# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
CHAT PILE – God’s Country
| 23.11.2022

Kasvet dolu Amerikan taşrasının daraltıcı ve muhafazakâr vasatlığının toz ve gres yağıyla kavrulan aromasını damaklara yapıştırıyor.

Bestelemesi de dinlemesi de incelemesi de zor bir albüm var bugün karşımda. ABD’li noise rock/sludge grubu CHAT PILE Temmuz ayında çıkardığı ilk albümü “God’s Country” ile çeşitli çevrelerde epey ses getirmiş; kimi önemli yayın organları tarafından yılın en önemli işlerinden biri olarak nitelendirilmişti.

Bakarsanız göreceğiz üzere CHAT PILE Metal-Archives’da olmayan bir grup. Bunun sebebi Metal-Archives’ın tuhaf grup seçimi politikası değil, CHAT PILE’ın bir metal grubu olmaması. Elbette ki müziğinde sludge metal etkileri var, ancak esasında CHAT PILE gemisini noise rock limanına demirlemiş, yer yer grunge’a dahi kayabilen, metalden sadece gerektiğinde yararlanan bir oluşum.

2019’da kurulan bir grubun 2022’de çıkardığı ilk albümüyle bu kadar konuşulmuş, konuşuluyor oluşu elbette ki tesadüf değil. CHAT PILE sinir bozucu düzeyde monoton besteleri ve sürekli bir şeylerden şikâyet eden vokalleriyle gerçekten de sınırlı bir kitleye hitap ediyor. Ne var ki bu sınır o kadar da kısıtlı değil ve belli ki CHAT PILE’ın buradan alıp yürümesi hiç de şaşırtıcı olmayacak.

Sınırlı bir kitle ifademden kasıt, grubu sevmek için tam olarak CHAT PILE’ın yaptığı şeyi seviyor olmanız gerekiyor. Sludge metal mi seviyorsunuz? CHAT PILE’dan nefret edebilirsiniz. Noise rock mı seviyorsunuz? CHAT PILE’ı fazla güvenli bulabilirsiniz. İşte grup böylesi enteresan bir dengeye oturtuyor müziğini ve hem kendisinin yıprandığı hem de dinleyeni sıkıntıya soktuğu bir yaklaşımla -en azından- bir bütün hâlinde muadili olmayan bir müzik yapıyor.

“Kendisinin yıprandığı” tarafından yaklaşırsak, grup ABD’nin çeşitli sorunlarına ve sosyal konulara eğilmeyi tercih ediyor ve bunu yaparken de, misal evsizleri konu alan “Why”da olduğu gibi, sürekli aynı şeyi tekrar ede ede isyan etmeyi seçiyor. Diretiyor, çemkiriyor, dinleyicinin başının etini yiyor. “The Mask”te gayet sert sludge gitarları eşliğinde en metal tarafını gösterirken “Anywhere”de ise NIRVANA’nın kaotik şarkılarını hatırlatırcasına paçoz bir grunge havası yaratıyor.

“God’s Country”deki en belirgin, en öze çıkan karakter ise albümü bir terapi seansı olarak kullanan vokalist Raygun Busch. Albümdeki vokaller öylesine başına buyruk, öylesine rastgele ki sanki tüm albüm bu vokallerin altı dolsun diye sonradan yazılmış havası veriyor. Sanki Busch çeşitli sebeplerden öfke krizlerine girmiş, bir kayıt cihazına veya telefon kamerasına tüm bunları kusmuş da sonra alakasız üç adam gelip bunun altına müzik yapıp bunu bir albüme dönüştürmüşler gibi.

Bunu olumsuz anlamda bir kopukluk olarak söylemiyorum, lakin mesela son şarkı “grimace_smoking_weed.jpg”yi dinlerseniz vokallerin müzikle neredeyse hiç örtüşmediğini, sözlerle müziğin sanki kasıtlı şekilde birbirlerinden habersiz oluşturulduğunu görebilirsiniz.

Elbette ki bunlar hep “meraklısına göre” başlığı altında yer alacak kalemler. İnternette CHAT PILE’la ilgili yorumlara bakarsanız, belki sizin “bu ne amına koyim” dediğiniz/diyeceğiniz bu müzik için “hayatım boyunca duymayı beklediğim müzik buymuş da haberim yokmuş” gibisinden yorumlar yapıldığını da görebilirsiniz. Misal bir “Why”a dayanamayıp sonunu getiremeyebilirsiniz. Açılış şarkısı “Slaughterhouse”un klostrofobik havasında daralıp “Tropical Beaches, Inc.”ın kusan bir kamyonu andıran gitarlarına kendinizi ezdirebilirsiniz.

