda. Bugün sitemizde ağırlamaktan şeref duyduğum ABD’li grup PISSGRAVE bu türler arasında death metale yakın dursa da, aslında death metalden daha rahatsız edici bir tanımla ifade edilse daha doğru olacak gibi bir duruşa sahip. Mesela küfürle anılan metal türleri olsaydı, PISSGRAVE bu sınıflandırmaya ilk sıradan dâhil olabilirdi. Orospu çocuğu metal? Belki olabilir.

Bunun başlıca sebebi PISSGRAVE’in içinde olumlu, hoş herhangi bir şey barındıran her şeye savaş açmış bir karaktere sahip olması ve aşırı çirkin, aşırı rahatsız edici olmadıkça hiçbir şeye değer vermediğini hissettiren havası.

2015 yılında çıkan “Suicide Euphoria” gibi manyak bir albümle yola koyulan PISSGRAVE, özellikle son dönemde çirkinlik ve aykırılık dozunu gözle görülür biçimde artıran Profound Lore’dan çıktığına şaşırtmayan bir müzikal duruşa sahip. Son dönemde incelediğimiz INFERNAL COIL, HISSING, OF FEATHER AND BONE gibi grupların yanı sıra, DIOCLETIAN gibi olayı iyice pisleştiren grupları da kadrosunda barındıran Profound Lore, belli ki PISSGRAVE’de gayet leş bir ışık görmüş olacak ki ilk demosunun ardından hemen grup seçkisi içerisine katmış.

“Posthumous Humiliation”a baktığımızda, “Suicide Euphoria”nın üstüne çıkan bir tehditkarlık ve güç görüyoruz. Grubu dinlerken gözümün önüne, hareket eden her şeye saldıran; her tarafı dikenlerle ve şekilsiz kıllarla kaplı; ağzından zehirli salyalar, götünden ishal boklar fışkırtan; pençeleriyle sağı solu yolup yırtan; dişleriyle tüm yumuşak dokuları parçalayan; gözü dönmüş, kuduz, fare benzeri bir yaratık geliyor.

Grubun bu izlenimi vermesini sağlayan esas unsur, tür içinde olabilecek en şirret, en rezil rüsva karakteri barındıran aşırı agresif ve zehirli vokal performansı. Gitarları da üstlenen Demian Fenton ve Tim Mellon ikilisinden çıkan bu vokaller, belli ki sıkıntılı bir çocukluğun, rahatsız bir kafa yapısının ürünü olarak karşımıza çıkıyor. Bunun yanına eklenen aşırı ve özellikle REVENGE ve benzerlerini sevenleri ihya edecek çirkef, haysiyetsiz gitar tonları ve kulak adını verdiğimiz organa en ufak bir olumlu yansıması olmayan rif benzeri garabetlerle şekillenen müzik, arkada panik atak geçiren ve ölürken olabildiğince insanı da yanımda götüreyim zihniyetindeki davul kullanımıyla iyicene şerefsiz bir kimliğe bürünüyor.

Gitar solosu klasmanına giren nota bileşimleri sunan, ancak daha ziyade şarkının orta yerine kusan gitarlar, kalan kısımlarda da bu kusmuğun içinde yuvarlanıp oraya buraya işeyerek olayın çığırından çıkmasına ön ayak oluyorlar. PISSGRAVE’i dinlerken -kapağı hiç görmemiş olsanız bile- aklınıza gelen yegâne şeyler pislik, çirkinlik, rezillik ve yok oluş.

SUMERLANDS ve ETERNAL CHAMPION gibi iki şeker grupta çalmasına rağmen prodüksiyon ve masa başı işlerini üstlendiği albümlerde tür ayrımı yapmayan ve özellikle son dönemde epey çirkin işlere bulaşan yetenekli insan Arthur Rizk’in hünerli ellerinde gerçek bir kötülük, rezillik, iğrençlik topuna dönüşen “Posthumous Humiliation”, 43 dakika gibi bu tür için fazlasıyla yorucu ve boğucu süresiyle de verdiği zararın katlanmasına neden oluyor. Bu tür bir müziği 25-30 dakikada sunsanız zaten yeterince canınızı sıkacağı ortadayken, koca bir 43 dakika bu cezalandırmaya maruz kalmak kimilerinin sabır sınırlarını zorlayabilir. Lakin ortaya konan işin amacı düşünüldüğünde, bu tabii ki de istenen bir şey. PISSGRAVE zaten açık şekilde tahrik etmek, rahatsızlık vermek, zorlamak, sinir bozmak istiyor ve bunu da olabilecek en kanlı, irinli, iltihaplı şekilde yapıyor.

