“Process of a New Decline“la birlikte adını iyice duyuran GOROD, teknik death metal dünyasının büyük kısmının hayranlığını kazanmasının ardından, “Transcendence” EP’sini çıkarmış ve müziğinde birtakım değişikliklerle kendini tekrardan hatırlatmıştı.
“Process of a New Decline”daki beyin cerrahı minvalindeki gitarların o EP’de biraz daha akıcı hale geldiğini görmüş, grubun rif ve melodileri biraz daha yumuşatıp daha katmanlı ve iç içe geçmiş bir müziğe doğru yelken açtığını görmüştük.
Bunu bize gösteren, elbette ki EP’yi kapatan, aynı adlı 15 dakikalık şarkıydı. “A Perfect Absolution”a bakınca gördüğümüz de aslında bundan pek farklı değil.
Rifler, havalarda uçuşan melodiler aynen yerli yerinde olsa da, müzikteki akışkanlığın biraz daha arttığını ve öne çıkarılmayan kimi ayrıntıların belki de fark ettirmeden çok fazla iş yaptıklarını görüyoruz.
GOROD’u farklı kılan şeylerden biri, gitaristlerin enstrümanlarını kelimenin tam anlamıyla “komple” kullanmaları. Pek çok grup gibi belli perde aralıklarına sıkışıp kalmayan GOROD, resmen hayalgüçlerinin müziğini yapıyormuşçasına gitar perdeleri üzerinde at koşturuyor, rengârenk desenler, birbirinin içinden geçen ve sonuçta enfes bileşimler ortaya koyan katmanlar yaratıyor. Albümün dinlerken öylesine çok şeyin öylesine yerinde yapıldığına tanık oluyorsunuz ki, her şeyden önce gruptaki müzisyenlik becerisine ve bunun akıllıca kullanılıyor oluşuna alkış tutuyorsunuz.
“A Perfect Absolution”ı dinlerken aklıma gelen ilk kelimeler, “su” ve “akışkanlık”. Gerçekten de birbirine nefis biçimde eklenmiş ve bir an olsun durmaksızın akan ve yaklaşık 40 dakika boyunca çılgın atan bir icra var karşımızda. Gitaristlerin pek çok yerde “teknik death metal yapıyoruz, onun adabına uyalım” diye düşünmeksizin yazdığı rif ve melodilere rastlıyor, arkada yardıran gergin bir ritim gitar üstüne atılan blues soslu Dimebag’vari veya alışılmadık nota bileşimleri içeren Jarzombek’sel sololara, oryantal tatlar barındıran melodilere, neredeyse dans ettirecek türde geçişlere şapka çıkarıyorsunuz. Bunların üstüne, EP’den önce ayrılan Arnaud Pontaco’nun yerine gelen yeni gitarist Nicolas Alberny’nin de gruba çok iyi adapte olmuş olması da eklenince, böyle kompleks müzik yapan bir grubun hiç sekteye uğramadan yoluna devam ediyor oluşuna şaşırmadan edemiyorsunuz.
Şarkılara eğildiğimizde, GOROD’un deneme yapmaktan korkmadığını ve çok farklı elementleri müziğine yedirmeyi başardığını görüyoruz. Clean vokal ve klavye oyunlarının çok şey kattığı şarkılar, zekice bestelenmiş ve standart şarkı yapısının dışına taşan çalışmalar da yok değil. Albümde konuk olarak yer alan THE FACELESS gitaristi Michael Keene ve OBSCURA/SPAWN OF POSSESSION gitaristi Christian Münzner da Keene’liklerini ve Münzner’liklerini elbette ki olanca açıklığıyla sergilemişler. En başından beri grupta yer alan basçı ve “Process of a New Decline”dan beri grupla olan davulcu da daha kendilerini duyaran performanslar sunmuşlar. GOROD’un arkasındaki asıl isim olan Mathieu Pascal, tür içerisindeki en iyi, özgün ve yaratıcı isimlerden biri olduğunu bir kez daha kanıtlamış ve GOROD dışındaki mesleği olan öğretmenliği, GOROD içerisinde de sürdürmüş. Adamı dinle dinle feyz al. Öyle de bir durum.
Son birkaç kelâm etmem gerekirse, ki gerekiyor, GOROD çoktan oturttuğu özgün tınısını “A Perfect Absolution”da da üstüne koyarak devam ettirmiş ve teknik death metal dünyasının en tepelerindeki yerini sağlamlaştırmış. Özgünlük söz konusuysa türün zirvesinde gördüğüm GOROD, bundan sonra da benzer sapıklıklarla, teknik ve duyguyu eşit oranda kullarak yarattığı devasa şarkılarla, aklımızı almaya devam edecektir. “A Perfect Absolution”ı “Process of a New Decline”la kıyaslamıyorum, ikisi de teknik death metal adına ortaya konmuş çok başarılı eserler olarak kulaklarımızı şenlendiriyorlar, daha da uzun süre şenlendirmeye devam edecekler.
