Çağatay BALIKÇI
Megadeth birçok kez dağılmanın eşiğine gelen ve her seferinde yeniden geri dönüp radikal kadro değişiklikleri ile karşımıza çıkan bir grup oldu yıllar boyunca. Buna Dave Mustaine egosu mu dersiniz ne dersiniz pek bilmem ama ortada bir kıllık olduğu belli. Dave Ellefson’ın gruptan ayrılması, giderken tonla para götürmek istemesi… Dave Mustaine’in kol sakatlığının ardından ortaya çıkmayan başlayan bir eser “The System Has Failed”. David Ellefson’ın olmadığı ilk Megadeth albümü ve Chris Poland’ın da geri dönüşünü yaptığı albüm desek yalan olmaz. Kapağı ve içerdiği siyasi mesajları düşünürsek ve 2000′ler sonrası Megadeth’ten bahsediyorsak, o sivri Mustaine’in geri dönüş yaptığı albüm olduğunu da söyleyebilirim. Bu sivrilik sonradan çıkan “United Abominations” ve “Endgame” ile doruğa çıktı.
Albümün genelinde bu mesajı işleyen Dave, araya serpiştirdiği duygusal mesajlarıyla da gönlümüzü çelmişti. Bu albümde, hatta tüm diskografi genelinde dinlemiş olduğum ilk Megadeth şarkısı olan The Scorpion, albümün en iyilerinden. Albümün diğer şarkıları da kötü ya da vasat değil elbet. Albümün genelinde 2000′ler öncesi Megadeth albümlerine koysan sırıtmayacak şarkılar var. Mesela playlist’imde sürekli karıştırdığım ve “bu mu, yoksa bu mu” dediğim yegâne iki şarkı Kick The Chair ve Take No Prisoner. Yapı olarak birbirlerine benzeyen şarkılar.
Kapağa geri dönmek gerekirse, açık açık Amerikan politikacılarını ve Vic’i kapağa taşıyıp “Aha alın lan ben buradan mesajımı çakarım, resimdekiler de alınırsa alınsın” deyip yapılmış bir hamle olarak göze hoş görünebilir (sonradan birileri “Bush haklıydı” dese de…).
Albüm “The World Needs a Hero” albümüne göre, nasıl desem, daha ağır. “The World Needs a Hero” bana hep bir iç döküş olarak gelmiştir. Bunun diğer nedeni de Al Pitrelli gibi bir ilahın soloları ile bu iç döküşe destek vermesidir. Ama bu albümde geri dönen Chris Poland “Kim kime döküyo lan” deyip yardırma niyetindedir ama Dave “Dur la” deyip (Ankaralı olduğu rivayet edilir) araya iki üç şarkı sıkıştırmıştır. Bahsettiğim şarkılar Tears in a Vial, The Scorpion ve Die Dead Enough adlı şarkılar.
Albümün genelinde şarkılar içerdikleri bakımından insana hoş vakitler geçirse de, mesela My Kingdom odun gibi şarkıdır. Evlat olsa sevilmez (sevemedim bir türlü). Albümde I Know Jack gibi Kalmah esintili ve JFK’e ithaf edilmiş bir şarkı da varken diğer bir bakış açısı ile Dave’in yavaştan “born again” hristiyanlığına itafen de Shadow Of Deth gibi İncil’den (Psalm 23) ayet içeren bir şarkı da vardır (Taş gibi şarkıdır; her ne kadar tam bir şarkı olmasa da).
Albümün ağır topları Blackmail To Universe, Kick To Chair, Truth Be Told olarak nitelendirilebilirse de, albüm genelinde eskiye bir özlem var bana göre. Mustaine her ne kadar yardıran şarkılar yazsa da, Marty faktorü galip geliyor ve “nerede duygu, nerede öfke?” denilebilecek tarzda bir hava oluşuyor. Şu halleriyle de harikalar, ama daha da harika olabilecekken bu konumda kalmayı tercih etmişler gibi duruyorlar.
