Dünyanın yaşaması en rahat şehirlerinden birinde yaşıyor, muhtemelen çok da büyük dertlerle karşılaşmadıkları bir hayat sürüyor, kafalarının sürekli iyi olduğunu belirtircesine “Forever High” diye albüm çıkarıyorlar, hiçbir şeyi çok ciddiye almadıkları tarzda gayet rahat bir heavy/stoner metal yapıyorlar…

O kadar ciddiye almıyorlar ki bir önceki albümleri “The Family”nin kapağına keyfi Behzat Ç.’deki Hayalet’in stencil resmini koymuşlar.

İnsan bu siki taşaklığı birbirine denkliğe bir tık ayar olmuyor değil.

DIRTY PAGANS Avustralya’nın Adelaide şehrinden çıkan şimdilik iki albümlük bir grup. Yetmişlerin ruhunu yansıtan rifler üzerinden ilerliyorlar, üzerinde çok oynanmamış taze ve ham bir enerji salgılıyorlar ve şimdilik az bilinseler de türün sevenlerini memnun edecek düzeyde bir iş ortaya koymayı başarıyorlar.

Stoner olayını öyle taşşak gibi kafalarla, saykodelik muhabbetlerle yansıtmıyor oluşları bence DIRTY PAGANS’ın artılarından. Bu olaylar iyi kullanıldığında tabii ki çok iyi sonuçlar verebiliyor, ancak DIRTY PAGANS’ın enerjik duruşu bana kalırsa onları daha çekici hâle getiriyor.

Albümün en iyilerinden olan “Killer in the Night”a bakın; vokallerin girmesiyle nasıl nostaljik bir yetmişler havasına bürünüyor, sonra türlü gaz rifler ve vokallerle nasıl heavy metal ateşini yakıyor, hepsini ayrı ayrı görmek mümkün.

Referanslara bakacak olursak ilk olarak tabii ki de BLACK SABBATH’ı sayabiliriz. Onun üzerinden inşa ederek “DTM (Dump Truck Mumma)”da görüldüğü gibi ilk iki albüm IRON MAIDEN’ın dinamizmine, hatta BLUE CHEER’ın nostaljisine kadar uzanan bir perspektifleri var. Özellikle armonik gitar kullandıkları rifler tam anlamıyla keyif sigarası yaktıran cinsten.

Eleştirel taraftan baktığımda söyleyebileceğim, DIRTY PAGANS’ın tüm bunlara rağmen henüz tam bir atmosfer yaratamıyor oluşu. Bu durumun sebebi bahsettiğim saykodelik hava eksikliği mi bilmiyorum, ama benzer türde müzik yapan daha deneyimli gruplardan bildiğimiz o bütünlüklü, ruhani, başyapıt olma adayı albüme yaraşır altyapı sunma olayı DIRTY PAGANS’da henüz tam oturmuş değil. Misal bir THE SWORD – “Gods of the Earth” veya SPIRITUAL BEGGARS – “Ad Astra” tarzı kendine güvenen, atmosferini de yaratan albüm oturmuşluğu yok. Bu açıdan daha gidecek yolları olduğunu düşünüyorum.

BLACK SABBATH’ı, yetmişlerin rif odaklı bol paçalı gruplarını ve THE SWORD gibi 2000 sonrası örnekleri seviyorsanız, çok da bir beklentiye girmeden bu siki taşağına denk adamların yaptığı heavy/stoner metale şans verebilirsiniz. Bu türe alışkınsanız zaten benzerlerini bin kez duyduğunuz bir şey, ama bu türü güzel yapan da zaten bu tür grupların benzerlerini bin kez duysanız bile yine de sevilebilir oluşları.