Metal dünyasının az ünlüleri zaman zaman bir araya gelip son derece kaliteli yan projeler meydana getirebiliyorlar. Bugün bunlardan biriyle beraberiz. Az ünlü ancak ihtisas alanlarında son derece yetkin üç müzisyen tarafından kurulan IRONMASTER bizleri İsveç’ten selamlayan canavar gibi bir death metal grubu.

Kadrosunda eski SCAR SYMMETRY gitaristi Jonas Kjellgren, mevcut SCAR SYMMETRY vokalisti (sert vokalleri yapan) Roberth Karlsson ve DARK FUNERAL, IMPERIUM davulcusu Janne Jaloma’yı barındıran IRONMASTER ciddi anlamda acımasız bir karaktere sahip ve nefes aldırmayan bir death metalle evimizi barkımızı kana buluyor.

Genel yapı itibarıyla NILE, VADER, MORBID ANGEL, HATE ETERNAL, MISERATION ayarında müzik yapıyorlar ve bunu tam kıvamında klavye altyapısıyla destekleyerek son derece dolgun, kodu mu oturtan bir sound yaratıyorlar. Nefis sololar, progresif bir anlayış, sertliği elden bırakmayan beste karakteri ve akılda kalıcı rif ve melodilerle IRONMASTER kesinlikle fark yaratmaya geliyor ve bunu da başarıyor.

Geçtiğimiz yıl da “Thy Ancient Fire”ı çıkaran IRONMASTER’ı o albümüyle tanıyıp dinlemiş olmama rağmen nasıl olduysa incelememişim. Grubun taze enerjisi ve akılda kalıcı hayvanlığı zaten o albümden kendini belli ediyordu ve “Weapons of Spiritual Carnage”da da bu düşünceleri daha da ileriye götürecek düzeyde etkileyici bir iş ortaya koymuşlar.

Burada aslan payını albümdeki tüm gitarlardan sorumlu olan Jonas Kjellgren’e vermek doğru olabilir. Albüm baştan sona tam bir rifler ve sololar geçidi, üstelik hepsi de bütünlüklü ve anlamlı bir albüm ortaya çıkması için iş birliği yapıyorlar. Kendisi de usta bir prodüktör olan Kjellgren’in prııl pırıl, hayvan gibi prodüksiyonu da eklenince “Weapons of Spiritual Carnage” dinlemesi ciddi anlamda çok zevkli bir şeye dönüşüyor.

Bireysel performanslara bakarsak, dediğim gibi Kjellgren zaten öküz gibi gitar çalıyor ve albümü gövde gösterisine dönüştürüyor. Diğer yandan davulcu Janne de Dominator sonrasında DARK FUNERAL’a neden alındığını kafalara kazırcasına manyak bir davulculuk sergiliyor. Bazı ataklarının agresyonu ağızlardan salya akıtacak cinsten. Bunların yanına bir de şahsen çok sevdiğim bir death metal vokalisti olan Roberth Karlsson’un derinden, etli ve tok kükreyişleri gelince tam bir death metal şölenine dönüşüyor. Karlsson’u tanımayanlar ya da sadece son birkaç SCAR SYMMETRY albümündeki performansıyla bilenler, kendisinin FACEBREAKER’la yaptığı acımasızlıklara, yıldızlar karması PAN.THY.MONIUM’daki performansına ve tabii ki EDGE OF SANITY’nin “Cryptic”indeki vokallerine bakabilirler. Tabii esas olay bireysel performanslarda değil, “Weapons of Spiritual Carnage”ın gerçekten de son derece çok yönlü şarkılardan oluşmasında yatıyor. Albümün geri kalanından ayrılan “Cast Into the Hollow” deneysel -ve çok güzel- olaylar da dâhil olunca IRONMASTER’ın death metal dinleyicileri için nefis bir keşif hâline gelmesi kaçınılmaz oluyor.

Kendi adıma konuşursam, özellikle vokal ve gitar özelinde hayranı olduğum iki insanı bir araya getiren IRONMASTER, bu denli acımasız bir davulcunun da eklemlenmesiyle tam bir ölüm makinesine dönüşüyor. Bir kez dinleyip unuttuğunuz rifler yazan bir dolu grup varken, bence IRONMASTER’ın nakış gibi işlenmiş riflerine mutlaka kulak verin ve son yılların en heyecan verici projelerinden biriyle gecikmeden tanışın. Son iki yılda iki albüm çıkardılar; siz de hemen tanışın ki bir sonraki albümleri çıktığında kritiğinin altında “yine hayvan gibi”, “mükemmel lan”, “sikmişler” gibisinden konuşabilelim.