Bahsetmediğim iki şarkıdan biri Back In The Day ve diğeri de Something That I’m Not. Bu iki şarkı içerdikleri duygularla beni benden alır götürürler. Back In The Day 2000′ler Megadeth’inin yaptığı en iyi şarkılardan biridir kesinlikle. Tam bir metal marşı olması gerekirken en geri planda kalan şarkılardan biri olmuştur ama bu gayet normal bir durum. Sen klip beleşe gelsin diye gider Duffy Duck’lı klip çekersen, millet de sallamaz tabii. Her neyse Something That I’m Not şarkısına gelirsek, bu şarkı elbette ki Lars’a yazılmıştır. Her ne olursa olsun. Dave çıkıp ”Yok ya ne Lars’ı la” dese bile (dediğini duymadım ama demiş olabilir de) kesinlikle Lars’ı anlatır. O öfke, o sözler, tek kişiye ithafendir ve sondaki ”not yet” ile de ileride bir gün elbet Lars gibi paragöz biri olabileceğine göz kırpan bir korkudur. Şükür daha olmadı ama.
Bahsetmeyi tamamen unuttuğum diğer şarkı ise yazıyı bitirirken aklıma gelen Of Mice and Men. Bu şarkının başında Dave’in ne yaptığına anlam veremeyen insan çok olsa da benim hoşuma gider; klibindeki giriş daha da hoştur.
Megadeth’in kadro değişiklikleri sonrası gelen bu albümü belki de bir çok kişi tarafından “Endgame”, “TH1RT3EN” gibi albümlerin altında yer alabilir, ama içerdiği ögeler ile ve Dave’in yaşadığı olaylar (sakatlık ve Ellefson olayı) Megadeth’in daha bitmediğinin, ama eskisi gibi de olmadığının bir göstergesidir.
Kimsenin artık bir “Rust in Peace” beklentisi olmadığı gibi bir gerçek ortadayken bu albümü zaten “Rust in Peace” veya “Countdown to Extinction” gibi eserlerle karşılaştırmak yanlıştır; bunun için bu puanın uygun olduğu düşünüyorum.Teşekkürler.
(8.47/10, Toplam oy: 86)
Loading ...
Megadeth gibi çok da sevmediğim bir grubun bana yakın olan 2-3 albümünden biri. The Scorpion’ı, Back in the Day’i severim baya. Bir de bu albümün en ilginç olayı davul başında Vinnie Colaiuta’nın oturmasıdır sanırım. Yani hala yıllardır düşünür düşünür anlam veremem Colaiuta gibi bir caz üstadının Megadeth’le yolları nasıl kesişmiştir ahah.
07.05.2019
@Berca B., Chris poland, gar samuelson aslen caz müzisyenleridir ve Megadeth’in birçok şarkısında caz altyapısını görebilirsiniz. YouTube’da birisi rust in peace’i distortionsız çalmış, izlerseniz albümün aslen bir caz albümünden çok da farklı olmadığını görürsünüz.
Endgame’i seven, United Abominations’a da tolere edebilen biri olarak bu albümü ikinci dönem Megadeth’in zirve noktası görürüm(cümleye başlama şeklimden kötüleyecem sandın di mi, eheh). Mustaine, The Scorpion kalibresinde bir şarkıyı tekrar yazabildiği gün Megadeth’i tekrar dinlerim herhal.
En uzun soluklu dinlediğim Megadeth albümüdür. Taş gibidir. Kick The Chair, The Scorpion, Something That I’m Not… Her birinin bir hatırası bulunur. 9/10 verdim gitti.
Kritik de çok güzel olmuş, elinize sağlık efenim.
Back in the Day’in baya hastasıyım.
Kişisel sıralamam şöyle:
Endgame > The System Has Failed > TH1RT3EN > Super Collider > The World Needs A Hero > United Abominations
Bu albümü de gayet severim. Hatta şimdi kritiğin gazıyla açtım dinliyorum. Gerçekten insanı baymayan, dinlemesi eğlencelik bir çalışma. Çok tatlı nakaratlar ve melodiler de albümde boy gösteriyor.
__
Ek olarak şuan sitede 15 tane Megadeth kritiği var. Sanırım PA tarihinde en çok kritiği yapılan grup oldu Megadeth.
10.12.2013
@Nahilath, Bence:
Endgame > The System Has Failed = The World Needs a Hero (bu albümü de kimse sevmez bi ben severim nedense) > United Abominations = Thirteen = Super Collider (bu son üçünü çöpe at zaten)
Yalnız bu albümde Die Dead Enough diye bi şaheser varki Megadeth dedin mi koşarak uzaklaşan benim bile hoşuma gider. Bizim kızıl saçlıya o zamanlar arada böyle ilham geliyordu heralde. Şimdi o da bitti gerçi.
