Arka arkaya üç adet iyi yeni albümü inceliyor olmanın mutluluğunu yaşıyoruz bugün.

Grup fotoğrafına, özellikle de bize göre soldaki arkadaşa baktığınızda neden böyle müzik yaptığını anlayabileceğimiz bir grubu konuk ediyoruz.

HEXROT 2022’de kurulan ABD’li bir progresif/avangart death metal grubu ve “Formless Ruin of Oblivion” da kendilerinin bu sene çıkan ilk albümleri.

Önceleri olmadığından direkt konuya girecek olursak, HEXROT tam olarak GORGUTS ekolünde bir topluluk.

Müzikleri uyumsuzluk ve ahenksizlik ve birbiriyle çelişen notaların bir arada kullanımı üzerinden ilerliyor, ancak iyi tarafları bunu müzikal biçimde ortaya koyabiliyor oluşları. GORGUTS, DEATHSPELL OMEGA, ULCERATE, PYRRHON, ilae enstrümanlardan arındırılmış IMPERIAL TRIUMPHANT gibi grupları akla getiren bir karakterleri var ve bunu çok üst düzey bir davulculuk, yaratıcı gitar rifleri, sapkın arpejler ve Colin Marston elinden çıkan yıpratıcı bir prodüksiyonla sunuyorlar.

Prodüksiyon konusu önemli zira tıpkı albüm kapağındaki yıkıcılık gibi prodüksiyon da bu antipatikliği, uyumsuzluğu tam anlamıyla yansıtıyor. Cam gibi değil, bilerek kirletilmiş de değil, tam kıvamında bir rahatsız edicilik ve hoyratlıktan söz ediyoruz.

Yaptıkları müziğin kesinlikle bir derinliği var ve sadece “GORGUTS gibi” olmaya veya olayı sadece uyumsuzluğa bağlamıyorlar. Bu tarzda müzik yapan ve başarılı olan gruplar da var elbet, ancak HEXROT daha ilk albümünden bundan sonra da karakterli, yoğun, altı dolu bir müzik yapacağını hissettiriyor.

Albüm enteresan şekilde DEATH klasiği “Symbolic”in giriş rifini temel alan ve “GORGUTS DEATH çalsa nasıl olurdu?” sorusunu cevaplayan bir rifle açılıyor. Bu andan itibaren gitar riflerinin bir meydan okumaya kalkıştığına ve davulların da etkin kullanımıyla ortalığın karıştığına tanık oluyoruz. Grup müziğin her detayıyla ilginizi istediğini, fonda çalacak türde bir şey yapmadıklarını hissettiriyor.

HEXROT tüm bu uyumsuz anlayış içerisinde gitar, davul, vokal ve basla topyekûn saldırarak gayet etli, gümbür gümbür bir karanlık oluşturuyor. Kaos yok, karambol yok, daha tane tane ve rif odaklı bir progresif/avangart death metal söz konusu. Bence albümün uzun ömürlü olmasını da bu sağlayacak, zira kendimi bu albümü yıllar sonra dinlerken de görebiliyorum.

GORGUTS ekolünden gelen bu tarz grupların bazıları olayı tamamen GORGUTS’ın uyumsuzluğuna yaslayıp üstüne çok da bir şey koymadan “varsayılan avangart” olmakla yetinebiliyorlar. Böyle olunca ortaya yine iyi şeyler çıkabiliyor, ancak ortaya çok bir karakter konamadığından özgünlük açısından geri planda kalınabiliyor. HEXROT bu tarz bir grup değil. İlham kaynağı/kaynakları belli, ama kendi karakterlerini de hissettiriyorlar. Kapaklarından logolarına, albüme adını veren 15 dakikalık dev kapanış şarkısının gövde gösterisine kadar bence HEXROT hiç de sıradan olmayan iki adamdan oluşuyor ve kesinlikle kendilerini çok sevecek bir dinleyici kitlesini yakalamaya aday bir müzik yapıyor.

Kendi adıma yılın en iyi keşiflerinden biri oldu, yazıda adını andığım grupları seviyorsanız kesinlikle bakmanızı öneririm.