Belki “I Don’t Care If I Burn” size dinlendirici gelebilir.

Belki de gelmez.

Belki duştan çıkınca ayağınızı hiç kurulamadan çorap giyiyorsunuzdur. Belki de yeterince kurumuş bir burun tatağını parmaklarınız arasında toz hâle getirip koltuğun arkasına serpen birisinizdir. Eğer böyle biriyseniz şarkının sonlarına doğru gelen beklenmedik haykırışı bile çok sevebilirsiniz.

Belki de cinsliğiniz tutar, sevmezsiniz. Ya da sadece insan evladı olduğunuz için, böyle bir şeyin normalde sevilmemesi gerektiği için sevmezsiniz.

CHAT PILE işte böyle bir grup ve “God’s Country” de onu dinlemeden önceki ruh hâlinizi dinleme esnasında ve dinleme sonunda korumanızın zor olduğu bir albüm.

GODFLESH’ten SONIC YOUTH’a uzanan, metal de dâhil olmak üzere farklı müzikal anlayışlardan gerektiği düzeyde yararlanan, monotonlukla hiperaktiviteyi bir potada eriten ve tüm bu bileşenleri kullanarak kasvet dolu Amerikan taşrasının daraltıcı ve muhafazakâr vasatlığının toz ve gres yağıyla kavrulan aromasını damaklara yapıştıran “God’s Country”yi, bu cümleyi çekici bulan herkese öneririm. Önermeyebilirim de.

8/10
Albümün okur notu: 12345678910 (6.59/10, Toplam oy: 22)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2022
Şirket
Flenser
Kadro
Raygun Busch: Vokal
Luther Manhole: Gitar
Stin: Bas
Cap'n Ron: Davul
Şarkılar
1. Slaughterhouse
2. Why
3. Pamela
4. Wicked Puppet Dance
5. Anywhere
6. Tropical Beaches, Inc.
7. The Mask
8. I Don't Care If I Burn
9. grimace_smoking_weed.jpeg
  Yorum alanı

“CHAT PILE – God’s Country” yazısına 5 yorum var

  1. TanSolo says:

    Vokaller zaman zaman Daughters’ı zaman zaman ise Every Time I Die’ı andırdı fakat açık konuşmam gerekirse ikisinden de daha iyi.

    Daughters demişken albüm, You Won’t Get What You Want’ın ne kadar kıymetli olduğunu kanıtlar nitelikte. Neden 2010′ların en önemli birkaç albümünden birisi olduğunu bir kez daha anladım.

    Why, “I’ve never had to push all of my shit around in a shopping cart, have you?” gibi birkaç sözü es geçersek, asosyal birisinin sokağa çıkma çekincesinden bahsediyor gibi geliyor. En azından vokaller fazlasıyla ruh hastası olduğu için ben öyle hissetmiştim.

    Senenin en iyilerinden olduğunu düşünüyorum, benim puanım 9/10.

  2. deadhouse says:

    Kritik için teşekkürler. Ekstrem metal dışında görece renkli sayılabilecek albümler ve gruplar görmek güzel.

  3. Rust in Peace. says:

    Bu albüm gerçekten çok öznel, kişisel bir albüm. Kim sever kim sevmez hiç belli olmuyor. Ben noise rock hiç dinlemem, sludge da sevdiğim gruplar olsa da sürekli dinlediğim bir tür değil ama bayıldım. Vokallerin bunda aslan payını alıyor, Raygun’ın (adamın isminin Raygun olması çok absürt değil mi bu arada) deli vokalleri sevdirdi bana albümü. Tabi albüm boyunca süren tekinsiz atmosferi de unutmamak lazım.
    Vokallerde böyle değişik şeyler deneyenleri seviyorum genelde onu farkettim, Ashenspire’da da bayılmıştım vokallere.

  4. P L A G U E says:

    Yeni albümleri de baya güzel olmuş, meraklısı baksın. Sonra tektar gelicem buraya.

    TanSolo

    @P L A G U E, ben de çok beğendim.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.