Ara ara inişli çıkışlı evreler gösterse de kariyeri boyunca çok önemli işler ortaya koyan ve günümüz modern Amerikan sound’unu ve metalcore’u baya bir etkileyen SOILWORK, açıkçası kimsenin beklemediği kadar iyi olan “The Living Infinite“ın ardından hiç durmamacasına turlamış ve Wichers’sız dönemindeki bocalamasını büyük ölçüde unutturmuştu. Speed dışındaki tüm kadrosu yenilenen grup, Dirk faktörü ve gruba katılan diğer müzisyenlerin de SOILWORK tınısını çok hızlı kapıp ilk andan yardırmaya başlamalarıyla, kaldığı yerden devam etmesini bilmişti.

Neden bilmem ama, “The Ride Majestic”in “The Living Infinite”ın yaptığı etkiyi yapmakta zorlanacağını, uzun bir süre önceden kestirebiliyordum. Bunun başlıca sebebi, adı geçen bir önceki albümün gerçekten de çoğularının ummadığı düzeyde iyi bir çalışma oluşu ve bir çok riskli bir girişim olan double albüm olmasına rağmen baştan sona hedefi on ikiden vurmasıydı. SOILWORK’ün “The Living Infinite”ta yaptığı şey, SOILWORK’e dair olabilecek tüm güzel şeyleri bize sunmasıydı. SOILWORK dendiğinde akla gelen tüm güzellikler, tüm fikirler, tüm sınır genişletme ihtimalleri, kısacası SOILWORK’ün ta kendisi, “The Living Infinite”la bize verilmişti. Grup o albümle müziği bıraksa kimsenin diyecek bir şeyi olmazdı.

SOILWORK bir önceki albümünde, adeta bizi kendine doyurmuştu.

Bu doygunluk ve en üst seviyedeki takdir, elbette ki bir sonra çıkacak işin işini zorlaştırıyordu. 2013′te çıkan 84 dakikalık melodik death metal ziyafetinin ardından, o albümü aşmayı geçtim, o albümle boy ölçüşecek bir şey ortaya koymak bile zordu.

Metal dünyasında bu tarz gruplar vardır; çok iyi bir albüm çıkarır ve geri kalan kariyerlerini o albümün gölgesinde devam ettirirler. Neyse ki SOILWORK’te böyle bir durum yok. SOILWORK 20 senedir ortalarda ve içinde bulunduğu türe çok şey katmış bir grup. Peki “The Ride Majestic” bu konuda neler yapıyor?

Öncelikle SOILWORK, her ne kadar müzikal anlamda kimi formülleri olsa da, bu formüllerin çeşitliliğinden ve bu formülleri nasıl yeniymiş gibi gösterebileceğini çok iyi bildiğinden, hep aynı şeyi yapıyormuş gibi gözükmüyor. Melodik death metal gibi görece sınırlı ve tekrara müsait bir türde, bu müziğin tarihinde ilk kez bir double albüm yayınlama cesaretini gösteren ve altından da başarıyla kalkan SOILWORK, “The Ride Majestic”te de SOILWORK nedir, SOILWORK’ün sınırlı sandığımız ancak aslında hâlâ geliştirilebilecek yanları nelerdir, SOILWORK bize hiç beklemediğimiz anda hangi sürprizleri yapabilir, sound’unu blues’dan black metal etkili tınılara kadar nasıl genişletebilir, tek tek gösteriyor.

Albümü dinlerken kulağıma çarpan ilk şey, “The Ride Majestic”te Spectrum of Eternity ya da The Momentary Bliss gibi dev hit’lerin olmayışıydı. Grup yine zengin mi zengin bir şey yaratmıştı, ancak bir önceki albümdeki gibi modern melodik death metal klasikleri yoktu. Yine de grup, 20 yıl sonra bile bize oha dedirtebilen şeyler ortaya koymayı başarıyordu. Alight in the Aftermath’teki black metal havaları, tüm albümü kaplayan devasa gitar, davul ve vokal işçiliği… SOILWORK, kendini türdaşlarından ayıran en önemli faktör olan ileri seviye müzisyenliği “The Ride Majestic”te de olanca hayvanlığıyla sergiliyor. Gitarlar 50 dakika boyunca ateşler saçıyor, davullar kusursuz bir güçle kulakları dövüyor, grubun müziğinin de baya bir kısmını yazan Speed ise vokallerde döktürdükçe döktürüyor. Metal dünyasının net şekilde en yetenekli vokalistlerinden biri olan Speed, “The Living Infinite”taki gövde gösterisinin üstüne, “The Ride Majestic”te de ceket ilikletiyor, vay arkadaş dedirtiyor.

Şarkılara bütün halinde bakınca ortada her birinin kendi karakteri olan yapıtlar var ve grup bir bir türlü fikir, katman, ilginçlik ile hepsini baştan sona bezemeyi başarmış. Dediğim gibi, dev bir hit olmamasından kaynaklanan bir mırın kırın etme hali söz konusu olabilir, ancak bütüne bakınca SOILWORK’ün yaptığı işte ne kadar usta olduğunu suratımıza pat pat vurulan gereğinden fazla büyük bir kabak gibi ortada.

Albümün beşinci şarkısının adı Petrichor by Sulphur. “Petrichor” hayattaki en güzel şeylerden birini, yağmur yağdıktan sonra topraktan gelen o taptaze kokuyu ifade eden bir kelime. Her ne kadar “The Ride Majestic”, “The Living Infinite” denen müthiş sağanak yağışın ardından gelen taptaze, içimizi ferahlatan bir koku değilse de, kendi başına değerlendirildiğinde her açıdan heyecan verici bir yolculuk olduğu kesin.