Nuclear Blast’ın yolladığı promo’lardan payıma düşen albümlerden biri de Oakland’dan çıkan ve death metal, metalcore ve hardcore etkilenimli bir müzik yapan “All Shall Perish”ti. Grubun adını ilk kez duyduğum için, kritik yapmadan önce grupla ilgili kısa bir araştırma yaptım ve bu albümün grubun ilk albümü olduğunu gördüm. Lafı fazla uzatmadan albümün artılarına ve eskilerine geçiyorum.

Eksiler:

1- İlk göze çarpan eksi albüm kapağı. Açıkçası hiç beğenmedim. Nuclear Blast’a yakışmayacak kadar baştan savma.
2- Şarkı isimlerini ilk gördüğümde grubun Amerikalı olmadığını düşündüm. Çünkü şarkı isimleri ana dili İngilizce olan birileri için fazla sıradan ve geyikti. Adamlar Amerikalı olduğuna göre, sorun onların yaratıcılıklarında. “The Spreading Disease” ve “Never Ending War” gibi şarkı isimleri en son seksenlerde karşımıza çıkıyordu sanırım.
3- Albümün ismi şarkı isimlerinden de geyik… “Nefret.Kötü Niyet.İntikam” Yapmayın gençler… Death metal bu kadar da sınırlı değil. Artık sıkıcılığın da ötesine geçmeye başladı bu isimler.
4- Şarkılar birbirine çok benziyor. Albümü arka arkaya üç kez dinledim. Ardından internetten albüm hakkında birkaç kritik okudum ve çoğu olumluydu. Acaba bende mi bir sorun var deyip iki kez daha dinledim. Ama sorun bende değilmiş. Müzikte hiç bir sıradışılık ve yenilik yok açıkçası. Nerede ne olacak, ne başlayacak çok rahat tahmin edilebiliyor.
5- Albümü bir şeylerle uğraşırken dinledim ve albüm bittiğinde aklımda kalan, dikkatimi çeken gerçekten çok az şey oldu ve sanki sekiz şarkılık bir albüm değil de, uzun süren tek bir şarkı dinlemiş gibiydim.

Artıları:

1- Kafa sallamak, boynunuzu kırmak istiyorsanız tam bu işe uygun bir albüm.
2- Davulcu zaman zaman güzel işler yapıyor ancak “iyi çalmak” artık bir artı sayılmıyor bildiğiniz gibi çünkü artık herkes “çok iyi” çalıyor.
3- “Sever The Memeory”de hoş At The Gates tadları var. Biraz olsun İsveç havası almak iyi oluyor.
4- Slayer’ın yirmi yıl önce yaptıklarını bu grup şu anda yapıyor ve bu sayede Slayer’ın büyüklüğünü bir kez daha görmemizi sağlıyor.
5- Son şarkı “Herding The Brainwashed”da grup cidden sağlam kazıyor. Bu parça son derece güzel. Baştan sona gaz bir şarkı.

Sonuç:

Slayer, Vader, Dying Fetus etkilenimli (ama icrası çok basit şekilde) ve zaman zaman da Six Feet Under gibi ağır tempoda ya da As I Lay Dying gibi azgın şekilde bir müzik yapan bu grup; “death metal olsun yeter” ve “headbang için yaşıyorum” diyen herkese önerilir. Ama yaratıcılık ve orijinallik arayanlar bu albümü dinlemezlerse, daha iyi albümler dinlemek için kendilerine zaman yaratmış olurlar.

Tek kelime: Sıradan.