Yazımıza bu albümle ilgili olarak okuduğum yabancı bir incelemedeki muazzam bir bölümü alıntılayarak başlamak istiyorum. İncelemeyi yazan arkadaş GRUESOME’ın her şeyiyle DEATH’e tribute niteliğinde bir grup olduğunu bilmiyormuş ve albümü üç kez dinledikten sonra bundan haberdar olmuş. Bunda herhangi bir sorun yok, elbet bilmeyebilir, ama yine de- Neyse ben incelemeden bir bölümü tercüme edeyim.

“GRUESOME “Silent Echoes”da yorumlayan kişiyi yanıltan bir iş yapıyor. Albümdeki müzik her şeyiyle thrash metal. Üç kez dinledim ve bana göre buradaki şey her anlamda thrash metal. Tüm enstrümanlar; gitar rifleri, baslar, davullar bana thrash metal dinlediğimi söylüyor. Sadece vokaller death metale işaret ediyor, bunu da yakın zamanda dinlediğim death metal gruplarında bu tarz vokaller duyduğum için söylüyorum. Ancak ne ilginçtir ki basın bültenine göre GRUESOME, DEATH gibi klasik gruplardan etkilenen bir death metal yapıyormuş. Öyle diyorlarsa öyledir. Ancak bana kalırsa gitar soloları bile thrash metal gibi geliyor. Sonradan grubun bu albümde DEATH’in 1991 çıkışlı progresif death metal klasiği “Human”ın ruhunu yaşatmayı amaçladığını öğrendim. İşte şimdi her şey netleşmiş oldu.”

Bu bölümü koyma sebebim elbette ki incelemeyi yazan kişiyle dalga geçmek, onu küçümsemek değil. Sadece bu kadar, ama bu kadar bariz bir şeyin bile ilk andan anlaşılamamış olmasından duyduğum şaşkınlığı ifade etmek istedim. Bir metal sitesinde yazan bir insanın şu albümü üç kez dinlemiş olmasına rağmen GRUESOME’ın tamamen DEATH’in geçmişte yaptıklarını günümüze yansıtıyor oluşunu anlamamış olması ve dinlediği şeyin thrash metal olduğuna inanması bence epey acayip bir şey.

Böylelikle GRUESOME’ın bu durumunu bilmeyen takipçilerimiz de bundan haberdar olmuş oldular. Evet, GRUESOME bir DEATH tribute grubu. Hatta iki üyesi yakın zamanda DEATH tribute grubu LEFT TO DIE olarak ülkemize gelerek de çaldılar, ki zaten Matt Harvey yılların EXHUMED’unun esas adamı. Kendileri DEATH’in zamanında yaptığı klasik işlerin “kardeşlerini” yaratarak Chuck Schuldiner’a ve zaman içinde kaybettiğimiz diğer DEATH elemanlarına saygı duruşunda bulunuyorlar. GRUESOME “Silent Echoes”u DEATH başyapıtı “Human”a saygı duruşu olarak oluşturmuş ve albümü Chuck Schuldiner ile Sean Reinert’a adamış.

Yaratılan bu şeye ne kadar değer verilmesi gerektiği elbette ki göreceli bir konu. Kimileri bunun sadece DEATH’in yarattığı şeylerin ekmeğini yemek olduğunu, herhangi bir düşünsel değer taşımadığını söyleyebilir. Kimileriyse bunun metal tarihinin en ilham verici isimlerinden birinin anısını yaşatmaya yönelik samimi bir girişim olduğunu düşünebilir. Kendi adıma konuşursam, hayatta en sevdiği iki gruptan biri DEATH olan bir insan olarak GRUESOME’ın yaptığı şeyin samimi olduğunu düşünüyorum. Böyle düşünme sebebim, adamların bunu bizzat ifade ediyor ve Chuck Schuldiner’a olan saygılarından yaptıklarını belirtiyor oluşları. Hadi beni geçin, samimi bir iş olmasaydı muhtemelen DEATH kadrosunda yer alan isimler de GRUESOME albümlerine konuk olmazlardı. Kapağı da dâhil “Leprosy”ye adanan “Savage Land” albümüne James Murphy, “Vacant Planets” göndermeli “Fragments of Psyche” single’ına yine James Murphy ve Sean Reinert konuk olmuştu, bu albümdeki “Cosmic Sea” göndermeli “Voice within the Void (Astral Oceans)”a da “Human”da çalan CYNIC efsanesi Paul Masvidal konuk oluyor. Dolayısıyla GRUESOME gerekli büyük abilerin onayını almış bir proje.

Bu sayede GRUESOME hiçbir şeyi saklamadan, “çok DEATH gibi olmuş” yorumlarına gerek bırakmadan, aleni biçimde “Chuck’ın yazmadığı DEATH şarkıları” yapıyor. “Spiritual Healing”e adanan “Twisted Prayers”da da benzer şeyler söylemiştim, “Silent Echoes”da da aynı noktadayım. Metal dünyasında bu tarz gruplar pek fazla değil ve GRUESOME’ın amaçladığı şeyi kusursuz yapıyor olmasını da ekleyerek yaptıkları işin değerli olduğunu düşünüyorum. Şarkıları dinlerken yer yer Chuck “Suuuiiicide Maaachine!” diye bağırıverecekmiş gibi de oluyor, direkt “Flattening of Emotions”ın kayıp kardeşi diyebileceğimiz rifler de karşımıza çıkıyor.

Bu taraftan yaklaşınca ve yapılan şeyden keyif almaya bakınca, GRUESOME bir kez daha DEATH dinleyicilerini gülümsetecek, Chuck’ın arkasından lokma döktürtecek bir işe daha imza atıyor. “Human” dönemi DEATH’i seviyorsanız, ona bundan daha yakın bir şey duyma şansınız büyük ihtimalle yok. O yüzden fazla kurcalamadan, Chuck Schuldiner’ı anma niyetiyle dinleyip keyif alın derim.

Kendi adıma, eğer yapacaklarsa, “Individual Thought Patterns”, “Symbolic” ve “The Sound of Perseverance”a adanacak sıradaki albümleri merakla bekliyorum.