82 yıldır metal dinleyen bir insan olarak, hayatımda en çok dinlediğim albüm olma şerefine ulaşmış albümdür “Destroy the Opposition”.
İçerisinde, yine ömrümde duyduğum en iyi death metal davulculuğunu da içeren, grubun bence ne öncesinde ne de sonrasında ulaştığı bir yaratıcılıkla bezeli, sıradan tek bir rifin dahi olmadığı, kusursuz albüm tanımlamasını tartışmasız hak eden eserlerden biridir “Destroy the Opposition”. Praise the Lord (Opium of the Masses)’ın “dum dum tataa dum dudum tadudum” girişinden, “death metal davulculuğu nedir bacım bir örnek versene” dendiği anda açacağım parça olan “Justifiable Homicide”ın “taduduta tatatadududu ças dum duuuuuuum”una (aynen öyle, valla), albümdeki her saniye yarman, her saniye dersliktir.
Sonrasında John Gallagher dışındaki tüm kadrosunu kaybeden grup, bu yönüyle, ne yazık ki benim için DYING FETUS’ın da bitimi anlamına gelmiştir. Belki sıradan bir albüm olsa sonrasındaki işlere de katlanabilirdim, ancak insanın hayatında “en çok” dinlediği albüm olunca, objektif bakabilme yetisi de söz dinlemezcesine uçup gidiyor. Bu nedenle ne “Stop at Nothing”e, ne de iyi bir albüm olmasına rağmen “War of Attrition”a ısınabilmiş bir kişiyim. Davullarda Talley olmadıktan, Gallagher’la Netherton vokallerde atışmadıktan sonra, ne yaparsam yapayım olmuyor, olamıyor.
“Destroy the Opposition”ı dinlememiş bir death metal severin death metal hakkındaki görüşlerine pek de önem vermeyen bir insan olarak, “Destroy the Opposition”ın, çok seyrek şekilde meydana gelen o sihirli albümlerden biri olduğunu düşünüyorum. Bir şekilde her şeyin iyi olduğu, şarkı şarkı ayrılmadan, bütün halinde tek bir mevcudiyete dönüşen yapıtlardan biri “Destroy the Opposition”. Tıpkı “Slaughter of the Soul” gibi, “Human” gibi, “Left Hand Path” gibi. Bu bağlamda gavur dostların “modern day classic” dedikleri şeyin de tam karşılığı oluyor haliyle.
“Destroy the Opposition” deyip de Kevin Talley’den bahsetmemek olur, ama ben bahsetme yanlısıyım. Niye, çünkü kendisiyle tanışmışlığım, çıktığı bir HATE ETERNAL konserinden sonra sohbet etmişliğim var (yazının özellikle bu cümlesi çok dikkat çeksin, “vay be Kevin Talley’le konuşmuş” diye düşünenler olsun istiyorum).
Dediğim gibi Talley’nin bu albümdeki performansı, şahsen dinlediğim en yaratıcı, en güçlü, en ilham verici death metal davulculuğu. Teknikten ve kaostan öte gücü öne çıkaran tarzı, bu albümü böylesine kodu mu oturtan yapan belki de en önemli unsur. Talley’nin ders videolarından birinde şöyle bir lafı vardı: “Blast beat hızlı olduğu kadar güçlü de olmalıdır. Konserde çalarken, insanlar çaldığınız şeyi görmekten ziyade, onu duyabilmeliler de.” Evet şimdi denyo gibi bundan dersler çıkaralım diye söylemedim, ama Talley haklı hacı. Bageti baş parmağı üstte, diğer dört parmağı altta tutup parmak hareketleriyle çalan ve duymaktan ziyade gördüğümüz blast’lerin aksine, bageti tüm avucuyla kavrayan, hatta bileğiyle değil neredeyse tüm koluyla çalan Talley’nin bu ayıboğan blast’leri, albümün gücüne güç katan öğelerden biri. Yine blast’lerdeki çift ayaklı kick drum kullanımı sayesinde canazor hızlara çıkan Kevin’ımız, az önce de belirttiğim üzere DYING FETUS’tan ayrılarak benim de grubu geri plana atmamın sebebi oldu. Sebebimsin Kevin… Zalım Kevin…
Kevin’in nasıl bir insan olduğunu göstermesi açısından, MISERY INDEX’in “Dissent” EP’sinde çaldığı parçalardan Defector (Thinning the Herd)’ün davul kaydını koyuyorum. On yıldır dişi görmemiş mağara adamı gibi şarkıdır kendisi (ve davulları).
Son bir video da kaliteli kaydıyla dikkat çeken bir Praise the Lord icrası için koyalım.
