Ülkemiz futbol ortamında bir süredir gündemde olan yapı kavramı, bu kez de atmosferik doom/death metal özelinde karşımıza çıkıyor. Hollandalı müzisyen Bram Bijlhout tarafından kurulan STRUCTURE, ilk albümü “Heritage” ile 2025’in önemli atmosferik doom/death metal albümlerinden birini yaptı ve biz de şimdi bu albümden ve STRUCTURE’ın nasıl bir grup olduğundan bahsedeceğiz.

Zamanında kısa bir süreliğine türün hatırı sayılır isimlerinden OFFICIUM TRISTE’de çalan ve birkaç yıl önce kurduğu STRUCTURE’ın vokal ve davul dışındaki her şeyini üstlenen Bijlhout, “Heritage”da OFFICIUM TRISTE’nin sunduğu müzikal karaktere yakın, onun kadar süründürücü funeral düzeyine inmese de SHAPE OF DESPAIR’i akıllara getiren bir müzik yapıyor. Belli anlarda MY DYING BRIDE, SATURNUS, CLOUDS, MOURNING BELOVETH gibi grupları da akla getiren ve ezicilik ile keder bağlamında hareket eden bir müzik sunan STRUCTURE, bunu yapmak için tonlarca ağırlık hissi veren rifleri ve müziğin duygusal tarafına yön veren melodileri kullanıyor.

STRUCTURE’la ilgili olarak gözümüze çarpan karakteristik diyebileceğimiz veya farklılık olarak addedilebilecek detaylara baktığımızda, grup standart atmosferik doom/death metalin dışına çıkan birtakım fikirlerle olayı dümdüz doom/death’in dışına çıkarabiliyor. Daha ilk şarkı “Will I Deserve It”in belirli anlarında gördüğümüz üzere STRUCTURE her şeyi perişanlık, can çekişme, acıdan gebermek üzerine kurmuyor. Doğal olarak çoğu minör taraftan gelen chord’lar arasına, içina majör kaçmış chord’lar da katarak farklı bir atmosfer oluşturmayı başarıyor.

Bu majör kullanımı olayı pozitif, ümit vadeden, yarınlara umutla bakan bir tarafa çevirmese de genel keder hissiyatı içerisinde belli belirsiz ışıklar da yakmayı başarıyor. Majör gamlardan kimi noktalarda yararlanan, misal Alman atmosferik black metal grubu IMPERIUM DEKADENZ’in “Dis Manibvs” ve “Into Sorrow Evermore” albümlerinde kullandığı tarzda bir “karanlık içindeki mum ışıkları” havasını bu sayede yer yer “Heritage”da da bulabiliyoruz.

Bu kederli ve yürek ezen atmosfer zaman zaman alışıldık atmosferik doom/death kimliğinden sıyrılıp yer yer YOB’u bile akıllara getiren tarzda farklı boyutlara da tanışabiliyor. Bu sayede albüm sadece dinleyiciyi üzmeyi amaçlayan ve bu uğurda klişelere sığınan varsayılan tarzda bir atmosferik doom/death metal albümü olmaktan kurtuluyor. Bu hüzünlü, ızdıraplı havayı olulşturan rifler ve melodilerin dışında, albümde konuk olarak yer alan OFFICIUM TRISTE vokalisti Pim Blankenstein de “Heritage”ın güçlenmesine epey bir rolü var. Yılın en önemli albümlerinden ROTHADÁS – “Töviskert… a kísértés örök érzete… lidércharang”da duyduğumuz hayvansı vokaller kadar olmasa da Blankenstein’in vokalleri de gayet güçlü ve bana en çok BE’LAKOR vokalisti George Kosmas’ın o derinlikli ve tok vokallerini hatırlatıyor. Bu tarz zenginleştirmeler ve birtakım çekici kalemlerle “Heritage” son derece iyi bir ilk albüm olarak takdirleri topluyor.

Yukarıda adını andığım OFFICIUM TRISTE, SHAPE OF DESPAIR, SATURNUS, CLOUDS, MOURNING BELOVETH gibi hüzünle, kederle iştigal eden ancak bunu ezici bir doom metal ve kükreyen bir death metalle yapan STRUCTURE, tür özelinde yılın gayet sağlam ilk albümlerinden birine imza atıyor. Havalar daha da ısınmadan, arada yağışlı günler hâlâ varken, bu tür bir duygusal atmosfere girmeye istekli olan herkese tavsiye ederim.