Norveç’in black metal ortamından beslenmek yerine olayın diğer bir çirkin tarafına kayan ve thrash metal ile death metalin epey çiğ bir tarafını yansıtan grupları ayrı bir seviyorum. Doksanların başlarındaki ham death metal kimliğini leş bir punk anlayışı ve paçoz bir thrash metal karakteriyle sunan bu gruplar, hem belli oranda birbirlerinin muadili olmayı hem de bir şekilde ayrışmayı başarıyorlar.

SEPULCHER’ı oluşturan 4 elemanın gerçekten çok acayip bir durumu var. Adamlar SEPULCHER’da death/thrash metal yapıyorlar; aynı dört adam 2016’da çıkardıkları “Perennial Void Traverse” albümlerini incelediğim REPTILIAN’da da death metal yapıyorlar. Aynı dört adam bir de COCKROACH AGENDA adı altında thrash metal de yapıyorlar. Kısacası bu dört eleman, belirli açılardan birbiriyle örtüşen 3 farklı grupla müzik yapıyorlar. Önce thrash metal olanı, ardından death metal olanı, son olarak da death/thrash olanı kurmuşlar. Hayırlı olsun ne diyeyim.

SEPULCHER’ı duyunca aklıma gelen ilk grup doğal olarak OBLITERATION oldu. Her ne kadar SEPULCHER’ın o kadar canhıraş ve manyaklaşmış bir yapısı olmasa da, onlar da hatırı sayılır miktarda adrenalin ve testosteron barındıran bir müzik yapıyorlar. Leş vokaller, ilk dönem SLAYER’dan beslenen gitarlar ve yine Lombardo ekolünden devam ettiğini söyleyebileceğimiz bir davul anlayışı işe SEPULCHER her türlü çirkinliği elden bırakmıyor.

“Towards an Early Rapture”ın sonundakine benzer türde alakasız melodiler, yahut “Corruptic the Cosmos”un girişindeki gibi daha sofistike diyebileceğim işlere de zaman zaman girişen ve olayı bir nebze de olsa sanatsal bir düzleme çıkaran SEPULCHER, geri kalan tüm zamanını türlü itlik kopukluk, değersizlik ve piçlik puştluk için harcıyor.

SEPULCHER seksenlerde ortalara saçılmaya başlayan leş death metalin günümüzdeki yansımalarından biri ve işlerini gerektiği şekilde yapıyorlar. Bence REPTILIAN’la yaptıkları şey daha ilgi çekici olsa da, türle ilgileniyorsanız “Panoptic Horror”a da göz atmanız yararınıza olur.