# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
DARK TRANQUILLITY – Fiction
| 02.02.2020

Bir dönemin sonu.

Birkaç hafta önceki “Damage Done” yazsının ardından bugün de sitede eksik olan diğer bir DARK TRANQUILLITY albümünü siteye kazandırıyoruz. Bu kez karşımızda, 2007 yılında çıkan ve DARK TRANQUILLITY’nin 2002’de girdiği yeni kimliği 2007 sonrasına bağlama görevi gören “Fiction” var.

“Fiction”, bence DARK TRANQUILLITY’nin; davayı satmadan, eskiyi tekrarlamadan, işi sulandırmadan, yaratıcılıktan ödün vermeden ve kolaya kaçmadan da modern bir melodik death metal yapılabileceğini, kulağa yeni gibi gelinebileceğini gösteren ön plandaki albümlerinden biri.

Bunun sebebi, albümün 2002’de temeli atılan -bence- üçüncü dönem DARK TRANQUILLITY’nin “Damage Done” ve “Character” gibi iki tane çok iyi ve fakat benzeşik albüm yaptıktan sonra aynı formülü birazcık eğip bükerek üçüncü kez tekrarlamayı başarmasıdır. Dolayısıyla “Fiction”ın pek çok açıdan son derece olgun bir albüm olduğunu söyleyebiliriz.

Grup bence bu olgunluğa ulaştığını, içinde bulunduğu üç albümlük dönemin zirvesini yaptığını hissetti ve “We Are the Void” ile daha kasvetli yeni kimliğine yöneldi. Bu açıdan bakınca “Fiction” bence DARK TRANQUILLITY’nin en değerli birkaç albümünden biri. “The Gallery” türün standartlarını belirlemesi açısından makro anlamda; “Projector” DARK TRANQUILLITY’nin kendi geleceğini keşfetmesi anlamında; “Damage Done” grubun kariyeri açısından en önemli karar olması anlamında; “Fiction” ise DARK TRANQUILLITY adına doygunluğa yaklaşan bir dönemin sonu olması ve sonrasında “bunun üstüne çıkmaya çalışmaktansa kimlik değiştirelim” kararını verdirmesi anlamında değerli.

Bu dönüşümün ibarelerini “Fiction”da da görebiliyoruz aslında. “Inside the Particle Storm”un çok net şekilde karanlık atmosferi, grubun sonradan sapacağı bazı gerginliklerin de ilk habercisiydi. “Projector”la başlayan ve “Haven”la zirve yapan klavye kullanımı, “Fiction”a kadar geçen 6 yılda iyice demlenmiş ve grubun karakterinin en önemli parçalarından biri olmuştu. Bu sayede grup artık “Misery’s Crown” gibi “haydi hep birlikte” türü şarkıları rahatça, tepki çekmeden, güvenle yazıp icra edebiliyordu.

Bu albümde grup, sonradan “Construct” ve “Atoma”da da kullanacağı DT logosunu albüm kapağının orta yerine nal gibi çakıyor ve önceki görsellerinin aksine çok daha minimal bir görsel tavır takınıyordu. Bu sebepten ve albüm isminden, “Fiction”dan hep soğuk ve gri bir his aldığımı ve bu soğukluğun benim açımdan albüme tuhaf, mekanik bir çekicilik kattığını söyleyebilirim.

Grubun bu dönemine baktığımda şahsen en sevdiğim ve en yaratıcı bulduğum albüm “Character” olsa da “Fiction”ın çıktığı dönemi ve aldığı olumlu tepkiyi de net şekilde hatırlıyorum. Özellikle yaş itibarıyla DARK TRANQUILLITY’yle o dönemde tanışan pek çok insan “Fiction”ı çok sevmiş, sonraki yıllarda 2000’lerin önemli albümleri arasında saymıştı. 2007’de çıkan “Fiction”ın, bu açıdan bakınca 17-19 yaş arasında metalle tanışan 1990 civarı doğan insanların DT ile tanışma albümü olması ve bu nedenle özel görülmesi anlaşılır bir durum.

Kendi adıma bakınca albümle çok sevdiğim ve o kadar da bir şey hissetmediğim şarkılar var. Misal “Blind at Heart”, “Empty Me” ve özellikle “The Mundane and the Magic”e karşı tamamen nötrken, “Nothing to No One”, “Terminus”, “Inside the Particle Storm” ve “Misery’s Crown” gibi parçalara bayılıyorum. Bu açıdan “Focus” benim için ortalama ve ortalama üstü gördüğüm şarkıları bir arada barındıran; fazla manevi bir bağ kurmadığım ama bazı çok iyi şarkılar içerdiğini düşündüğüm bir albüm.

