Cemil Okumuş

Grave, genel olarak melodik, atmosferik ve sofistike bir müzik anlayışının belirgin olduğu İsveç death metal sahnesinde sade, teknikten uzak, basit riflere dayalı müziğiyle hem kendini belirgin şekilde ayrı bir yere koydu hem de bu kadar yaratıcı ve sofistike bir sahne içerisinde sade bir müzikle kendini kabul ettirip yıllarca ayakta kalarak gerçekten önemli bir başarı gösterdi.

İlk albümü “Into the Grave”de kendisiyle özdeşleşmiş olan teknikten ve karmaşıklıktan uzak düz, sert ve hızlı death metal anlayışını ortaya koyan grup, ikinci albümü “You Will Never See”de yine aynı yaklaşımı korumakla birlikte şarkı yapılarını biraz daha girift hale getirmişti. Grup üçüncü albümü olan “Soulless”ta ise kendi müzik anlayışı içerisinde kendine göre oldukça progresif denebilecek bir noktaya kaymış fakat müziğinin sert, etkili ve old-school karakterinden hiçbir bir şey kaybetmemişti. Bu albümde hem rif yapılarını hem de parça kompozisyonlarını belirgin şekilde çeşitli hale getiren grup, aynı zamanda bu çeşitliğin tamamen kendi özgün death metal anlayışının içinde kalmasını ve old-school karakterini sonuna kadar korumasını sağlayarak çok özel bir albüme imza atmıştı.

“Soulless”a baktığımızda özellikle ilk albümde oldukça basit riflerden oluşan ve çok daha bütüncül bir yapı sergileyen şarkıların bu albümde farklı karakterde rifleri bünyelerinde barındırdıklarını ve yine buna bağlı olarak belirgin şekilde parçalı bir yapıya büründüklerini görüyoruz. Hem seri, hem groove karakterli, hem melodik rifler var. Tüm bu rifler birbirlerinden belirgin şekilde ayrılmakta ve değişken şarkı yapıları içerisinde bir arada bulunmaktalar. Fakat bu durum, hem her bir rif, hem şarkı yapıları, ne old-school death metal karakteristiği hem de Grave’in kendine has sound’u ve müzik anlayışında bir karakter değişimini değil, aynı karakter içerisindeki bir yeniliği ifade ediyor. Şarkılar genel olarak orta tempoda ilerliyor. Albümün başarısı temel olarak farklı karakterde riflerin bir araya getirildiği parçalı bir yapı içerisinde bu parçalar arasındaki geçişlerin de belirgin olmasına rağmen bütünlük açısından bir rahatsızlık hissettirmiyor olması.

Davulda ilk iki albümün aksine blast beat’lerin oldukça azaltıldığını görüyoruz. Bununla birlikte davul, albümün karakterine gayet uygun bir şekilde gerek standart ritimler, gerek çok aşırıya kaçmayan atraksiyonlarla albümün dinlenebilirliğini artıran bir unsur olarak karşımıza çıkıyor. Bas gitarın belirgin hale gelerek parçalara derinlik kattığı, giriş sağladığı, geçiş sağlamak ya da renk katmak amacıyla kısa süreliğine ön plana çıktığı anlar mevcut. Agresiflikten ziyade riflerin karakterinin ön plana çıkarıldığını ve albümün rahat bir dinlenebilirlik sunan, dozunda bir sertliğe sahip olduğunu görüyoruz. Prodüksiyon da tamamen bu dinlenebilirliği sağlayacak nitelikte. Temiz, net, algılanması kolay bir prodüksiyon mevcut.

Albüm genel olarak kontrollü, olgun, dinlemesi oldukça kolay bir yapıda. Bazı şarkıların bazı kısımları zaman doldurmak için uzatılmış gibi görünmekle birlikte bu durum albümün genelinde fazla rahatsızlık verici bir durum olarak ortaya çıkmıyor.

“Soulless” farklı karakterdeki riflerin temel bir sound ve müzik anlayışı içerisinde uyumlu bir şekilde bir araya getirilmesi, şarkı yapılarının grubun karakterini bozmayacak şekilde daha komplike hale gelmesi ve grubun kendi müzik anlayışının karakterini kaybetmeksizin müziğini kendi karakteri içerisinde çeşitlendirmesi açısından Grave diskografisinde özel bir yere sahip olan bir albüm.