PISSGRAVE ilk albümüyle zaten çok aşağılara çektiği çıtayı ve en diplere düşürdüğü seviyeyi, ikinci albümüyle daha da aşağı çekmeyi başarıyor. “Posthumous Humiliation” gerçekten de manifesto düzeyinde tavizsiz, rahatsız derecede çirkin bir işitsel cezalandırma, işkence yapma, intikam alma şöleni. En sondaki “Rusted Wind”in ikinci yarısı hariç bir anında bile kulağa hoş gelebilecek bir şey sunmayan PISSGRAVE, yılın en çirkin albümü adaylarından birini yaratarak müzik karşıtı savaşını sıfır taviz, sıfır tolerans ve yüzde yüz şerefsizlik düzleminde sürdürüyor.

8/10
Albümün okur notu: 12345678910 (8.07/10, Toplam oy: 29)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
Şirket
Profound Lore Records
Kadro
Demian Fenton: Gitar, vokal
Tim Mellon: Gitar, vokal
Brad D.: Bas
Matt Mellon: Davul
Şarkılar
1. Euthanasia
2. Canticle of Ripping Flesh
3. Funeral Inversion
4. Catacombs of Putrid Chambers
5. Into the Deceased
6. Posthumous Humiliation
7. Emaciated
8. Celebratory Defilement
9. Rusted Wind
Web
  Yorum alanı

“PISSGRAVE – Posthumous Humiliation” yazısına 22 yorum var

  1. riser says:

    kahvaltıdan sonra da bu kapak hiç olmadı yani :)

  2. crowkiller says:

    sitede daha çok böyle iğrençlikler istiyoruz, yalnız aktif bir liveleak kullanıcısı olarak bu elemanların kapakları benim bile midemi bulandırdı,bu ne amk çüş

    https://www.metal-archives.com/images/4/0/9/3/409390.jpg?2234

    Salata

    @crowkiller, Açıkçası ben de midesiz biriyim zannederdim, abi ona ne olmuş lan öyle?

  3. trivago says:

    midem yolculuğa çıktı

  4. Nox says:

    kapak efsaneymiş

  5. ali says:

    Beş para etmez işlere övgü… In Flames-Battles’ın 8 aldığı bir yerde bu emetik şeye verilen 8 az bile olabilir:)

  6. svihs says:

    Takdirleri hakeden bi albüm..Amacından zerre sapmadan devam eden her şeye sonsuz saygı duyarım..

  7. ismail vilehand says:

    Şimdilik bu sene içerisinde çıkmış en iyi albüm. Suicide Euphoria ile yaptıklarını bir üst seviyeye taşımışlar. Bu albümle birlikte Arthur Rizk dehasına hayranlığım kat kat arttı. Şu sapkınlığa bile kusursuz ayar çekmiş adam. Ayrıca 80′ler Slayer tarzı kısacık gitar soloları leziz ötesi.

    Bir de şöyle bir şey var, Elvis Presley: “If you’re looking for trouble, You came to the right place.” dediğinden beri bu müzik problemli, sert adamların müziği oldu. Kimse sevmek zorunda değil ama Rock ‘n’ Roll kültürü budur. Daha önce muhtemelen burada yazmıştım, Jim Morrison, Elvis Presley gibi adamlar şuan yaşasaydı death/grind yaparlardı.

    Rock ‘n’ Roll ve metal müziğe insancıl şeyler yüklemek komple boş iş. O bakımdan Pissgrave gibi grupları ayıplamamak lazım. Bu adamlar tam anlamıyla gerekeni yapıyorlar.

    leperlord666

    @ismail vilehand, “If it doesn’t upset people, it’s not rock music. It has to upset the church, it has to upset your parents, it has to upset the school system.”

    -Peter Steele

  8. hickdead says:

    içine girmenin zor olacağını düşündüğümden epey ertelemiştim bu albümü ama geç bile kalmışım meğer. kritiğin dördüncü paragrafındaki betimlemenin azı var, fazlası yok. albüm dibine kadar çiğ, dibine kadar insafsız ve insanlıktan zerre nasibini almamış bir sounda sahip ama bu tavrın “sadece sert olmak için sert olmak” gibi bir anlayışın mahsulü olmadığı da apaçık ortada.

    bu albümün sabah 8 – akşam 6 çalışan beyaz yakalılarla, internette tanıştığı kızın güzel olup olmadığından emin olmak için sürekli anlık isteyen ergenlerle, viskiyi kolayla içen zevksizlerle bir derdi varmış gibi geliyor bana; sanki bu insancıkları kendi kaosunda öğütüp onlara hayatlarının geri kalanını yaşanamaz hâle getirecek bir varoluşçuluk bırakmak istiyormuş gibi.

  9. eskiblackcılardan says:

    Bu ne kanım dondu.
    Bence bu grup, ruh ve sinir hastalıklarında tedavi edilmeli.
    Bu kadar kadar öfke, nefret iyi değil.
    Ruh sağlığınız için grind gibi türleri dinlemenizi tavsiye etmem.
    Arkaya biraz riff, biraz solo, biraz davul koyarak bu şiddeti normalleştirmek, hatta sanat olarak görmek çok çok yanlış.
    Bu adamlar; evrensel insan hakları yasası ,hukuk ,devlet gibi kavramlar olmasa seri katil olurdu.
    Geçmişte ne yaşadılar bilmiyorum ama ciddi bir tedavi görmeleri şart.