Lafı uzatmadan, bu 10/10′luk albümü death metalin en güçlü ve taşşaklı hallerinden birini duymak isteyen herkese öneriyorum. Ama sadece death metali çok da iyi bilmeyenlere öneriyorum, zira death metalle haşır neşir olup da bu albümü bir kez olsun dinlemediyseniz, o haşır neşirliğe pek güvenmemeniz gerektiğini de söylemeden geçemeyeceğim.
Son not: Bu albümü air drum tadında baştan sonra benden daha iyi çalana tüm mal varlığımı vereceğim, ki soyadıma bakarsanız, stat falan var Kadıköy’de… Aklınızda bulunsun.
Kadro John Gallagher (Gitar, vokal)
Jason Netherton (Bas, vokal)
Sparky Voyles (Gitar)
Kevin Talley (Davul)
Şarkılar 1. Praise the Lord (Opium of the Masses)
2. Destroy the Opposition
3. Born in Sodom
4. Epidemic of Hate
5. Pissing in the Mainstream
6. In Times of War
7. For Us or Against Us
8. Justifiable Homicide
Hiçbiri bu albüm gibi olmamasına rağmen tüm işlerini seviyorum bu adamların.Benim için de bu albümün yeri ayrı fakat air drum konusunda iddialı değilim.Saygılar…
bi death metal manyagı olmama ragmen dying fetusla sadece ıkı ay once tanıstım bu da yeterı kadar death manyagı olmadıgımı anlamamı sagladı ve hayatı sorgulamaya basladım:)
Destur-oy the opposition… Bir klasik. Yorumu da icten ve albume yakisir olmus. Sayin Saracoglunu kutlarim.
Muzikten uzak kalsam da bu albumden uzak kalamam.
Talleyin albume attigi imzasindan da bahsettigi icin yorumcuyu ayrica tebrik ederim.
Bu tarz yorumlari ictenlikle yapabilmek de albumu yapanlari takdir etmek gibi saygiyla yapilmali derim.
Saygilarimla,
Eklemeyi unutmusum, air drum olayinda bahse elbette varim.
Eminim bu iddiaya katilmayacak, o tatli davullari sabir ve zevkle ezberlemeyecek kisi sayisi pek fazla degildir.
Kasım’dan beri davul kursu alan biri olarak Pissing In The Mainstream’i çalmak için neler vermezdim.Davul çalmanın en “Über” noktası o şarkı.1.51′lik şarkı görüp görebildiğim en hızlı partisyonları barındırıyor.Ulan Kevin şerefsiz Kevin…
Bu arada Epidemic Of Hate ve Justifiable Homicide albümün diğer salya akıtan şarkıları.Mendil almam gerekiyor.(:
Dying fetus hakkinda cok fikrim yoktu acikcasi. İstanbula yolum dustu ve bugun hammer muzige ugradim. Enis abiyle guzel muhabbet ettik. Unleashed , misery index, enthroned falan dinledik:) dying fetus albumu alayim dedim ve bana direk bu albumu verdi…cd yi de dukkanda dinledik ve ben oha , ohaaa diye diye öldüm aq…daha 1 kere bugun yaklasik 6 saat once dinledim ama tekrar dinlemek ve kesfetmek icin sabirsizlaniyorum…ilk hatim edilecek album oldu. Mayhem i bile kenara ittim aq:) oncelik bu album laaaaaaaan:):):):)
Albümün her bir şarkısı için ayrı paragraf ayrılabilir, belki de ayrı başlık altında yazılabilir. Metal tarihinin kilometre taşlarından biri gerçekten. Bir başyapıt, bir okul; evet Death Metal’de Dying Fetus okulu.
Son bir iddia da benden. Bu albümü herhangi bir headbang ya da airdrum harekti yapmadan dinleyebilene tüm mal varlığımı vereceğim. Özellikle albüme adını veren parçanın 4:44. saniyesinde başlayan kısmında.
Laaağğğğğn nasıl bir albümdür bu. DESRRROOOOOOOOY.
Ilk şarkının ana riffini ve o taramalı davulları duyduğumda kafayı yemiş, gitarda amatör olduğum yıllar olduğu için o riffin nasıl çalındığına anlam bile verememistim. Bascinin vokalleri ise bence daha iyi. Sade ve sert davul soundu inanılmaz.
Yine düştüm buraya. Bu albüm kendi dalında rakipsiz. Çünkü bu albümdeki müziğe benzer bir müzik yok. Taklidi olabilir, benzeri olamaz. Tanrısal bir albüm. Varlığına inanamıyorum bu albümün bazen.
Fetus üyelerinin yerinde olsam bu albümden sonra müziği bırakmıştım. Bu albüm işitsel anlamda yapılmış en iyi şeylerden biri. Ne ruh halinde olursam olayım dinleyebiliyorum. Çok ilginç.
