Son dönemde bir şekilde denk geldi ve hakkında konuşulması gereken black metal odaklı pek çok grup albüm çıkardı.

Bazıları senfonik dokunuşlu, bazıları dümdüz militan satanik black metal, bazıları baloncuklu sümük çıkarmalı ağlak black metal yapan bu projeler arasından bugün bize konuk olan isim, başlarda folk unsurları da müziğine katan ancak atmosferik tarafından hiçbir zaman ödün vermeyen ABD’li oluşum OBSIDIAN TONGUE.

FALLS OF RAUROS, THRAWSUNBLAT, OBSEQUIAE gibi tüm metal dünyasının ezbere bildiği projelerde de yer alan isimler tarafından kurulan OBSIDIAN TONGUE, 2020’de çıkardığı “Volume III” albümüyle epey takdir toplamış, benim için de uzun zamandır dinlediğim en akılda kalıcı atmosferik black metal albümlerinden birine imza atmıştı.

Grubun kendine has bir havası vardı ve akılda kalıcı rifleri sayesinde ilk andan dinleyiciyi çarpan fikirlere imza atıyorlardı. Sonrasında geçtiğimiz sene “The Stone Heart” EP’sini çıkardılar ve benzer dokunuşlarla isimlerinin hakkını verdiler.

OBSIDIAN TONGUE şimdi de yeni albümü “Eclipsing Worlds of Scorn”la bizlerle. Özellikle atmosfer tarafı baskın albümleri sabahın erken saatlerinde yürüyüş yaparken dinlemeyi tercih ediyorum.

Albüm iyiyse o atmosfer, yaratılan duygusal derinlik etrafın sessizliği ve sakinliğiyle buluşarak bir fon müziğine dönüşüyor, iyi değilse o güzelim sabah huzurunu sıkıntılı bir sürece dönüştürüyor.

“Eclipsing Worlds of Scorn” OBSIDIAN TONGUE’ın “Volume III”deki birtakım karakteristik fikirlerini bir tık geriye çektiği ve daha genel, kimlik oluşturmaya o kadar da kasmadığı bir albüm. Teknik olarak, performans olarak, black metalin gerekleri olarak herhangi bir sorunu yok. Şarkılar farklı olumsuz duyguları, kişisel duygu ve deneyimlerden beslendiği belli olan melodileri, arpejleri, azgın tremoloları, kontrast oluşturan birtakım bileşenleri, farklı tarzda vokalleri, iyi bir davul performansını gayet başarılı sunuyor. Dinlerken bu ne diyeceğiniz tarzda eğreti, oturmamış herhangi bir şey yok. Bu gayet iyi bir şey.

Gelgelelim albümde belirgin bir akılda kalıcılık eksikliği var. “Eclipsing Worlds of Scorn”u ilk dinleyişimde de sonraki dinleyişlerimde de aklımda yer eden, albümdeki diğer riflerden, melodilerden sıyrılıp öne çıkmasını sağlayan parıltılar içeren çok da bir şey bulamadım. Bu akılda kalıcılık konusu kişiden kişiye değişen bir şey ve birine çok akılda kalıcı gelen bir şey başka biri için son derece özelliksiz gelebiliyor. Ne var ki OBSIDIAN TONGUE’ın burada sunduğu şeylerin misal “Volume III”deki başarılı anların, ilk andan vuran şeylerin epey gerisinde olduğu da bence ortada.

Buna takılmıyorsanız, albümlerdeki bireysel parıltılardansa bütüne bakıyorsanız “Eclipsing Worlds of Scorn”u beğenirsiniz. Ben hem parıltılara hem bütüne ayrı ayrı değer verdiğimden…