Her sene sonunda, yılın son günlerine denk geldiği için arada kaynamak durumunda kalan, yıl sonu listeleri çoktan yapılıp yayınlandığı için adından çok az bahsedilen, çok az incelenen ve yıl değişince de bir sonraki yılın başlarında sadece meraklıları için bir şeyler ifade eden iyi albümler çıkar. Biz bu durumu bildiğimizden yıl sonu listelerimizi aralık başından yayınlamıyoruz, ancak metal basınının geneli açısından böyle bir durum oluyor ne yazık ki. Bugün, işte bu albümden, belki de “2023’ün son çok iyi death metal albümü”nden söz edeceğiz.

PHOBOCOSM 15 yıldır müzik yapan ve benim de 7 yıldır haberdar olduğum Kanadalı bir death metal grubu. 2016’da çıkan “Bringer of Drought” albümlerini dinlemiş ve beğenmiştim, hatta siteye yazdığımı sanıyordum. Sitede incelemesinin bulunmadığını gördüğümde epey bir şaşırdım, çünkü albümün kapağı çok tanıdık, şarkılar tanıdık, ama demek ki bir sebepten yazmayı unutmuşum ve sonra da kaynamış.

PHOBOCOSM temel olarak INCANTATION, IMMOLATION, DEAD CONGREGATION gibi kötülük simsarlarının, karanlık bezirgânlarının yolunu izleyen ve daha yakın zamandan da DISMA, FUNEBRARUM, GOLGOTHAN REMAINS gibi gruplarla ortak özellikler taşıyan bir grup. Çok haşin, ezici bir death metal yapıyorlar ve gitarlarla çizdikleri soyut ses duvarlarının üzerinden akan katransı vokaller ve son derece çirkin davullarla müziklerinin pisliğini, şerefsizliğini artırıyorlar.

Grubu bu kadar haşin yapan olayların başında son derece derin, dolgun ve kıyamet habercisi tadındaki vokaller geliyor. Vokaller mikste gitarların ve davulların bir miktar arkasında olsa da arkadan arkadan o kötülüğü aşılamayı başarıyorlar. Bunun yanına sürekli uğursuzluk, tatsızlık, hayvan çocukluğu basan gitarlar da gelince PHOBOCOSM alışık olmayan kulaklar için gerçek bir işkenceye bürünüyor. Alışık olan şanslı kulaklar içinse bu uğursuzluğun, tatsızlığın ve hayvan çocukluğunun yanına bir de yukarıda değindiğim davul mevzusu ekleniyor. Vokaller, gitarlar yapıları gereği karakter ve kimlik katılabilen, genel ambiyansa yön veren ve duyduğunuz şeyin ne olduğunu belirleyen şeylerdir. Davullar ise normalde bunlara eşlik eder ve müziğin genel karakterini o kadar da şekillendirmezler. PHOBOCOSM’da ise ilginç şekilde çirkinlik kusan, müziğin sevimsizliğini artıran bir davul performansına tanık olduğunuzu hissediyorsunuz. Misal Lombardo’nun barok tarzı SLAYER müziğinin DNA’sını belirleyen bir alametifarikadır. Sandoval’ın davul yazımı ve stili MORBID ANGEL’ın karanlığına karanlık katan unsurlar arasındadır. Vinnie Paul PANTERA’nın groove’unun neredeyse yarısı, Jamie Saint Merat ULCERATE müziğinin orkestra şefidir. PHOBOCOSM’da da bu denli bir gövde gösterisi yok, ancak müziğin bu kadar etkili olmasında davulcu Jean-Sébastien Gagnon’un da rolünün olduğunu düşünüyorum.

Yapısı ve yaklaşımı gereği bu tarz grupların, misal Dark Descent Records gruplarının öne çıkan bazı ortak özellikleri, ortak karanlıkları, ortak bulanıklıkları, ortak çirkinlikleri oluyor. PHOBOCOSM bunların tamamını bünyesinde barındıran ve “Foreordained” ile yılı olabildiğince tatsız kapatmamıza vesile olan bir topluluk. Bu yıl içerisinde pek çok iyi death metal albümü çıktı ve yılın bitmesine de 3 haftadan az kaldı, ancak bundan daha da iyileri çıkmadığı sürece “Foreordained” yılın son çok iyi death metal albümü olabilir. Belki de olmaz, ama iki durumda da kazanan biz oluyoruz.