10.12.2013
@Nightwing, The World Needs a Hero +1 ve ekliyorum efsane kadro sonrası en iyi Megadeth kadrosu. Al Pitrelli en azından adam gibi solo yazıyordu.
12.12.2013
@Nightwing, TH1RT3EN’de gene çok sevdiğim bir kaç süper şarkı var. Super Collider’da Title track’i ve dance in the rain’i çok seviyorum diğerleri çöp. The World Needs a Hero beni çok sıkıyor. United Abominations için konuşmak bile istemiyorum :)
Ama Risk’i seviyorum nedense. Deli miyim neyim.
Benim de çok sevdiğim bir Megadeth albümü. Bir sürü hastası olduğum şarkı var.
megadeth severler biraz garip karşılayacak ama en sevdiğim iki megadeth albümü cryptic writings ve bu albümdür. yenilikçimiyim neyim… back in the day, scorpion favorilerim. bu arada kritik güzel olmuş. arkadaşın ellerinden sıkarım.
bu albüme nedense ısınamadım. çok gereksiz şarkı var gibi geliyor. kick the chair, back in the day ve scorpion dışındaki parçaları pek sevemedim megadeth’i çok sevmeme rağmen, hatta bazılarından nefret bile ediyorum. en az sevdiğim megadeth albümü united abominations ve super collider ile beraber
şu albümü ne zaman görsem, mustaine’in kapağa bush’un resmini koyup saydırmasından sadece 2 ay sonra başkanlık seçimlerinde gidip bush’a oy vermesi (ve foreclosure of a dream) aklıma gelir. dave’in denyoluklarından tekrar dem vurduğum için üzgünüm ama elde değil, unutulmaz bir tecrübeydi.
bence çok başarılı bir albüm. ilk 7 şarkının hepsine bayılırım. megadeth’in yeniden kurulduktan sonra çıkardığı albümler içinde bence endgame’den sonra en iyisi. 8 verdim gitti.
kaldı cryptic writings.
Benim de 2.dönem Megadeth’inin en sevdiğim 2.albümü. Özellikle solo ve vokal melodileri konusunda taş gibi bir albüm, davullar kesinlikle daha iyi olabilirdi, yinede RIP ve CTE albümlerinden sonraki en iyi davul performansı bu albümde bence Megadeth’in. Birde fazlasıyla underrated kalmış bir albüm olduğunu düşünüyorum. Blackmail the Universe, Die Dead Enough, Kick the Chair, The Scorpion, Back in The Day ve kısmen Tears In Vial harika şarkılar. Bir 8 çalışır benden. Çağatay’la da konuşamıyorum ne zamandır, özlemişim seni be abi. Ne var ne yok? :)
10.12.2013
@Cattle Decapitation, iyiyiz yavru kurt iyiyiz seni sormalı bu arada güzel yorumlarınız için teşekkürler.
10.12.2013
@Number 13, Benden de iyidir, iş güç. Cryptic’i de bekleriz. :)
7′ye katılmakla beraber, her ne kadar doğru noktalar olsa da; kritiği kritik gibi bulmadığımı da söylemeliyim. Sanki arkadaş arasında “abi System Has Failed ı dinledin mi” konulu sohbet gibi olmuş.
Albümde güzel catchy şarkılar var ama birkaç tane gereksiz şarkı da var. Bunların vektörel bileşimiyle sonuç 7 oluyor.
Megadeth’ten bir Cryptic Writings kaldı, şimdiden söyleyeyim; benzer düşüncelerim onun için de geçerli. Bir 7 de ona basarım.
