Ülkemizin işitsel yıkım ihtiyacını yıllardır kanırta kanırta karşılayan Ankara’nın son yıllarda çıkardığı en önemli gruplardan birini konuk ediyoruz bugün.

Ülkemizin en önemli gruplarından olan CENOTAPH, BURIAL INVOCATION, DECIMATION, RAVEN WOODS, CIDESPHERE gibi gruplarda çalmış birbirinden yetenekli müzisyenlerden kurulu MOLESTED DIVINITY 2018’da çıkan ilk albümleri “Desolated Realms Through Iniquity”yle o yılın en iyi brutal death metal albümlerinden birine imza atmış ve THE BLACK DAHLIA MURDER vokalisti Trevor Strnad da dâhil olmak üzere tüm çevrelerden ve BDM kitlesinden olumlu yorumlar almıştı.

2019’da İstanbul’da düzenlediğimiz ULCERATE konserinde sahne alan; CD dolabımda albümü, dolabımda tişörtü olan; sıklıkla dinlediğim, kısacası sadece olumlu hisler beslediğim MOLESTED DIVINITY’nin yeni albüm çıkardığını ise epey geç öğrendim. Facebook kullanmayı 10 ay kadar önce bıraktığım için yeni albümleri “Unearthing the Void”dan ta albüm çıktıktan sonra haberdar oldum. Bu ayıp benim, bu ayıp Facebook’un, bu ayıp hepimizin…

“Desolated Realms Through Iniquity”yi dinlemiş olanlar grubun nasıl öküz bir güç ortaya koyduğunu, nasıl acımasız bir BDM icra ettiğini zaten biliyorlar. “Unearthing the Void”da grubun ilk albümdeki kalitesini aynen devam ettirdiğini ve yine türün tüm gereklerini yerine getirdiğini görüyoruz. Vurduysa vurdu, kırdıysa kırdı.

İlk albümün BDM kitlesi içerisinde küçük çaplı bir fenomen olan yeşilli sarılı kapağının ardından yeni albüm kapağı için de yine Juanjo Castellano ile çalışmışlar ve yine çok iyi bir işe imza atmışlar. Bu kapak konusu benim açımdan önemli; içerdiği müzik iyi olan bir albümün kapağı da iyiyse o albümü çok daha fazla seviyorum ve MOLESTED DIVINITY neyse ki iki seferdir bana istediğimi veriyor. 24 dakikalık ilk albümün ardından yine yarım saatten kısa süren bir albüm yapan grup, genel olarak “Desolated Realms Through Iniquity”de bıraktığı yerden yola devam ediyor. Müzikal karakter açısından iki albüm birbirine epey yakın duruyor, lakin bu BDM özelinde zaten alışık olduğumuz bir durum. Bireysel performanslar her açıdan çok iyi ve özellikle davullar albümün bu denli tehditkâr olmasında büyük rol oynuyor. Özellikle 16’lıktan 8’liğe geçen, sonra yine 16’lık yardıran blast beat’ler pek çok şarkıya dinamizm katıyor, çekiç gibi kafamıza kafamıza çakıyor.

MOLESTED DIVINITY’nin bu denli çekici olmasını sağlayan en önemli şeylerden biri grubun “madem brutal death metal yapıyoruz, dayayalım karambole, verelim hırgürü” diye düşünmeden olayı son derece çok yönlü şekilde ele alması. Brutal death metal düşünüldüğünde son derece akılda kalıcı, yaratıcı fikirler var ve iki albümdür devam eden baskın groove karakteri de eklenince bir kez daha yürek hoplatan, hatta hop oturup hop kaldıran bir BDM manifestosu ortaya çıkıyor. Gitarların çamur ve irin kusan tonundan trampetin mükemmel kıvamdaki kemiksi duygusuzluğuna, bir BDM sevdalısı olarak “Unearthing the Void”da aradığım pek çok şeyi ayarsız düzeyde fazla buluyorum.

Elimizdekilere baktığımızda, MOLESTED DIVINITY 3 yıl içinde sunduğu şu toplam 1 saate yaklaşan brutal death metal ile türün en kaliteli, en üst düzey isimlerinden biri olduğunu açıkça gösteriyor. Balyoz gibi bir sound ve çeşitlilik namına bu kadar çok fikir içeren “Unearthing the Void”, türün müdavimlerini ihya edecek, yarım saatliğine onları adrenaline boğacak bir çalışma.