# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
SLAYER – Divine Intervention
| 08.05.2014

“Bize bir hit şarkı lazım.”

Seksenlerde çıkardığı albümlerle adını metal sahnesine yazan SLAYER, “Seasons in the Abyss”in ardından nasıl bir yöne kayması gerektiği konusunda kararsızdı. “Reign in Blood”ın vahşetinin ardından daha sakin gözüken ve şahsen en sevdiğim SLAYER albümü olan “South of Heaven” gelmiş, akabinde de “Seasons in the Abyss” ile SLAYER sound’u, tavrı, duruşu, hepsi oturmuştu. Peki şimdi ne olacaktı? “Seasons in the Abyss”in kaldığı yerden devam mı etmek gerekiyordu, yoksa daha taze, daha kolay dinlenir bir şeylere mi kaymak lazımdı?

Grup belli ki karar vermekte zorlanıyordu. Zaman kazanmak adına, konser albümü “Decade of Aggression” çıktı. Ve nihayet 4 yıl sonra, SLAYER 10 adet yeni şarkıyla ortama çıkmaya hazırdı. Plak şirketiyle yapılan toplantıların sonuncusunda, şirket SLAYER’dan bir hit şarkı istemişti. SLAYER’ın şirkete cevabı ise “11 tane şarkı yazdık, hit istiyorsanız şansınıza küsün çünkü bizim size verdiklerimiz bunlar. Hit istiyorsanız siz yazın, biz de kaydedelim” şeklinde olmuş, grup şirkete siktir çekmişti. Bu tavır, şirketin SLAYER’la bir daha toplantı yapmamasıyla sonuçlanmıştı (ben de oradaydım, hepsini gözlerimle gördüm).

Takvimler 1994’ü gösterdiğinde, Dave Lombardo’suz ve Paul Bostaph’lı ilk SLAYER albümü “Divine Intervention” raflardaki yerini aldı. Aslında bu 4 yıllık ara sadece şarkı yazımı il geçmemiş, miks için de önceki albümlere oranla çok daha fazla uğraşılmıştı. Ne ilginçtir ki yıllar sonra grup, bu albümün miksi için daha fazla uğraşılması gerektiğini söylemişti. Hatta Kerry King’in “O albümü tekrardan kaydetmeyi ve mikslemeyi isteyebilirim” gibisinen bir demeci bile var.

Bir önceki paragraftaki hit şarkı konusuna dönecek olursak, aslında şirketin toplantıdaki talebi doğaldı. “Divine Intervention”da ne bir Raining Blood, ne bir South of Heaven, ne bir Dead Skin Mask, ne bir Seasons in the Abyss, ne de bir War Ensemble vardı. Albüm grubun öncesini özetlerken, yakın geleceğine de ufak ışıklar tutuyor gibiydi, ancak SLAYER klasiği denecek türde –en azından ilk dinlemede çarpacak düzeyde- bir hit şarkı da barındırmıyordu. Albüme adını veren ve Dead Skin Mask başta olmak üzere pek çok SLAYER şarkısından bildiğimiz o tatlı SLAYER kalıplarını barındıran şarkı haricinde, albüm büyük oranda bodoslama bir saldırı niteliğindeydi.

“Reign in Blood“ zamanlarından fırlamış gibi gözüken şarkılar ile, grubun “Diabolus in Musica”da başvuracağı türdeki şarkı yapıları, “Divine Intervention”da kendilerine yan yana yer bulmuşlardı. Televizyondan, reality şovlardan, seri katillerden ve o tarz tükaka konulardan bahseden albüm, yıllar sonra Almanya’da yasaklanacak düzeyde sakıncalı sözleriyle de dikkat çekiyordu. Dittohead spesifik bir televizyon yorumcusundan bahsederken, grubun sonradan sıklıkla başvurduğu distortion’lı vokalleri ilk barındıran SLAYER şarkısı olan Circle of Beliefs de, bu özelliğiyle sonraki albümlere göz kırpıyordu.

“Divine Intervention”ı şöyle bir özetledikten sonra, albümün derinliklerine inelim. Ben “Divine Intervention”ı bir geçiş albümü olarak görüyorum. Çıkışından önceki 4 sene, zaten SLAYER gibi genel anlamda siktir çekme üzerine oturan bir tavır benimsemiş bir grup için bir hayli uzun. Belli ki elemanlar “Biz SLAYER’ız, ne istersek onu yaparız” dememişler. Belli ki elemanlar “Tamam bir noktaya geldik, metal tarihine adımızı yazdık. Ama bundan sonra atacağımız adım çok önemli; aynı şeyi tekrar mı edeceğiz, yoksa daha modern bir yerlere mi kayacağız?” türünde bir şeyler konuşmuşlar ve doksanlar metalinin o sıradaki durumu ve SLAYER’ın sonradan göreceğimiz daha groove’lu, daha orta tempo haline kaymak adına, “Divine Intervention” gibi herkesi memnun edecek türde bir albüm yazmışlardı. Şarkılara bakınca bu durum net şekilde gözüküyor.

Velhasılı kelam, “Divine Intervention” bence orta karar ile iyi arası bir albüm. Sıkıntılı pek bir olayı yok, ama muazzam bir tarafını da bulamıyorum. Kanımca sonraki dönemde “Christ Illusion”a kadar iyi albüm çıkarmayacak olan SLAYER’ın, “Seasons in the Abyss”in ardından çıkan son kabul edilebilir albümüdür. “Christ Illusion”ı çok sevdiğimi, “Diabolus in Musica” ve “God Hates Us All”u ise hiç mi hiç sevmediğimi, neredeyse dinleyemediğimi de tekrardan vurgulayayım.

