Manyaklar grubu Cephalic Carnage’ın bu sıfatı hak etmesinin sebepleri, ilk albümleri “Conforming To Abnormality” ve sonrasındaki “Exploiting Dysfunction”da görülmekteydi. Üçüncü albüm “Lucid Interval”de ise, grubun daha olgun bir tavrı benimsediği belli oluyordu. 2005 yılına geldiğimizde, CC tam anlamıyla mükemmel bir albümle geri döndü. Anomalies kendi tarzında bu yılın en iyilerinden biri olmayı şimdiden garantiledi.

Grind adına yapılabilecek her şeyi yapan grup, aynı zamanda bu tür için sıklıkla görülen mizahi üsluba da sahip (Avusturalyalı Bone Duster da buna örnek olarak verilebilir). Yani müzik yalnızca kan, şiddet, insanları ortadan ikiye yarma, ya da kıyma makinasına elinizi sokup bir yandan da “Abi makinanın ömrü azalıyo yapma!” diyen kasapla mücadele etmekten çok daha fazlasını sunuyor bizlere. Bu türdeki pek çok grupta görebildiğimiz hoş Grind’n Roll tadları olsun (Piecemaker), İsveç death metal alıntıları olsun (Dying We Be The Death Of Me), Suffocation tadları sunan ölümcül pasajlar olsun (Wraith), türün sevenleri için her yönüyle dopdolu bir albüm Anomalies.

Kasap amca kolumuzu kıyma makinasına sokmamamız konusunda bizle mücadele etmeye ve vitrindeki koyunların kıçına maydanoz yerleştirmeye devam ederken, grup da hızını hiç kesmeden ortalığı kırıp dökme işini sürdürüyor. Oldukça değişken bir albüm olan Anomalies, death metalin her türünü seven pek çok insanın, kendine göre bir şeyler bulabileceği zengin bir içeriğe sahip. Clean gitarlar ve yer yer caz öğeleri gibi farklı tadlarında sunulduğu bu albümde, kusursuz bir müzisyenliğin olduğunu ve özellikle de davulcunun gizli işler çevirdiğini söylemem lazım.

- “Evladım sokma kolunu diyorum.. bak kime söylüyorum!”
+ “Dur amca çok zevkli… Ooooh.. Cephalic Carnage amca bu.”
- “Bak Arena ekibi gelecek şimdi kıymaları denetleyecek…”

Entombed’un Wolverine Blues albümünden fırlamışçasına başlayan “Sleeprace”, dur kalklarla süslü “Kill For Weed” ve en sondaki damar ötesi “Ontogony Of Behavior” da unutulmamalı. Özellikle son şarkı “Ontogony…” on dakikalık süresi ve mükemmel düzenlemesiyle, grubun ne kadar olgun bir tavra ulaştığının simgesi. İlk dört dakikası clean gitarların nefis geçişleriyle ve clean vokallerle süslü olan bu şarkı, başından beri ortalığı yıkıp geçen albümün keder ve acı dolu bir kapanış yapmasını sağlıyor. Ancak karşımızdaki grup Cephalic Carnage olduğu için, yine rahat durmuyorlar ve bir anda kudurup kendilerini engellemeye çalışan kasaba “Tamam abi sen bi şöyle gel” diyerek kasabı kıyma makinasına sokuyorlar.

Anomalies ile kendi tarzında pek çok yerde listelerin 1 numarasına çıkan ve grind festivallerinde headliner’lığa yükselen Cephalic Carnage’ın bu albümünü, kırmızı et seven herkese tavsiye ediyorum.
Sıcak servis yapınız, afiyet olsun.