Grubun sonradan çıkardığı albümlere ve bu albümlerdeki DT klasiği olmaya aday şarkıların azlığına baktığımızda “Fiction” benim gözümde, gerçek anlamda DT hit’i denebilecek pek çok şarkı barındıran son DT albümüydü. Sonradan çıkan albümler genel olarak iyi olsalar da konserlerde adı toplu şekilde bağırılan çok daha az sayıda şarkı içeriyorlar ve baktığımız zaman “grup bu albümden başka hangi şarkıya klip çeksin?” diye düşünüldüğünde pek fazla aday sunamıyorlar. Dolayısıyla -yine kendi adıma- “Fiction”ı DARK TRANQUILLITY’nin kendi kariyeri ve diskografisi açısından son “baba” albümü olarak görüyorum.

Sonrasında çıkan “We Are the Void”, “Construct” ve “Atoma”nın çeşitli kitlelerden mırın kırın yorumlar aldığı ve hatta bazılarının hatırı sayılır şekilde eleştirildiği düşünüldüğünde “Fiction” DARK TRANQUILLITY’nin -şimdilik- “her şeyiyle güvenli” son limanı. Evet bana kalırsa her anı DT kalitesini sonuna kadar hissettirmiyor, biraz kolaya kaçtıkları şarkılar var ama genel itibarıyla “Fiction”; modern DT’nin her şeyini yansıtan, duygusu da agresifliği de yerinde gayet iyi bir albüm.

7,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (8.05/10, Toplam oy: 64)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2007
Şirket
Century Media Records
Kadro
Mikael Stanne: Vokal
Anders Jivarp: Davul
Martin Brändström: Elektronikler
Michael Nicklasson: Bas
Niklas Sundin: Gitar
Martin Henriksson: Gitar
Şarkılar
1. Nothing to No One
2. The Lesser Faith
3. Terminus (Where Death Is Most Alive)
4. Blind at Heart
5. Icipher
6. Inside the Particle Storm
7. Empty Me
8. Misery's Crown
9. Focus Shift
10. The Mundane and the Magic
  Yorum alanı

“DARK TRANQUILLITY – Fiction” yazısına 14 yorum var

  1. Ugur says:

    Sağnak yağışlı bir havada kapalı bir balkonda otur bu albümü kulağına tak dinle.Arthouse gibi albüm gerçekten.

    Şarkı ayırt etmek zor ama yine de Icipher(I See Fear?) sözleriyle falan ne muazzam bir yapıttır allahım.

  2. Kıvanç says:

    Fiction’ı 2000′lerdeki en iyi DT albümü olarak görüyorum. 9/10

  3. crowkiller says:

    İskandinav metalini severim ama şu metalcore’umsu Gothenburg soundunu bi türlü sevemedim, at the gates hariç.

  4. Dunedain says:

    Bence character sonrası dt’nin yapabileceği en iyi albümdü fiction. The Gallery sonrası mind’s ı gibi. Ve malesef gerçekten de dt’nin son en güvenilir albümü.

  5. Melkor says:

    Character’den sonra fiction’a burun kıvıran küçük bi kitle vardı. Sağolsun We are the void hepsine tövbe ettirmişti.

  6. \m/ says:

    Çok sevdiğim bir albüm. Bazı şarkılardan pek hoşlanmasam da sevdiğim şarkı sayısı fazla olan bir albüm

  7. gXnn says:

    The Lesser Faith en sevdiğim DT şarkısı . Albumun genelinde de kötü şarkı yok gibi. 9/10 çalışır net.

  8. Dunedain says:

    İcipher ne güzel şarkısın lan mınıskm

  9. Noumena says:

    The Lesser Faith, en gizli DT hiti olabilir. Mükemmel

    Unanimated

    @Noumena, stanne’in en güzel vokal atraksiyonlarından bazılarını yaptığı, klavye delikanlısı martin’in muhteşem dokunuşlarla güzelleştirdiği bir hit

    Noumena

    @Unanimated, keşke yine bu güçte bir hit çıkarsalar :( son albümlerden bir şarkı söyle deseler durup düşünmem gerekir :/

    Erhan

    @Noumena, Bu yoruma bütün kalbimle katılıyorum.

    İlker

    @Noumena, Kesinlikle.

  10. Melkor says:

    Her yazdan sonbahara geçişte şu albümü bir kere açtığımı fark ettim. lesser faith, terminus, icipher. Sonra kafama göre. Öyle güzel sözleri de var ki ergenliğimden beri anlam kaybı da yaşamadılar. Eskimediler yani aq.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.