# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
UADA – Cult of a Dying Sun
| 27.05.2018

Yüzünü göstermeyen karanlık.

2016’daki “Devoid of Light” ile underground black metal sahnesinin yükselen yıldızlarından biri olarak gösterilmesinin hemen akabinde, underground’lığı büyük ölçüde aşarak kendi çapında gayet tanınır bir grup hâle gelen Portlandlı melodik black metal neferleri UADA ile yapıyoruz haftanın kapanışını.

İmaj olarak MGLA’yı akıllara getiren UADA, müzikal anlamda Polonya’dan ziyade İsveç melodik black metaline yakın duran bir tavır takınıyor. MGLA’vari damarlıklara yer yer bulaşan grubu tanımlamak için en iyi referans, “Devoid of Light” yazısında da bahsettiğim üzere, şüphesiz ki DISSECTION olacaktır.

“Devoid of Light”ı böylesi özel yapan ve grubun bir anda; önceden yayınlanmış bir demo, EP, vs. olmaksızın patlamasını sağlayan özelliği, albümün büyük oranda doksanlarda yaratılan ruhu günümüze taşıyan ve ikinci dalga black metalin pek çok güzelliğini gözler önüne seren havasıydı. Bir ilk albüm için gayet karakterli, ne yaptığını bilir ve ayakları yere sağlam basan “Devoid of Light”, gerçekten de kendine özgü bir hava, bir atmosfer barındırıyordu.

Aradan geçen iki yılda adını hızla duyuran, pek çok festivalde yer alan ve GORGORTH, INQUISITION gibi isimlerin altında çalan UADA; black metalin efsane fotoğrafçısı Peter Beste’nin de muazzam görsel desteğiyle son yılların en hızlı parlayan gruplarından biri oldu. Tüm bunların ışı(ğ/ksızlığ)ında, grubun yeni albümü de merakla bekleniyordu.

“Cult of a Dying Sun”a baktığımızda dikkatimizi çeken başlıca şeylerden biri, belki de birincisi, albümün “Devoid of Light”tan 22 dakika daha uzun olması. Yaklaşık 34 dakikalık bir vur kır parçala çalışması olan “Devoid of Light”ın ardından, yaklaşık 56 dakikalık süreye sahip “Cult of a Dying Sun”, en azından boyut olarak çok daha büyük bir albüm.

İçeriğine geldiğimizse, “Cult of a Dying Sun”ın “Devoid of Light”ın bir devamı, bir benzeri olduğunu görüyoruz. Her ne kadar “Snakes & Vultures”da olduğu gibi farklı vokal denemeleri, daha deneysel olaylar olsa da grubun müzikal bakış açısı bu albümde de devam ediyor. “Cult of a Dying Sun”ı ilk albümden ayıran başlıca şey ise şarkı süreleri ve dolayısıyla grubun ilk albümdeki vuruculuğu nispeten törpüleyip biraz daha tekrarlı bir kimliğe bürünmüş olması. İlk albümde 6 dakika üzeri 3 şarkı varken, yeni albümde 2 şarkı dışında 8 ila 10 dakika arası değişen sürelere sahip uzun mu uzun, büyük büyük şarkılar var.

Kısacası UADA bu albümde bir büyüme, tecrübelenme, gelişme amacı gütmüş ve temeli de sağlam olunca bunu başarmış. Vuruculuk anlamında ilk albümü tercih edenler olabilir, ama bence iki albüm de kendi özelinde değerlendirilmesi gereken başarılı yapıtlar. UADA’yı henüz duymadıysanız bu kötü gidişe bir dur deyin.

7,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (8.53/10, Toplam oy: 32)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2018
Şirket
Eisenwald
Kadro
James Sloan: Gitar
Jake Superchi: Vokal, gitar
Brent Boutte: Davul
Edward Halpin: Bas
Şarkılar
1. The Purging Fire
2. Snakes & Vultures
3. Cult Of A Dying Sun
4. The Wanderer
5. Blood Sand Ash
6. Sphere (Imprisonment)
7. Mirrors
  Yorum alanı

“UADA – Cult of a Dying Sun” yazısına 12 yorum var

  1. Sinan Ceylan says:

    Cayır cayır ya. İlk Snakes and Vultures’ı dinlemiştim youtube’da. O zaman anladım zaten albümün bonba gibi bi şey olacağını. Vuff.

    Uada’nın önceki albümünden Devoid of Light’ın klibini onlarca defa izlemiştim zaten. Ha. https://www.youtube.com/watch?v=UVZ2X39mxgU

  2. Alondate says:

    Resmen kölesi oldum şu albümün bir kaç aydır. Fucking snakes and vultures! diyip geziyorum ortalıkta. İlk albümlerini geçmişler bence. BM sevmiyorsanız bile muhakkak bir bakın derim

  3. Noumena says:

    İlk çıktığından beri aynı heyecanla dinliyorum. Sphere ne biçim şarkı öyle yaw resmen hayvanlık

  4. Evelin says:

    mgła cakmasi belkide daha iyisi cok hos.

  5. Kubilay says:

    Mgla bence berbat ötesi’ uada benim kulağımca dinlenir.uada da bir kaç saat dinledikten sonra , insan black metali arıyor.Metal müziğin son doyum noktası black metaldir bence.Sonuçta metal müziği severim ama black metal , doyum noktasıdır.🤘

    Alondate

    @Kubilay, Aga torbacının nosunu bana lütfen bir şekilde ulaştır.

    Ayrıca mgla falan bilmiyorum ben. pek dinlediğim bir grup değil fakat bu albüm ALLAHU AKBARRRRRR semalarında yüzen bir kaliteye sahiptir. Herkes akıllı olsun. Ayağınızı denk alın. Saygılar ve sevgiler.

  6. Kubilay says:

    Burzum, Marduk, İmmortal,, efsane 3 lü bence🤘

  7. Kubilay says:

    Varg’ın 1992 yılında çıkardığı ilk şarkısı spell of desruction dan bir adım öte gidememiş , günümüzdeki black metal.Mayhem taklit etmiş ama. Olmamış bence. Burzum un mirasçısı bence Marduk tur.

  8. Kubilay says:

    Black metalin babası Burzum’dur… Venom,Mayhem,bence geri plandadır. Tahammülünüzü zorlar Mayhem den bir şarkı dinlemek ama burzumun bir şarkısını bir kez dinlerseniz black metale aşık olursunuz.Ayrıca atmosferik black metal sizi ve zihninizi, heavy metal kadar yormaz.Dunkelheit,, stemmen fra taarnet, det som en gang var… efsanedir… yaşasın Burzum🤘

    Retrokafa

    @Kubilay, Şaşaşın Buycum

  9. lonestar says:

    şarkı süreleri çok uzun, 8-9 dakikanın hakkını verecek bir içerik göremedim, biraz sıkıcı geldi. 6/10

  10. Yiğit says:

    Aynı adlı şarkının introsu baya baya Exercises in Futility I değil mi yahu?? Mgla çakması muhabbetleri pek yersiz değil ama bence gayet güzel ve dinlenilesi bir albüm.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.