Burzum, black metal aleminin en bilindik grupları içerisinde bulunmakta. Tabii bunun en önemli sebebi malum cinayet ve kilise yakma faktörleri. Peki Burzum en bilindik gruplardan biri olmanın hakkını veriyor mu? Tabii ki veriyor. Her ne kadar Varg Vikernes’in hapisten çıktıktan sonraki albümlerinden pek hazzetmesem de (“Fallen” ve özellikle “Umskiptar“), eskiden yaptığı işler kesinlikle yabana atılmayacak türde, mükemmel işler.

Şahsen “Filosofem“den de pek hoşlanmamaktayım. Bunun sebepleri, Varg’ın vokalini değiştirmesi ve dark ambient havasını gereğinden fazla kullanması. Bu sebeplerden ötürü, Burzum’un ilk 3 albümü benim için black metalin en sağlam yapı taşları arasındadır. Bu 3 albüm arasında ayrım yapmakta çok zorlansam da, aralarında en sevdiğim albümün “Hvis Lyset Tar Oss” olduğunu hiç zorlanmadan söyleyebilirim.

Albümle arkadaş vesilesi ile tanıştım. O zamanlar Burzum’u ilk kez dinleyen, black metalden bihaber herkes gibi, Burzum adına sadece “Filosofem” albümünü dinliyordum. Güzel bir albümdü ama tam da sevmemiştim, eksik bir şeyler vardı. Kayıt rezaletti, vokal anlaşılmazdı ve beni hiç etkilememişti. Black metali yeni keşfetmiş birinin ateşiyle arkadaşla muhabbet ederken, bana “Sen hala Filosofem de misin? Daha eski albümleri dinlesene, onlar daha güzel” dedi. Ben de karşılık verdim: “İyi de herkes en iyi albümü olarak Filosofem diyor, en iyisi buysa diğerlerine hiç bakmam”. Arkadaşım biraz güldü ve şöyle dedi: “Sen bakma onlara. Onların bildiği tek albüm o”. Arkadaşımın verdiği gazla eve gidip, War adlı şarkıyı dinledim. Yüzüm greyfurt yemiş adama döndü. “Oha bu nasıl vokal len? Sanki acı soslarla wasabi yemiş, su getirin lan su, yandım anaaaaam!” diye bağırıyordu. Vokale ve özellikle de ardından gelen soloya hasta olmuştum (R.I.P.). Sonra arkadaşa “Oha süpermiş lan, hangi albümünü dinleeyim? Üç albüm var, bir de “Aske” diye bir EP” dedim ve ondan gelen cevap da “Valla benim en sevdiğim Hvis Lyset Tar Oss. Onu dene derim” şeklindeydi. İşte bu şekilde kendimi albümün sularına doğru bırakmış oldum.

Varg Vikernes’in kendine has bir vokali olan, kimi metal siteleri ve dergilerince “işkence çeker gibi” olarak tabir edilen bu leziz vokal, “Hvis Lyset Tar Oss”da son kez kendini göstermekte. Bu aşık olduğum vokalin ambient unsurlarıyla birleşmesi, ortaya depresif, karanlık, melankolik bir hava ve müthiş bir atmosfer çıkarmış. Depresif black metal vuruşlarının ilk temellerini bu albümde atan Varg Vikernes, black metalin her türünün öncülüğünü yapmaktan geri kalmıyor anlayacağınız. Albüm 1992 yılının Eylül ayında kayıt edilmiş, o yüzden ta 1994′te çıkarılmasını biraz şaşkınlıkla karşılamıyor değilim. Ben böyle bir albüm kaydetsem ertesi gün çıkarırdım. Ama o sıralar Varg kilise yakıp sağı solu karıştırma gibi ergenlik heveslerinde olduğu için, vakit bulamamış da olabilir.

“Hvis Lyset Tar Oss”, Burzum’un %100 saf black metal yapmaktan çıkıp, dark ambient ögelerini taşıyan ilk albümü. Albüm, süreleri 8 ila 14 dakika arasında değişen toplam 4 şarkıdan oluşuyor. Bu 4 şarkıyı nasıl anlatacağımı bilemiyorum, hepsi birbirinden enfes, birbirinden leziz. Burzum tarihinin en vurucu şarkıları sanki özene bezene toplanmış, bu albüme konmuş. Dinleyiciyi karlı dağlara götüren, dağda yalnız bir kurdun acı içindeki çığlıkları ile başbaşa bırakan, fırtınalı bir albüm bu. Sanki albümün içinde bir kar fırtınası var. O soğuk havayı ve kar fırtınasını, albümü dinleyen kişinin beyninde hissettiriyor. Böyle muhteşem bir albüm “Hvis Lyset Tar Oss”.

Burzum’un en iyi albümünü “Hvis Lyset Tar Oss” olduğunu düşünmüyorsanız, bence büyük bir yanılgı içerisindesiniz. Albümü tekrar tekrar dinleyin, o karlı dağlara ve fırtınalara kendinizi bırakın. İşte o zaman “Hvis Lyset Tar Oss”un Burzum’un en iyi albümü olduğunu anlayacaksınız.

Berkay HANCI