Bugünkü konuğumuz, “süpergrup” olarak anılan ancak bence pek de öyle bir olayı olmayan ACT OF DEFIANCE. Eski MEGADETH gitaristi Chris Broderick ile eski MEGADETH davulcusu Shawn Drover’ı kadrosunda bulunduran grup; vokalde THROWN INTO EXILE vokalistini, basta ise SHADOWS FALL basçısını içeriyor. 2014′te kurulan grup ilk albümü “Birth and the Burial”ı 2015′te çıkarmıştı. Grup yeni albümünde, o albümde sunduklarının üstüne koyuyor diyerek müziğe girişelim.

ACT OF DEFIANCE’ın müziğinde thrash metal ve melodik death metal etkileri görülüyor. TESTAMENT’vari hareketler, NEVERMORE’dan büyük ilham alan olaylar (M.I.A.) ve yer yer karşımıza çıkan daha yırtıcı vokaller, ACT OF DEFIANCE müziğinin belli oranda kimliksizleşmesine, kısacası TRIVIUM’laşmasına yol açıyor.

Olumsuz bir açılış yaptım gibi oldu ama bu kişiliksizleşme illaki kötü bir şey olmak zorunda değil (lafı geçmişken, “illaki”nin böyle birleşik yazılıyor olmasına çok uyuzum ama ilginç şekilde doğrusu bu, belirtmeden edemedim). Grup karakter yaratacaz diye çok belirli bir formülün peşinden gitmektense, çok genel bir “metal” yapıyor. Dolayısıyla da “Ektofdifaayıns şu tür müzik yapıyor, bu kesindir, yüzde bin böyledir” diyemeyiz. Dinlediğimiz şey en şemsiye ifadeyle “atarlı bir metal”; tıpkı TRIVIUM gibi, kısmen CARNAL FORGE gibi.

ACT OF DEFIANCE’ın bahsedilesi üç özelliği, daha doğrusu üç elemanı var.

Bunlardan ilki Chris Broderick.

Daha önce JAG PANZER’ın birkaç albümünde beste namına sorumluluk üstlenen Broderick’in, açıkçası bu özelliğini gördüğümüz yegâne ürünler bunlardı. O albümde de beste yükünü grubun geri kalanıyla paylaşan Broderick, kariyerinde ilk kez tek başına beste yaptığı ve bu özelliğini bütünüyle sergilediği bir grupta bulunuyor. Bu açıdan bakınca, Broderick’in MEGADETH’ten ayrıldıktan sonra “yazdığım bazı şeyler Dave tarafından MEGADETH için fazla teknik bulunmuştu” gibisinden şeyler söylemişti. İşte bu teknik olayları ilk albümde olduğu gibi “Old Scars, New Wounds”da da görüyoruz. Bu durumun en çok ayyuka çıktığı şarkı ise, bence albümün en heyecan verici çalışması olan M.I.A.. Bu şarkının girişindeki gitar kullanımı ve rifleri ciddi anlamda çok güzel ve belirgin Jeff Loomis etkileri barındırıyorlar. Genel olarak da orta ve ortanın biraz üstü bir yaratıcılık içerdiğini düşünüyorum.

Bahsedilmesi gereken ikinci eleman Shawn Drover.

MEGADETH müziğine bir şey katmamakla ve fazlasıyla düz olmakla eleştirilen Shawn Drover, sosyal medyadan paylaştığı şarkı ve gruplarla, MEGADETH’ten daha ekstrem türleri sevdiğini sürekli belli ediyordu. Kendisi ACT OF DEFIANCE’ta da MEGADETH’te olduğundan daha atarlı bir performans sergiliyor. EIDOLON günlerini akıllara getiren bir davulculuk karakteri sezdim ve albümde ortaya konan performansı yeterli buldum.

Üçüncü sırada bahsedeceğim eleman ise, bence ACT OF DEFIANCE’ın daha fazla büyümesi önündeki engel olarak gördüğüm vokalist Henry Derek Bonner.

Bonner’ın ilgi çekici veya etkileyici bir vokal yorumu, ses rengi ve yaratıcılığı yok. Sanki grup kurulmuş da “vokal yapabilen tanıdık kim var?” sorusu eşliğinde bulunmuş gibi. Broderick’in sağlam rifleri ve kütür kütür davulların önünde, Bonner ciddi anlamda “herhangi bir vokalist” olmanın ötesine geçemiyor.

Tüm bunların ışığında, ACT OF DEFIANCE eli yüzü düzgün bir metal yapıyor. Eksikleri var, akılda kalıcılık ve yaratıcılık konusunda bence sıkıntıları var ve dediğim gibi çok az albenisi olan bir vokalisti var. Vokalist bir grubun karakterinin en az %51′i olduğundan, ACT OF DEFIANCE’ın kitlesini genişletmesi adına bu konuda bir şeyler yapması, kısacası Bonner’dan daha iyi birini bulması gerekiyor. Aksi takdirde “aaa eski Megadeth elemanlarının grubu” şeklinde bir merak uyandırmanın ötesine gıdım gıdım gidebilir gibi geliyor.