Finlandiya black metal sahnesinin en kült isimlerinden birini sitemizde ağırlıyor olmanın mutluluğunu yaşıyorum bugün. WARLOGHE genelde ya melankolik tarafıyla ya da bestial tarafıyla tanınan Fin black metal sahnesi içerisinde kendine has bir karakter yaratmayı başarmış ve bir şekilde kimselere benzemeyen bir yol çizmeyi bilmiş bir oluşum.

Çok uzun zamandır Eorl Torht Tyrannus’un solo projesi olarak devam eden WARLOGHE, bir önceki albümü “Three Angled Void”u 2021’de çıkarmış olmasına rağmen albümdeki şarkılar çok eskiye, 2004-2007 arasına dayanıyordu. Yeni albüm “Logos of All-That-Ends”de durum böyle mi bir bilgim yok, ancak bahsedilen grup WARLOGHE olunca durum böyleyse de böyle değilse de şaşıracak çok bir şey yok.

WARLOGHE “Logos of All-That-Ends”de büyük oranda “Thee Angled Void”un bıraktığı yerden devam ediyor. Eorl Torht Tyrannus’un Fin sahnesindeki black metal topluluklarının büyük çoğunluğundan farklı olan tarafı, şarkılarının ana hissiyatını saf kötülükten ziyade belirsizliğin verdiği iç huzursuzluk üzerinden kurguluyor oluşu. Bunu yapmak için dissonant akorlardan yararlanıyor ve standart kötücül soğuk black metal akorlarından farklı, huzursuz bir hava yaratıyor.

Tabii WARLOGHE ve “Logos of All-That-Ends”le ilgili söylenmesi gereken, karşımızda kabak gibi duran bir numaralı konu albümün prodüksiyonu. Tamamen raw black metal standartları doğrultusunda, her şeyiyle old-school bir kayda sahip olan albüm bu huzursuz, belirsiz ambiyansın büyükçe bir kısmını da bu prodüksiyon vesilesiyle ortaya çıkarıyor. Elbette ki DARKTHRONE’un kutsal (olmayan) üçlüsü düzeyinde bir kayıttan bahsetmiyorum, ancak “2025’te çıkan black metal albümünde de biraz ışıltı olacak aga” noktasındaysanız bu dileğinizin WARLOGHE tarafından karşılanmayacağı kesin.

Albümdeki müziği çekici kılan çeşitli unsurlardan birinin de Eorl Torht Tyrannus’un belirli noktalarda verdiği anlık kararlar olduğunu düşünüyorum. Bu kararlar düz bakıldığında çok da bir şey ifade etmeyebilir, lakin bir dinleyici olarak değer verdiğim şeyler içerdiklerinden belirtme ihtiyacı duyuyorum. Misal ilk şarkı “Sound of Anticreation”ın başında vokalin ölçünün bitmesini beklemeden girmesi veya yine aynı şarkının 3.45’teki müthiş yüklenişi, black metal seven bir insanın bu müziği neden sevdiğini gösterebilecek düzeyde tatlı dokunuşlar. Özellikle 3.45’teki o coşma, resmen black metal nedir, nasıl olmalıdır sorularına cevap olarak kullanılabilecek kadar iyi.

Albümün genel karakterini oluşturan dissonant havalara örnek olaraksa “Thousandth Dream”in 4.32 civarındaki kısmı ve “Upon the Rotting Threshold”un girişinden itibaren tamamına yakınını örnek verebiliriz. Ne var ki bu şarkılar da sadece dissonant oluşları nedeniyle ekmek yemeye çalışmıyorlar, işin içine duyguyu, derinliği, yoğunluğu da katıyorlar.

WARLOGHE enteresan bir vaka. İçine kapanık, nevi şahsına münhasır, ne yaptığını bilen, black metali içindeki ateşi yansıtarak yapan bir oluşum. “Logos of All-That-Ends” da tüm bu özellikleri yansıtan, black metali çok da farklı yollara sapmadan özgün biçimde ortaya koyabilen bir albüm. Damardan old-school black metal seviyorsanız es geçmeyin.