Kadro Benoit Claus: Bas
Samuel Santiago: Davul
Mathieu Pascal: Gitar
Nicolas Alberny: Gitar
Julien "Nutz" Deyres: Vokal
Şarkılar 1. Birds of Sulphur
2. Sailing Into the Earth
3. Elements and Spirit
4. The Axe of God
5. 5000 at the Funeral
6. Carved in the Wind
7. Varangian Paradise
8. Tribute of Blood
Çok hoş bi teknik albüm. SoP’ gibi dinlerken zorlanıp yormuyor. Sadece teknik olmak için teknik müzik yapmıyorlar. “Sailing Into the Earth” şarkısını hergün dinliyorum resmen.
herifler yaratıcılığın ve müzikalitenin sınırlarını zorlarken, 3 5 elitist metalicinin “abi ne var bunda, bende 7/24 gitar çalışsam bende yaparım” demesi aşırı derecede sinirimi bozuyor. tamam çoğu gruba denebilir ama gorod bu, efendi ol acık. varangian paradise’ın introsu gibi introyu hangi metal albümünde gördün sen.
gorod bu albümle GÜNÜMÜZ technical death metalinin en sofistike grubu olmuştur. teknik-duygu ters orantı teoremini adeta çökertmiştir. dinleyip ders alınması lazım.
çok beğendim yahu albümü. oturup baştan sona dinlediğinde bildiğin doyuyorsun. bir de the axe of god nasıl bir şarkı olmuş öyle vuh. girişi ve 12. saniyede başlayan riff bayağı bayağı kafa göz dağıtacak cinsten.
Albümü dinledikçe sevmeye başladım, başlarda çok fazla Necrophagist gibi gelse de hiç de öyle değilmiş çok güzelmiş. En az 8 bence. Ha bir de Michael Keene.
Sanırım olaya akıcılık olarak bakarsak bu senenin en iyi 2/3 albümüne rahatlıkla girer. Albümü her dinlediğimde kesinlikle şarkı olarak dinlemiyorum. Çünkü her şarkı birbirinin ardından o kadar sıkı bir uyum ve ahenkle bağlanmış ki albümün nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz ve zevkin doruğuna ulaşıyorsunuz. Gerçekten de bu sene yapılmış en iyi albümlerden. Enstrüman kullanımı ve teknik beceriden zaten bahsetmeye bile gerek yok. Haddim değil çünkü.
Albümü uzun zamandır dinliyorum ama yeni keşfeder gibiyim. Her dinlediğimde aklımda renkler beliriyor, müzisyenleri baya ressam gibi algılıyorum artık. Diğer teknik ölüm metalciler gibi sadece karanlık falan değil baya “rengarenk” ve bu da grubu bence baya bir farklı kılıyor.
inanılmaz bir albüm, adamlar teknik death metalin kitabını yazmışlar resmen. dinlemeye doyulmayan, muhteşem rifler yazıyolar ve yazıda da belirtildiği gibi bu rifler o kadar relax bi şekilde birbirine bağlanıyor ki, inanılır gibi diil. necrophagist beklemekten ağaç olanlara çok iyi geldi gorod. müthiş bir grup, gorod gibi müzik yapmak isterdim gerçekten. kritik de aktı bu arada, eline sağlık ahmet abi.
(8.62/10, Toplam oy: 141)
Loading ...
Beni en çok mutlu eden albüm uzun zamandır. -10-
artık şöyle kapaklar yapmayın be abi. albümü dinleyemiyorum yeminlen.
06.04.2012
@ege, vay, okula girdin artis oldun.
06.04.2012
@Ahmet Saraçoğlu, ahaha. yok ya, yıllardır primus dinleyemiyorum mesela. o kadar kötü ki albüm kapakları, kaçıyorum hızla.
Çok hoş bi teknik albüm. SoP’ gibi dinlerken zorlanıp yormuyor. Sadece teknik olmak için teknik müzik yapmıyorlar. “Sailing Into the Earth” şarkısını hergün dinliyorum resmen.
herifler yaratıcılığın ve müzikalitenin sınırlarını zorlarken, 3 5 elitist metalicinin “abi ne var bunda, bende 7/24 gitar çalışsam bende yaparım” demesi aşırı derecede sinirimi bozuyor. tamam çoğu gruba denebilir ama gorod bu, efendi ol acık. varangian paradise’ın introsu gibi introyu hangi metal albümünde gördün sen.
gorod bu albümle GÜNÜMÜZ technical death metalinin en sofistike grubu olmuştur. teknik-duygu ters orantı teoremini adeta çökertmiştir. dinleyip ders alınması lazım.
06.04.2012
@Osman, 80′ler pornosunda çok duydum ben.
