Metal dünyasının refah içinde kaos sunmaya meraklı ülkelerinden olan Avustralya’nın son 10 yıldaki en kazıma meraklısı oluşumlarından birini konuk ediyoruz bugün.

Özellikle 2020 çıkışlı “Grand Malevolence” albümlerine hasta olduğum ve kafaya çekiçle vurmalı sound’u ve rifleriyle en azından birkaç şarkısını düzeli aralıklarla dinlediğim DEPRAVITY, Avustralya’nın uzak ara en yalnız, en izole şehri olan Perth’ten bizlere seslenen bir oluşum.

Avustralya dendiğinde bildiğimiz Sydney, Melbourne, Canberra, Brisbane, Adelaide gibi başlıca şehirlerin tümü ülkenin en doğu tarafında yer alırken, yine büyük bir şehir olan Perth ise tek başına ülkenin en batısında, İstanbul ile Lizbon arası kadar bir mesafede yer alıyor. Üstelik bu mesafenin çok büyük kısmı da çöllerden oluşuyor.

Muhtemelen bu sebepten grup elemanlarının çaldığı diğer grupların pek çoğunun adını duymamış olmanız olası, zira tamamına yakını Perth’ten çıkan yerel topluluklar. Doğu tarafında olsalardı eminim bu kadar yetenekli adamlar daha bilinen gruplarla da bağlantılı olurlardı.

Ülkesindeki diğer gruplardan ve müzik sahnesinin genelinden Avrupa’nın bir ucundan diğer ucu kadar devasa bir mesafeyle ayrılan böylesi bir izolasyon içerisinde DEPRAVITY tam hayvan çocuğu karakterinde bir müzikle bizlere sesleniyor.

Bir Paolo Girardi çalışması olduğu 150 kilometre öteden anlaşılan bir kapakla sunulan “Bestial Possession”, DEPRAVITY’nin verdiği bu 5 yıllık araya değecek tarzda bir death metal albümü diyerek açılışı yapabiliriz.

DEPRAVITY ile ilgili sevdiğim konuların başında adamların metalin belirli türlerinde giderek unutulmaya yüz tutan “rif” kavramına gereken değeri vermeleri geliyor. Sadece tremolo rifler üzerinden ilerleyen gruplardan harbiden bıkkınlık geldi. Aynı şekilde sürekli tritonlara yaslanan ve varsayılan death metal nota geçişleri dışında bir şey yap(a)mayan gruplar da ortamın yaratıcılık seviyesini düşürme konusunda sağ olsunlar ellerinden geleni yapıyorlar. Böyle bir durumda DEPRAVITY en azından rif yazmayı biliyor ve bunu diğer birtakım hayvanlıklarla süslüyor. “Bestial Possession”daki en değerli şeylerden biri işte bu yırtıcı, eti kemikten ayıran gitar kullanımı. “Call to the Fallen” ve “Awful Mangulation”ın girişindeki gibi full tromo gitarlar da yok değil elbet, ancak grup aralara mutlaka lezzetli geçişler, şunlar bunlar sokmayı da biliyor.

“Call to the Fallen”dan devam edersek, şarkının ikinci yarısında duyduklarımız DEPRAVITY’nin neden herhangi bir death metal grubu olmadığını ve çok zevk sahibi gitaristlerin elinden çıkan bir müzik yaptığını gözler önünde seriyor. Şarkının sonlarına doğru gördüğümüz damarlı lead kullanımı bile DEPRAVITY’yi benzerlerinden ayırmaya yetecek düzeyde lezzetli. Grup 7 telli gitar kullanıyor oluşunun hakkını veriyor ve yardırmanın şiddetini artırıyor. Yeri geldiğinde “Rot in the Pit”in girişi gibi kaosun dibine vururken, “Aligned with Satan”ın 2.16’sında giren türde etli ve çalmasının çok zevkli olduğu belli riflerle de olayın keyfini artırıyor. Az önce andığım lead kullanımının en çok dikkat çeken olaylarından biri sololar. Albümdeki sololar harbiden çok üst düzey gitar kullanımı barındırıyorlar. Bilenlerin anlayacağı üzere OBSCURA’nın özellikle “Akróasis”te kullandığı türde akışkan akan sololara yer vermiş olmaları çok hoşuma gitti. Bana kalırsa OBSCURA’nın gruptan kovarak çok şey kaybettiği gitarist Tom Geldschläger (Fountainhead), o albümde aşşşırı karakteristik sololar atmıştı ve onların benzerlerini “Bestial Possession”da da duymak mümkün. Notalar resmen su gibi lıkır lıkır dökülüyorlar, harbiden süper olay.

“Bestial Possession” taş gibi bir death metal albümü. İçindeki çiğ yırtıcılık ve kontrolsüz şiddetten dolayı “Grand Malevolence”ın bende özel bir yeri olsa da DEPRAVITY’nin bugüne kadarki en olgun, en kudretli, en babacan işine “Bestial Possession”da imza attığı da ortada. İlk dinlemede önceki albüme olan sevgimden bir tık soru işareti uyanmış olsa da beşinci, altıncı dinlemeden sonra albümün ne kadar üst düzey olduğunu daha iyi kavradım.

“Bestial Possession” bu sene çıkan en iyi death metal albümlerinden biri ve bence türün çatır çatır icra edilen örneklerinden birini dinlemek istiyorsanız albümü mutlaka ama mutlaka dinleyin.