Çok alakasız olacak ama görünce yazasım geldi: bu albümden praise the lord’u meshuggah-transfixion’a bağlamak hoşuma gidiyor. 5-6 sene önce shuffle’da dinlerken praise the lord’un fade out’lu kapanışından hemen sonra transfixion’ın fade in’li girişi geldi, aslında çok öyle olmasa da geçiş o an çok organik geldi. O günden beri bağladım bu iki şarkıyı birbirine.
Panzer Division Marduk ile beraber tanımlamakta güçlük çektiğim, kelimelerin kifayetsiz kaldığı, dilin öldüğü albüm. Ara ara övmesem kötü hissediyorum .
TAM MELİSA ÇAYIMI İÇTİM UYUYACAKTİM Kİ, OLUR YA, AKLIMA BU AMINAKODUMUN ALBÜMÜ GELDİ. ŞU AN JUSTIFIABLE HOMICIDE’IN SON SANİYELERİNE GİRERKEN, SİKİMLE KIZGIN DEMİR DÖVÜYORUM.
(8.79/10, Toplam oy: 332)
Loading ...
Praise the Lord’ın başlangıcı, dinlediğim en gaz şarkı girişlerinden biri olabilir.
İlk yoruma +1.
Kaya gibi albüm.
Hiçbiri bu albüm gibi olmamasına rağmen tüm işlerini seviyorum bu adamların.Benim için de bu albümün yeri ayrı fakat air drum konusunda iddialı değilim.Saygılar…
bi death metal manyagı olmama ragmen dying fetusla sadece ıkı ay once tanıstım bu da yeterı kadar death manyagı olmadıgımı anlamamı sagladı ve hayatı sorgulamaya basladım:)
Destur-oy the opposition… Bir klasik. Yorumu da icten ve albume yakisir olmus. Sayin Saracoglunu kutlarim.
Muzikten uzak kalsam da bu albumden uzak kalamam.
Talleyin albume attigi imzasindan da bahsettigi icin yorumcuyu ayrica tebrik ederim.
Bu tarz yorumlari ictenlikle yapabilmek de albumu yapanlari takdir etmek gibi saygiyla yapilmali derim.
Saygilarimla,
Eklemeyi unutmusum, air drum olayinda bahse elbette varim.
Eminim bu iddiaya katilmayacak, o tatli davullari sabir ve zevkle ezberlemeyecek kisi sayisi pek fazla degildir.
distroy dı opoziyşın benimde hayatımda en çok dinlediğim albümdür.air drum konusunda hiç şans tanımıyorum..
Boynun kırılması ihtimalini göz önüne almayan kişiler dinlemesin derim :)
Kasım’dan beri davul kursu alan biri olarak Pissing In The Mainstream’i çalmak için neler vermezdim.Davul çalmanın en “Über” noktası o şarkı.1.51′lik şarkı görüp görebildiğim en hızlı partisyonları barındırıyor.Ulan Kevin şerefsiz Kevin…
Bu arada Epidemic Of Hate ve Justifiable Homicide albümün diğer salya akıtan şarkıları.Mendil almam gerekiyor.(:
Bu albüm kesinlikle 7.84 not alacak bir albüm değil.9′dan aşağı oy atan üyeleri vicdanlerıyla başbaşa bırakıyorum.
Şu albüm hak ettiği değeri hiç almıyor.8 bile değil ortalaması :S
Pissing In The Mainstream’ı çalan bateristin eli öpülür bu arada.O ne biçim hız Kevin!
hayvan ötesi bi grup. üstüne slayer dinleyince mekkeli gençler ilahi korusu gibi geliyo lan. nasıl bi öküz la bunlar.
07.10.2010
@Mardukcan, o koruda neler oluyo bitiyo bi bilsen :)
Battlefield oynarken mutlaka arkada loopta doner bu album, frag senliklerinden killing spree’lere kosmanizi sagliyor, garanti ederim.
Babamin duyunca ”Allah akil fikir versin, ucmus bunlar” dedigi albumdur ayrica.
10′u hakediyor.
Dying fetus hakkinda cok fikrim yoktu acikcasi. İstanbula yolum dustu ve bugun hammer muzige ugradim. Enis abiyle guzel muhabbet ettik. Unleashed , misery index, enthroned falan dinledik:) dying fetus albumu alayim dedim ve bana direk bu albumu verdi…cd yi de dukkanda dinledik ve ben oha , ohaaa diye diye öldüm aq…daha 1 kere bugun yaklasik 6 saat once dinledim ama tekrar dinlemek ve kesfetmek icin sabirsizlaniyorum…ilk hatim edilecek album oldu. Mayhem i bile kenara ittim aq:) oncelik bu album laaaaaaaan:):):):)
Neden daha önce dinlemedim diye sövüyorum şimdi kendime.