çok beğendim yahu albümü. oturup baştan sona dinlediğinde bildiğin doyuyorsun. bir de the axe of god nasıl bir şarkı olmuş öyle vuh. girişi ve 12. saniyede başlayan riff bayağı bayağı kafa göz dağıtacak cinsten.
Melodik müziğin her türlü gözünü seviyim ya.
o değilde albüm muhteşem galiba.her şarkı birbirinden güzel.adamlar aşmış.
baya güzel bi albüm olmuş ki ben her technical death metali dinlemem benden bi 10
ne yalan söyleyim grubun adını ilk kez burada gördüm. herkes bu kadar övdüğüne göre kaçırdığım bir şeyler var, malum yeri ziyaret edelim…
Orijinal isimleri Gorgasm bu arada bu elemanların ama değiştirmek zorunda kalmışlar. İyi ki de öyle olmuş, Gorgams ne la…
07.04.2012
@Mustafa Sakallı, Amerikan “Gorgasm” var.Valla o grupta çok fena.”Masticate to Dominate” diye bir albümleri var tam isimlerine yakışacak cinsten. :)
böyle bir albüm yapılamaz. mümkün değil. nasıl lan? yuh. 10.
bu adamlar ileride progresif rock albümü çıkarırlarsa, şaşırmam.. hatta çıkarsalar çok da iyi olur.
“Incurso” denen hayalkırıklığından sonra ilaç gibi geldi.
Varangian Paradise’in girisini ilk duyduktan sonra asagida birseylerin kabardigini farkettim.
Saka gibi bir album daha.
O kadar güzeldi ki “sex dedikleri bu muymuş, 2 dakkaya bitti hemen” dedim lan resmen. O kadar güzeldi. KAPAĞA TAKILMIYORUM BİLE.
The axe of god parçasının 2:20-2:30 arası tribute to Opeth-Burden
5000 At The Funeral şarkısının introsu hastalık gibi dozunu kaçırmadan dinlemek lazım.
Albümü dinledikçe sevmeye başladım, başlarda çok fazla Necrophagist gibi gelse de hiç de öyle değilmiş çok güzelmiş. En az 8 bence. Ha bir de Michael Keene.
albüm çok kısa gibi geldi bana ya da çok çok harika olduğundan doyamıyorum bilemedim. her halükarda dehşetengiz bir albüm olduğu kesin. 9 puanım sana.
bu sene urd’la birlikte sevdğim ikinci albüm.dinlendikçe zevk veren albümlerden.axe of god ve 5000 at the funeral favorim.
Çok çılgın albüm. Kritik tam anlamıyla aklımı okumuş gene. 2012 harika geçti dememde yeterli olacak 3-5 albümden.
Sanırım olaya akıcılık olarak bakarsak bu senenin en iyi 2/3 albümüne rahatlıkla girer. Albümü her dinlediğimde kesinlikle şarkı olarak dinlemiyorum. Çünkü her şarkı birbirinin ardından o kadar sıkı bir uyum ve ahenkle bağlanmış ki albümün nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz ve zevkin doruğuna ulaşıyorsunuz. Gerçekten de bu sene yapılmış en iyi albümlerden. Enstrüman kullanımı ve teknik beceriden zaten bahsetmeye bile gerek yok. Haddim değil çünkü.
Uçuruyo beni bu albüm muhteşem. 10/10
elements and spirit, carved in the wind ve varangian paradise’e bi türlü doyamadım. müthiş bir albüm yapmışlar
Albümü uzun zamandır dinliyorum ama yeni keşfeder gibiyim. Her dinlediğimde aklımda renkler beliriyor, müzisyenleri baya ressam gibi algılıyorum artık. Diğer teknik ölüm metalciler gibi sadece karanlık falan değil baya “rengarenk” ve bu da grubu bence baya bir farklı kılıyor.
sadece albümün prodüksüyonuna bile 9 veririm o kadar iyi albüm.”Incurso” da iyi ama prodüksüyon sıkıntısı var bence onda.
inanılmaz bir albüm, adamlar teknik death metalin kitabını yazmışlar resmen. dinlemeye doyulmayan, muhteşem rifler yazıyolar ve yazıda da belirtildiği gibi bu rifler o kadar relax bi şekilde birbirine bağlanıyor ki, inanılır gibi diil. necrophagist beklemekten ağaç olanlara çok iyi geldi gorod. müthiş bir grup, gorod gibi müzik yapmak isterdim gerçekten. kritik de aktı bu arada, eline sağlık ahmet abi.
carved in the wind’in şurasında bildiğin kalkıp oynayasım geliyo lan.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=MCNxvZLmlQo#t=120
Bence bu albüme gereken değer verilmedi. İleriki yıllarda nasıl bir dehşetü’l vahşet albüm olduğu daha iyi anlaşılacak.
Bu albüme geri döndüm. Æthra’nın yüzüne bakmıyorum şu an.