Baran Yıldırım

2016 kadar verimli geçen bir yıl pek hatırlamıyorum. Geri dönüşler, uzun bekleyişler..tamamı metal dinleyicisi için “hayırlı” şekilde sonuçlandı. Saor da iki senelik gergin bekleyişi “Guardians” albümü ile sonlandıran gruplardan biri oldu. Belki de biraz tanımlama zorunluluğu sebebiyle “grup” olarak nitelendirmek durumunda kalıyoruz lakin Saor, Andy Marshall isimli azılı İskoçya sevdalısı bir, nasıl diyelim, bir müzikal dehanın ayakta tuttuğu oluşum. Zira kompozisyon kalitesindeki parçaları üretmek belli bir deha parıltısı gerektiriyor, huzurunuzda hakkını teslim etmek isterim.

Albüm taş gibi bir atmosfer yoğun folklorik black metal. Tema ise birçok benzer albümde olduğu gibi ilgili ülkenin bilimum pastoral bileşenlerini fona alan, bir methiye, bir kültüre övgü. Ortalama onar dakikadan oluşan beş parçanın yer aldığı “Guardians”, introsundan bitiş anına kadar bizi sis çökmüş sessiz İskoç tepelerinde, ağır aksak adımlar ile yol kat eden Kelt alimler rehberliğinde bir gezintiye çıkartıyor.

Önceki iki albüm ile atmosfer inşası konusunda rüştünü ispatlamış Saor bu albümde de aynı ustalığı sergilemiş. Zira kanımca Saor’u diğer gruplardan ayrıştırarak bir üst lige taşıyan özellik, inşa edilen atmosferi keman, flüt, tuşlu çalgılar gibi çeşitli enstrümanlar ile temellemesi ve bu temelin üzerine farklı riffleri boca ederek inanılmaz bir derinlik oluşturması olmalı.

Bu anları kelimelere dökmek kritik sahibi için oldukça güç, ancak albümün açılış parçası Guardians ya da takip eden parça The Declaration’ın kapanış dakikalarını dinleyip de müzikal bir hortuma kapılarak yükselme hissini yaşamıyor olmak Saor’u ıskalamak demek olsa gerek. Andy Marshall kardeşimiz sanki her yeni albümde bu derinlik ve katman konusunda kendine yatırım yapmaya odaklanmış, kendisini bu ve bir de milliyetçi yönü ile anımsamamızı ister gözüküyor.

Tema ne kadar pastoral Kelt motifleri olsa da şarkı sözlerinde yoğun bir “yakın zaman İskoç bağımsızlık meselesi” işlendiğini de görebiliyoruz. 2014 yılında gerçekleştirilen İskoçya bağımsızlık referandumunda, bandcamp sitesinde mavi beyaz bayrak ile verdiği boy boy pozlar ile birlikte düşünüldüğünde yapılan müziğe ırkçılığa kaçmayan milli hislerini de bolca kattığını söyleyebiliriz.

Milliyetçi duygularını kabaran dalgaları ile kendi haline bırakırsak, Andy Marshall ilk dönem Saor albümleri dahil dinleyicide hiçbir zaman bir yeni yetme hissi uyandırmamış olması ve tüm bu çılgın riffleri, katı atmosferi tek başına üretiyor olması itibarıyla ayrı bir takdir hak ediyor.

Her bir parçada lokomotif görevi gören karakteristik rifflerdeki muazzam zenginlik (bu parantezi açmalıyım ; her dinleyişte tüyleri diken diken eden “Roots” albümündeki “Carved In Stone” isimli parçanın son dört buçuk dakikası, bu türde gelmiş geçmiş en iyi kapanış anlarından biri olabilir, ilk dinleyişte bir gökten inen bir ışık eşliğinde, bir aydınlanma hissi yaşadığımı hatırlıyorum) ve parçaları bütünsellikten uzaklaşmadan notaya dökme vizyonu türün dinleyicisini mutlaka etkileyecektir.

Her geçen albüm üzerine koymayı bilen Saor, parçalardaki derinlik, ufak da olsa yeni teknik varyasyonlar, çift gitar kullanımı, vokalde yıllar içinde yaşanan dönüşüm, hatta albüm kapağı seçimleriyle dahi şu sıralar ustalık dönemini yaşıyor diyebiliriz.

Kaliteli kumaşa sahip Winterfylleth, Panopticon benzeri atmosfer yoğun bir black metal albümü arıyor ve rafine bir müzik zevkine sahip iseniz Saor ile tanışmak için en ideal zaman.