# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
DVNE – Voidkind
| 05.05.2024

Son yıllarda İskoçya’dan çıkan en iyi üç şeyden biri.

İskoçya’nın son yıllarda metal dünyasına kazandırdığı en önemli gruplardan biri olan DVNE’la birlikteyiz bugün. DVNE, önceleri MASTODON’vari progresif bir yapı eşliğinde sunduğu sludge/post-metaliyle dikkat çekmiş ve KYLESA’dan ISIS’e, THE OCEAN’dan NEUROSIS’e kadar uzanan yelpazesiyle son derece çekici bir kimlik ortaya koymuştu.

Çevre temasını işleyen ilk albümleri “Asheran”la adlarını duyurduktan sonra, toplum temasını merkezine oturtan ikinci albümleri “Etemen Ænka”yla kitlelerini genişletmiş; müziklerindeki tutku, gaz ve çeşitlilik sayesinde üçüncü albümlerinin yolunu gözletmeye başlamışlardı. DVNE pek çok sevilesi özelliğe sahipti ve bu özellikleri gayet akıllıca kullanarak ortaya bir karakter koymayı başarıyordu. Üstelik de bunu, MASTODON ve türevleri gibi baskın bir müzikal karakterin neferi olarak anıldıkları bir ortamda yapıyordu.

Din kavramını masaya yatıran yeni albümleri “Voidkind”a baktığımızda grubun yukarıda andığım referansları yine işlediğini ve bunların yanına başka renkler kattığını görüyoruz. Bu renklere gelmeden önce albüm temasını kısaca özetleyelim.

Organize dinlerden tutun da bireysel inançsal deneyimlere dek bu soyut kavramı tema olarak alan “Voidkind”, dinin ucu şehitliğe dek varan noktalara uzanmasından hacılık kavramına kadar pek çok düşünsel tarafından referanslar kullanan bir yol izliyor. DVNE akıllı adamlardan oluştuğundan şarkılarda motomot bir din tasviri, anlatısı, betimlemesi, yergisi görmek yerine daha soyut sözler eşliğinde bu konsept etrafında dolanıyoruz.

Şimdi de DVNE’u DVNE yapan ancak pragmatik şekilde kullanılmış olmalarından dolayı olaya değer katan renklerden bahsedelim. Özellikle gaz kısımlarda “Leviathan”a kadar olan MASTODON hırpaniliği ve genel anlamda sludge eziciliğini yine görüyoruz. “Remission”daki ruhun çocukları “Voidkind”da kendilerini belli ediyorlar. Ne var ki DVNE sahip olduğu çok sayıdaki parlak fikirden dolayı bir klon izlenimi vermiyor. Beslendiklerini hissettiriyor, ancak taklide girmiyor.

Albümdeki vokal kullanımından ve diğer birtakım unsurlardan ötürü yer yer bir tık KARNIVOOL hissi aldığım “Voidkind”, progresif yapısındaki kimi detaylardan ötürü SERMON ve benzerlerine, coşulan anlardaki bazı durumlar nedeniyle de BURST’ü anımsatan noktalara temas ediyor. BURST demişken, BURST’ün nasıl olup da bu kadar az bileni/dinleyeni olduğuna yönelik şaşkınlığımı bir kez daha dile getirmek isterim. Bu dünyada “Lazarus Bird” diye bir albüm var. “Origo” diye bir albüm var. Bu albümlerin adı neden kimse tarafından anılmıyor, BURST nasıl böyle görmezden geliniyor anlamak mümkün değil.

DVNE işte bu anları bir arada öylesine dengeli ve akışkan kullanılıyor ki “Voidkind”ı dinlerken aklınıza bu referanslardan ziyade müziğin derinliği geliyor. Kolaya kaçıp albümü bu referanslardan da yararlanmak suretiyle açıklamayı seçmiş olsam da “Voidkind”, bir şeylere benzetmeye çalışmadan ve referanslar arasında kaybolmadan da çok rahat keyfi çıkarılabilecek, kendi karakteriyle etkileyebilecek bir albüm.

Son birkaç yılda İskoçya’dan çok çok iyi üç albüm dinledim. Bunları en iyiye doğru sıralayayım. Üçüncü sırada, en ufak anlaşmazlığı kafa atarak çözme yoluna giden aşırı acımasız, şeref yoksunu MAN MUST DIE – “The Pain Behind It All” geliyor. İkinci sırada, tek kişi elinden çıkan ve son yılların en iyi speed/black metal albümlerinden biri olan olağanüstü keyifli HELLRIPPER – “Warlocks Grim & Withered Hags”i görüyorum. Zirvede ise uzun zamandır dinlediğim en karakteristik ve özgün albümlerden biri olan muazzam avangart/progresif black metal şaheseri ASHENSPIRE – “Hostile Architecture” var. Şimdi bu üçü arasında bir dördüncü katıldı. “Voidkind” da ciddi anlamda iyi bir albüm ve bu dörtlüde kendisine bir yer bulacak olursam MAN MUST DIE’ın önüne, üçüncü sıraya kendisini koyuyorum. Yazıda anlattıklarım çekici geldiyse mutlaka dinlemenizi öneririm, dahası bu son paragrafta adını andığım albümlere de ilgili türleri seviyorsanız muhakkak göz atmanızı tavsiye ediyorum.

Gördüğünüz gibi yeni çıkan iyi bir albümü incelediğim bu yazının sonuna üç adet başka albümün reklamını da almayı başardım. Sonuçta biz bu yola metali kitlelere tanıtmak, bu müzik vesilesiyle birilerinin olumlu hisler yaşamasına vesile olmak ve bu müziğin ülkemizdeki değerini ve anlamını güçlendirmek ülküsüyle çıktık ve DVNE da bu yolda elimizi güçlendiren, insanlara duyurma dürtüsü uyandıran gruplardan biri. Artık siz gereğini yaparsınız.

8/10
Albümün okur notu: 12345678910 (7.44/10, Toplam oy: 9)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2024
Şirket
Kadro
Dan Barter: Vokal
Victor Vicart: Vokal, gitar, klavye
Allan Paterson: Bas, gitar
Maxime Keller: Klavye, vokal
Dudley Tait: Davul
Şarkılar
1. Summa Blasphemia
2. Eleonora
3. Reaching for Telos
4. Reliquary
5. Path of Dust
6. Sarmatæ
7. Path of Ether
8. Abode of the Perfect Soul
9. Plērōma
10. Cobalt Sun Necropolis
  Yorum alanı

“DVNE – Voidkind” yazısına 6 yorum var

  1. northern says:

    son yıllarda iskoçya’dan çıkan en iyi şey tabii ki karen gillan’dır. yezidin kızı, endamını yidiğim…..

    çaksu

    @northern, Andy Robertson. Hetero erkeğim ona rağmen :p

  2. Kastaga says:

    bence önceki albüm (Etemen Ænka) daha iyiydi. neden bilmiyorum bu türde son 1-2 yılda çıkan albümler hayal kırıklığı yarattı bende. Eminim ki 2022′de bayıldığım An Abstract Illusion da bozacak.

  3. A.Karayazı says:

    Bir noktadan sonra beni sıktı maalesef. 58 dakika olmasına hiç gerek yokmuş aslında ama yapacak bişi yok.

    Seyfettin Dursun

    @A.Karayazı, +1

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.