Komiklik olsun diye mi yapılıyor bu incelemeler anlamış değilim. Bazı incelemeler şehir efsanesi gibi uydurmalarla dolu. Kusura bakmayın. Mesela Back in the Day için; “Sen klip beleşe gelsin diye gider Duffy Duck’lı klip çekersen, millet de sallamaz tabii” diye uydurma inceleme de yer alırsa hiç dikkate almam bu incelemeyi ne kadar bazı şeyler doğru da olsa. Duck Dodgers yani bizim bildiğimiz Duffy Duck’ın bazı bölümlerinde konuk oyuncular yer alıyor. Bir bölümünde de Dave Mustaine’i ve Megadeth’i çiziyorlar ve çizgi filmde kendisini seslendirmesini istiyorlar. Bunun yanında doğal olarak bir Megadeth parçası yer alıyor. Yani Megadeth parayı bastırıp bunun için bir prodüksiyon oluşturup yeni Megadeth videosu yaptırtmıyor. Medyanın yaptığı gibi başını kıçını kesip sadece bir bölümünü alırsan ki öyle yapılmış dediği klip olayı. Aman sakın ha “The Scorpion”un videosu konulmuş incelemeye onu da resmi video sanmayın. ;)
10.12.2013
@Burak, http://bit.ly/1bUyNqz
11.12.2013
@Burak, peki sana bişey sorucam back in the day güzel şarkı kabul peki mice ve die dead şarkılarından Sonra niye back in the day peki scorpion yada blackmail değilde yada en basitinden tears in a vial değil bence yorum yazarken iyi düşün sonrada kendini gülünç duruma düşürme bedava fırsat gelmiş adamlar kullanmış ve kötü olmuş allah için gögüslü mustaine nedir lan adam kadın gibi gözüküyo
11.12.2013
@Number 13, Benim düşüncem bunlar. “Göğüslü Mustaine” diyorsun da Marvin’in kafasındaki fırçayı niye görmüyorsun? Hiç kafasında fırça olan uzaylı mı olur? :) Çizgi film bu. Gerçek değil. Şarkı seçimi olarak bilemem niye Back in the Day’in seçildiğini. Ee bırak da fırsat değerlendirilsin istersen. The Simpsons’da Radiohead, Smashing Pumpkins, Metallica, Blink-182 Green Day filan konuk oldu. Duck Dodgers’a Dave Mustaine’de fırsatı değerlendirsin ki değerlendirdi.
Ayrıca albümde Vinnie Colaiuta’nın olduğunu hatırlatırım incelemede yer almaması ilginç.
Dave bu albüm öncesi Jeff Waters’ı gruba katılması ve birlikte şarkı yazmaları için çağırmış lakin yanıt ret olmuş.
Olaydı ne olurdu acaba.
11.12.2013
@suat, Vasat bir albüm çıkardı zahir, Waters eski Waters mı diye sorarlar adama? :)
rust in peace 1 , bu 2 . mükemmel bir albüm
Back in the day in resmi megadeth hesabindan yayinlanana daha once yayinlanmamis resmi videosu
http://youtu.be/hv-ayWDnW5s
“Albümde I Know Jack gibi Kalmah esintili ve JFK’e ithaf edilmiş bir şarkı da varken….”
Bu cümleye ne desem bilemedim. Megadeth’in Kalmah’tan esinlenmesi fikri kulağa çok acayip geliyor. Skin O’ My Teeth kavırlamış, Megadeth’den etkilendiklerini pek saklamamış, gitar-vokalleri Pekka Kokko’nun gitarı tutuş şeklinin bile Dave’e benzediği bir grup Kalmah. Kaldı ki bu albüm çıktığı zamanlarda Kalmah daha yeni yeni adını
duyurmaya başlamıştı.
Şaka maka bu sitede ilk kez Dave Mustaine ve Megadeth savunuyorum galiba eheh.
Megadeth’in 2000 sonrası en sevdiğim albümü. Son derece underrated kalmış ki azılı bir Megadeth fanı olarak megadeth’in birçok albüm ve şarkısının underrated kaldığını söyleyebilirim. Elbette ki marty olsaydı daha iyi bir albüm dinlerdik ama Chris poland’ın soloları da şahane. Keşke Ellefson da ayrılmayıp bu albümde yer alsaydı, Ellefson’sız Megadeth mi olur? Herşeye ve bütün yaşadıklarına rağmen, Megadeth’in altın çağının geride kaldığı ama buna rağmen Dave’in tek başına ne kadar yetenekli olduğunu gözler önüne seren bir albüm.
Şu zor günlerimde yanımda olan tek dostum Megadeth. 2 kere canlı izlediğim için o kadar gururluyum ki bir kere daha gelse gene giderim. Gençliğimin grubu, gençliğimin idolü Dave Mustaine. İyi ki varsın Megadeth.