Bushmills 12 years single malt ile dying fetus qeyfi…delirecem………
Dinleyecek müzik mi bulamadın? Aç Destroy the opposition’ı sorun çözülsün!
Albümün her bir şarkısı için ayrı paragraf ayrılabilir, belki de ayrı başlık altında yazılabilir. Metal tarihinin kilometre taşlarından biri gerçekten. Bir başyapıt, bir okul; evet Death Metal’de Dying Fetus okulu.
Benim için Beethoven neyse bu albüm de o. Müzik tarihinin en muazzam olaylarındandır bu albüm. Değeri bilinmiyor.
29.03.2021
@deadhouse, Beethoven bugun mezarindan kalksa DtO dinler.
29.03.2021
@tahsin, Güzel tespit.
Son bir iddia da benden. Bu albümü herhangi bir headbang ya da airdrum harekti yapmadan dinleyebilene tüm mal varlığımı vereceğim. Özellikle albüme adını veren parçanın 4:44. saniyesinde başlayan kısmında.
Laaağğğğğn nasıl bir albümdür bu. DESRRROOOOOOOOY.
Ilk şarkının ana riffini ve o taramalı davulları duyduğumda kafayı yemiş, gitarda amatör olduğum yıllar olduğu için o riffin nasıl çalındığına anlam bile verememistim. Bascinin vokalleri ise bence daha iyi. Sade ve sert davul soundu inanılmaz.
Yine düştüm buraya. Bu albüm kendi dalında rakipsiz. Çünkü bu albümdeki müziğe benzer bir müzik yok. Taklidi olabilir, benzeri olamaz. Tanrısal bir albüm. Varlığına inanamıyorum bu albümün bazen.
Fetus üyelerinin yerinde olsam bu albümden sonra müziği bırakmıştım. Bu albüm işitsel anlamda yapılmış en iyi şeylerden biri. Ne ruh halinde olursam olayım dinleyebiliyorum. Çok ilginç.
aradan geçen 11 seneye nazaran soruyorum: hala en çok dinlediğin albüm müdür, ahmet abi?
Çok alakasız olacak ama görünce yazasım geldi: bu albümden praise the lord’u meshuggah-transfixion’a bağlamak hoşuma gidiyor. 5-6 sene önce shuffle’da dinlerken praise the lord’un fade out’lu kapanışından hemen sonra transfixion’ın fade in’li girişi geldi, aslında çok öyle olmasa da geçiş o an çok organik geldi. O günden beri bağladım bu iki şarkıyı birbirine.
bateri pornosu. burda sikiş var sikiş.
Destroy the Opposition 4:44
Şarkı artık bitti derken sürprizli mutlu son yapıyorlar orospu çocukları.
Sinir basınca buraya düştüm. Şu an duvara kafa atıyorum. Ali Koç istifa!!
Epidemic of Hate 3.28′de giren riff albümün en neşeli anı sanırım
27.03.2023
@Ali Osman, müzik adına en sevdiğim anlardan biri kesinlikle.
Birden fazla maddenin etkisinde kafam taşşak gibiyken elim bu albüme gitti
08.01.2022
@Yiğit, Allah bu albümü yapamazdı
Panzer Division Marduk ile beraber tanımlamakta güçlük çektiğim, kelimelerin kifayetsiz kaldığı, dilin öldüğü albüm. Ara ara övmesem kötü hissediyorum .
Hayatımda dinlediğim en gaz birkaç şeyden biri. Yıllardır doyamadım. Köpeğiyim.
”I don’t need a book for saving, fellowship or days of praying..”
Sıradan dayağa örnek; sıradan dayak… Yaratıcı dayağa örnek:
İyi ki metal müzik dinleyicisiyim.
Amk
03.01.2023
@Ali Osman, Amk
Allah bu albümü yapamazdı diyerek şirke devam. Cehennemde yerimiz hazır.
Pissing in the Mainstream 1.15 te giren rif: orgazm
TAM MELİSA ÇAYIMI İÇTİM UYUYACAKTİM Kİ, OLUR YA, AKLIMA BU AMINAKODUMUN ALBÜMÜ GELDİ. ŞU AN JUSTIFIABLE HOMICIDE’IN SON SANİYELERİNE GİRERKEN, SİKİMLE KIZGIN DEMİR DÖVÜYORUM.
Kapaktaki Uncle Sam tasvirindeki herif Donald Trump’a aşırı derecede benzemiyor mu?
Çok seviyorum ya, öyle böyle değil. İnsanüstü bir yapım.