  10. deadhouse says:

    @eskiblackcılardan, Seni böyle dehşete düşürmüşlerse demek ki gerçekten başarılılar. Misyon yerine getirilmiş. Bir de tavsiyem o nickini değiştirmen. Eski blackçi değil de yeni tutucu yap. Bu adamlar kimseyi katletmiyor. Katletseler de bedelini öderler. Bu kadar basit. Evrensel insan hakları yasası vs. diye bayağı saçmalamışsın.

  11. eskiblackcılardan says:

    Evrensel insan hakları, her insanın yaşama hakkının olduğunu savunur.Dolayısıyla birini öldürdüğünüzde ceza alırsınız bu konuda aynı şeyi düşünüyoruz zaten.
    Benim demek istediğim nokta, eğer devlet ile bu yasalar olmasaydı bu albümü yapanlar ceza almayacağı ve böylesine nefretle,öfkeyle dolu olduğu için kolaylıkla katliam yapabilecekleriydi.
    Bana göre bu grubun zihniyeti Işid, KKK, Hitler, Yeni Zelanda’daki katliamı yapan ve engizisyon mahkemesi kurup birilerini öldüren ile aynıdır.Arkaya biraz müzik ekleyince bu sanat olmuyor.
    En önemlisi de tüm bunlar normalleşmemeli.Havalı bir iş veya bir başarı olarak görülmemeli.
    Ayrıca bunu yazdığım zaman, tutucu olduğumu söylemeniz sizin de akıl sağlığınızda bir problem olduğunu gösteriyor.
    Hiç mi sevilmediniz, hiç mi merhamet yok kalbinizde?

    deadhouse

    @eskiblackcılardan, Hiç sevilmedim, hiç merhamet yok kalbimde.

  12. Rust in Peace. says:

    Geçen gün burada birinin bu albümden bahsettiğini gördüm, kapak aklıma geldi, ne kadar dirensem de karşı koyamadım. Bir sorum var;

    Bu kapak gerçek mi? Kanım donuyor her aklıma geldiğinde.
    Yukarıdaki arkadaşım yorumlarını çok anlamsız bulmuştum zamanında, tekrar denk gelince benim bile “Hiç mi merhamet yok kalbinizde lan” diye bağırasım geldi gruba.

    Ahmet Saraçoğlu

    @Rust in Peace., gerçek olma olasılığı epey yüksek. Zamanında bundan çok daha gore fotoğrafların olduğu shownomercy.com diye bir site vardı, 2000′lerin başlarının internet fenomenlerinden biriydi.

    Ben de geçen ayı saldırısına uğramış bir adamın videosunu gördüm. Adam ölmemiş, konuşuyor ama gördüğüm en korkunç görüntülerden biriydi gerçekten. Adamın suratı kusmuğa dönmüş, derileri sarkmış, burnunun olduğu yerde kafatası gözüküyor, ağzı burnu birbirine karışmış, gözleri nerede belli değil, ona rağmen adam anlatıyor şöyle saldırdı böyle parçaladı diye.

    Merak eden varsa diye buraya koyuyorum ama rahatsız olurum diyen varsa gerçekten açmasın.

    https://www.instagram.com/p/BpsNdLuAGTa/?hl=en

    Dördüncü fotoğrafta görüleceği üzere adamı “adam etmişler” nasıl olduysa. Adamın bu hâlde konuşurken videosu da var instagram’da. Bu fotodaki adam baya baya konuşuyor nasıl oluyorsa. Onu arayamadım şimdi, isteyen baksın.

    Rust in Peace.

    @Ahmet Saraçoğlu, O fotoğrafı ben de gördüm. İlk ekşide başlığını gördüm ama açmamıştım şimdi tadımız kaçmasın diye. Geçenlerde kim ne saçmalamış bakayım diye twittera girdim,aşağı kaydırırken arkadaşın birinin bunun haberini rtlediğini gördüm bir anda irkildim. İlk aklımdan geçen düşünceler sizin gibi “Bu nasıl hayatta kalıyor ya” oldu, daha sonra son halini görünce “Adamı baştan yaratmışlar” dedim.
    Estetik ne kadar gelişmiş. Adama yüz yapmışlar.

  13. ismail vilehand says:

    Cennetin gül kokulu bahçelerinde hurilere saplarken fonda çalacak müzik budur.

    Erhan

    @ismail vilehand, 40 Huri gerçeği diye bir şey yokmuş, yalanmış. Hurilerle orgy hayali suya düştü.

  14. dreadfulfate says:

    @Erhan, tüh ya çok üzüldüm

    Erhan

    @dreadfulfate, Vilehand kredisiyle gazabimdan kurtuldun Dreadfulfate.

    dreadfulfate

    @Erhan, hak ettiysem eyvallah

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.