Takvimler 1994’ü gösterdiğinde CANNIBAL CORPSE dördüncü albümü “The Bleeding”i çıkarmış ve akabinde vokalisti Chris Barnes’la yollarını ayırmıştı. Bu olaydan bir sene önce ise Chris Barnes, OBITUARY gitaristi Allen West ile SIX FEET UNDER adlı bir yan proje başlatmıştı. Barnes CANNIBAL CORPSE’tan şutlanınca, SIX FEET UNDER bir anda esas projesine dönüştü ve miktarına ilişkin yorumlar kişiden kişiye değişecek şekilde bir miktar intikam duygunun da yardımıyla SIX FEET UNDER 1995’te ilk albümü “Haunted”ı çıkardı.

Öncelikle söylemek isterim ki SIX FEET UNDER’ın belli dönemleri dışında hayranı değilim. Çok tutmadığım albümlerinde bulunan çok sevdiğim şarkıları var, ancak ilk üç albümü dışında uzunca bir süre grubun işlerine yakın duran bir dinleyici olmadığımı da belirtmek isterim. Bunun çeşitli sebepleri var elbet. Chris Barnes’ın zaman içinde sesini kaybetmesinden tutun da dünyanın en kötü cover albümleri serisi olan “Graveyard Classics”ten dört tane yapmış olmasına kadar pek çok detay, SIX FEET UNDER’ın başından sonuna arkasında durulabilecek bir grup olmasının önüne geçiyor kanısındayım.

Hakkını vermek lazım; son 1,5 yıldır otu ve alkolü bırakmış olmasına rağmen yıllardır durmaksızın kullandığı ottan beyni ve ses telleri yanmış olsa da Barnes’ın Covid dönemine kadar olan 25 yılda 18 albüm ve 5 EP çıkarmış olması en azından üretkenliğini kanıtlıyor. Önemli olan nicelik değil nitelik kısmına şimdi girmeyelim.

Şimdi SIX FEET UNDER’ın güzel taraflarına girelim. Grup bana kalırsa ilk üç albümünde, yani “Haunted”, “Warpath” ve “Maximum Violence”ta iyi bir iş çıkarmış ve death metal adına güzel örnekler sunmuştu. Kimileri “Maximum Violence”ı dâhil etmeyebilir, onu da anlarım. Bugünkü konumuz olan “Haunted”, OBITUARY’den Allen West’in elinden çıkan rifler ve Barnes’ın da katkılarıyla şekillenmiş, icrası son derece basit ancak akılda kalıcı ve groovy bir tarafı da olan şarkılardan oluşan gayet iyi bir old-school death metal albümüydü.

“Haunted”ı dinlerken gördüğümüz başlıca şey Barnes’ın death metal yapıyor olmasına rağmen CANNIBAL CORPSE’la ilişkilendirilebilecek en ufak bir detay kullanmamış olması. Müzikal olarak teknik, brutal, kanırtmalı şeylerden tamamen sıyrıdığı SIX FEET UNDER’ı, Allen West’in de desteğiyle son derece minimal bir death metal grubu olarak ortamlara sunmuş ve tamamen ayrı bir kulvardan ilerleyeceğini en baştan göstermişti. Yazıya bu başlığı atmamın sebebi de bu aslında. Barnes en baştan aşırı iddialı, CANNIBAL CORPSE’la kapışabilecek bir işe girmediği için bu tarz kıyaslamalardan kaçınmış oldu, ama belki de Barnes deyince aklına hemen CANNIBAL CORPSE gelen dinleyicilerin en baştan ön yargıyla yaklaşmasın yol açtı.

Şarkılara baktığımda, uzak ara en sevdiğim SIX FEET UNDER şarkısı olan “Lycanthropy” başta olmak üzere pek çok şarkıda OBITUARY’nin ve hatta BOLT THROWER’ın aşırı gaz, groove bombası rifleri üzerine kurulan besteler görüyoruz. Çoğu şarkının tam kafa sallamalık bir bpm’de ilerlemesi, davulun double twin’ler sırasında ride kullanması gibi detaylar bu bahsettiğim OBITUARY, BOLT THROWER ve groove olaylarının ortaya çıkmasını sağlayan başlıca etkenlerden.

Albümü bu kadar groovy yapan diğer bir teknik detay da gitar kullanımında yatıyor. Çok teknik detaya girmeye gerek yok ama pek çok şarkıda görüleceği üzere Allen West özellikle alternate picking kullanılan riflerde palm mute yapmadan, tellerin sallanmasına müsaade ederek çalıyor ve bu da sesin kesintiye uğramadan, daha darbeli gelmesini sağlıyor. Böylece ortaya thrash metalvari riflerin çıkmasının önüne geçip o groovy havayı besliyor. Anlatabildim mi emin değilim ama gitar çalan arkadaşlar anlayacaktır.

Chris Barnes’ın içtiği ot miktarı fark etmeksizin yaptığı açıklamalar ve genel olarak geçimsiz biri olduğu izlenimini çizmesinden mütevellit çeşitli mecralarda SIX FEET UNDER’ın yaptığı her şey gömülse ve çöp olarak görülse de bu linç kültürünün bir parçası olmaya gerek yok. “Haunted” iyi bir death metal albümü ve çıktığı dönemde ne kadar gazdıysa şimdi dinlediğinizde de aynı gazı verdiğini düşünüyorum.

“Dying in the darkness
Now one of us
bitten by the wolf
Now one of us”