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (7.58/10, Toplam oy: 74)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
1994
Şirket
Kadro
Tom Araya: Vokal, bas, sözler
Paul Bostaph: Davul, sözler
Kerry King: Gitar, sözler
Jeff Hanneman: Gitar, sözler
Şarkılar
1. Killing Fields
2. Sex. Murder. Art.
3. Fictional Reality
4. Dittohead
5. Divine Intervention
6. Circle of Beliefs
7. SS-3
8. Serenity in Murder
9. 213
10. Mind Control
  Yorum alanı

“SLAYER – Divine Intervention” yazısına 17 yorum var

  1. Ş. Yıldırım says:

    bu albümü dinleyeli çok uzun zaman oldu ve sadece bir kez dinledim. Hatırladığım şey bütün şarkıların birbirine benzediğiydi sanırım. Yanılıyor da olabilirim, bilmiyorum. Benim notum: 6/10

  2. Dittohead’in baya hastasıyım, onun dışında ayılıp bayıldığım bir şarkı yok. Yine de bildiğimiz Slayer’ın çok uzağında olmayan bir albüm. Notum 7.

  3. THRASH says:

    Sex.Murder.Art
    Kısa ve vurucu.dinleyin.

  4. B U R Z U M says:

    çok güzel kritik…ayrıca beni en çok zorlayan slayer albümü olabilir bu…sevicem lan ben bunu diye çok hırs yapmıştım zamanında ama yinede sevememiştim maalesef…Diabolus in Musica ile bu albüm bence aynı bokun laciverti…2 sinide sevemedim…

  5. Can Yakay Darbaz says:

    Diabolus in Musica ile God Hates Us All’ın neredeyse dinlenilemeyecek(o.O)kadar kötü olduğu düşünmüyorum, hatta bence Slayer seviyesi için bile mükemmel albümler. Burada “Bitter Peace, Staind of Mind, Overt Enemy, Wicked.. Disciple, Threshold, War Zone, Threshold, DEVIANCE” gibi parçalardan söz ediyoruz sonuçta. Bunlar sıradan parçaları değil. Divine Intervention’a gelecek olursa “Serenity in Murder, 213, Dittohead” diyerek ve o şirketin daha nasıl bir hit istediğini anlamayarak yorumumu gönderiyorum.

  6. Başer Çelebi says:

    İlk dinlediğim Slayer albümü olduğundan dolayı bendeki yeri ayrıdır. Albümdeki her şarkıyı severim.

  7. Berat Doğa says:

    Bu albümdeki parçaların yapımında kerry king daha fazla paya sahip diye hatırlıyorum bi bakıma kerry king’in potansiyelini gösteren bir albüm yinede bir reign in blood olmasada fena bir albüm değil benim notum 7

  8. hihat says:

    çok cool bir albüm bence.

  9. Berke says:

    Bence iyi bir albüm killing fields ve dittohead gayet güzel şarkılar

  10. Salata says:

    Killing Fields ve Divine Intervention en underrated Slayer şarkılarından herhalde, vokaller olsun özellikle şarkıları açan riffler olsun gayet kudurtuyorlar

  11. ytncl says:

    Slayer fanı sayılmam ama bu albümü baya seviyorum. 90′ların ilk yarısının gitar soundu bambaşka gerçekten. 9/10.

  12. Nuada says:

    Bence gayet taş bir albüm, hit şarkıları olmadığına kesinlikle katılmıyorum. Killing fields en sevdiğim slayer sarkilarindandir. En önemlisi, grubun o uğursuz soundunu dibine kadar hissediyorsunuz bu albümde. Bana göre christ illusion ile birlikte son iyi 2 albümünden biride bu albüm..

  13. eatthegun says:

    Slayer’ın bir şarkı hariç en sevdiğim albümü, ayrıca Slayer’ın suyunun çıkmadan önceki mükemmel son albümü

    İlker

    @eatthegun, O şarkı Circle of Beliefs mi

    eatthegun

    @İlker, Hahah evet. Yahu Tom Araya kadar thrash metalin her şeyine mükemmel şekilde uyan bi vokal olamaz. Adam dümdüz bas bas bağırsa dinlersin. Neyine o kötü efekti koydunuz. Ona rağmen rifflerinin sololarının olgunluğu olmuşluğuyla atmosferiyle karanlığıyla Slayer’ın her yönünü en iyi veren albüm bu bence. Seasons ın the abyss olgunluk eseriyse bu ustalık eseridir. Title trackteki vokalleri dinleyip spor yaparken yaşadığım manyaklığı daha başka bişeyde yaşamadım.

  14. Zeynel says:

    CD kapağına vurulup fiziksel olarak ilk aldığım Slayer albümü. İnanılmaz bir albüm bence 10/10. Seasons in the Abbys’ten sonra Slayer’ın daha punk, daha çiğ yerlere inmesi herkes hard rock yapıp daha fazla satalım derdindeyken underground tavrın zirvesidir. O yüzden çok karakterli bir albüm. En sevdiğim üç Slayer albümünden biri. SLAYER!

    eatthegun

    @Zeynel, Katılıyorum mahalle kavgası gibi albüm

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.