Danimarka death metal sahnesi her ne kadar az kuzeyindeki üç kafadar kadar ön planda gözükmese de, yıllardan beridir taş gibi gruplar çıkarmayı başarmış bir ortam. “Serenadium”la destan yazan INIQUITY’den groove’lu yarmanlığıyla ILLDISPOSED’a, thrash soslu KOLDBBORN’dan black metalle ciddi düşünen PANZERCHRIST’a, melodik taraftaki THE ARCANE ORDER’dan yine thrash’e yaslanan HATESPHERE’a, KONKHRA’ya kadar, yanlamasına haçını kırmızı beyaz olarak seçen bu ülkenin ekstrem türlerde epey güçlü temsilcileri var.

Bugün konu ettiğimiz grup; yeni albümü “The Suffering”i 2 ay kadar önce çıkaran Silkeborglu beşli DAWN OF DEMISE. Death metali son derece groovy bir kıvamda sunan grup, brutal death metal ve slam’le ovduğu müziğini Tue Madsen imzalı taş gibi bir prodüksiyon ve kafa ezme niyetiyle yola çıkan bir tavırla sunuyor.

ILLDISPOSED’vari dur kalklı bir groove anlayışı benimseyen DAWN OF DEMISE her ne kadar türe en ufak bir yenilik katma amacı gütmese de, yaptığı şeyi iyi yapıyor oluşuyla takdir topluyor. Küvette kaydedilen kusmuksu brutal death metal albümlerindense gayet temiz, etli, çeneye tekme gibi bir prodüksiyonu olan “The Suffering”i böyle etkili ve tehditkâr yapan şeylerin başında, grubun tavrının çok net olması yatıyor. 3-3,5 dakika arası şarkılardan oluşan 37 dakikalık albümde, kafa sallama niyeti olan herkesi kas gevşetici almaya gönderecek yapıda kütür kütür bir ruh hâli var.

Net duyulan bas gitar ile daha da dolgun ve etli konuma gelen “The Suffering”; basit ama etkili rifler ve brutal death metale ait çeşitli vokal tarzlarının sevimli bukleler hâlinde kullanıldığı yaklaşımıyla da göz dolduruyor. Standart death metal vokallerinin yanı sıra, shriek’ler, pig squeal’lar neredeyse her şarkıda kendilerine yer buluyorlar. Sound’un temizliği sayesinde brutal death metalin karambolüne alışmakta güçlük çekenlerin bile rahatlıkla dinleyebileceği “The Suffering”, bu yanıyla türün paçozluğunu tercih edenler tarafından da fazla steril bulunabilir.

DAWN OF DEMISE’a ve “The Suffering”e dair söylenmesi gereken diğer bir temel şey, albümün orta tempoyu sevmesi. Yardırıp tekme tokat girişmektense groove’a abanmayı ve kafa sallatmayı tercih eden albüm, bu yanıyla kimilerince biraz monoton olarak addedilebilir. Bunda haklılık payı da yok değil diye düşünüyorum, zira “kardeşim şöyle bir yardır bir kır dök artık” diye hissedeceğiniz anlar da oluyor.

Vokalin öküzlüğü, gitar tonu ve grubun aralarda gösterip de vermediği şeylerin ışığında, DAWN OF DEMISE’ın “The Suffering”te biraz dinlenmeli bir death metal sunduğu söylenebilir. Öyle kemik seslerinin duyulduğu, tekmelerin havada uçuştuğu, küçük çaplı linçlere sahne olan DEFEATED SANITY’vari bir müzik yok ortada. Grubun bunu tercih etmesini de anlıyorum, ancak bu müzik daha bir sapıtmayı da hayli hayli kaldırırdı. Hazır bu tarz müziği böyle temiz ve parlak bir prodüksiyonda yapmayı seçmişlerken, keşke az daha dellenseler, kan dökselerdi.

Velhasılıkelam, “The Suffering” pek çok açıdan taş gibi bir albüm. Bu taş kafaya geldiğinde daha çok can yakabilir miydi? Mutlaka, ama grup böylesini tercih etmiş. Az yukarıda da dediğim gibi, biraz olsun kafa sallama arzunuz varsa bile, DAWN OF DEMISE bu konudaki ilacınız olmaya memnuniyetle hazır.