KATATONIA’nın süründüren damarlıktan çıkarak sofistike damarlığa yelken açtığı bu şaşılacak düzeydeki başarılı yolculuğunda, hakkında belki de en düşündürterek ve kimi zaman mırın kırın edilerek konuşulan albüm, 2003 çıkışlı “Viva Emptiness”tı. Grubun modern sound’unu ilk kez bu kadar açık seçik gördüğümüz bu kendi halinde albüm, gözlemlediğim kadarıyla grubun en “iyiliğinde uzlaşılamayan” albümlerinden biri olarak göze çarpıyor.
Bunun sebepleri neler olabilir diye düşündüğümde, karşıma birkaç detay çıkıyor. Bunlardan ilki, KATATONIA müziğinin önemli detaylarından biri olan sözlerin, bu albümde kimi zaman dinleyicinin istediği düzeyde empati kuramayacağı şekilde karşımıza çıkması. Kırılgan bir çiçek tadındaki KATATONIA müziğinin birkaç tane de olsa “fuck”lara sahne olması, ezildiği anlarda bile içine kapanan ve dibe batan KATATONIA müziğine elbette ki ters bir durumdu. Zira KATATONIA “Sikerim ızdırabını” şeklinde bir çıkıntılığın değil, “Neden böyle oluyor acaba? Yine üzüldüğümle kaldım” tadındaki bir kabullenişin müziğiydi.
Nyström ve Renkse’nin tüm ağırlıklarını hissetirdiği ve çoğu zaman ziyadesiyle kompleksleşen albüm, grubun nispeten -bazılarına göre- ortalama şarkılarını ve -bence- en başarılı şarkılarından bazılarını bir arada barındırıyor. Misal albümü açan Ghost of the Sun KATATONIA dehası adına çok da önemli olmayan bir şarkıyken, bir Evidence tam anlamıyla bir şaheser diye düşünmekteyim. Albüm en kırılgan yanını Omerta’yla gösterirken, grubun artık alıştığımız aksak ve progresif tatları da pek çok şarkıda kendilerine yer buluyorlar. Ta eskilerden Without God’la, atıyorum bir Walking By a Wire’ı arka arkaya dinleyince, KATATONIA’nın nasıl başarılı müzisyenlerden kurulduğu, kalitelerini bir albümde dahi düşürmeden nasıl türden türe kaymak gibi geçtiklerini görebiliyoruz.
“Viva Emptiness”, zannedersem KATATONIA elemanlarınca da yükseklerde tutuluyor. Bunun sebebi, grubun yeni yüzünü başarılı bir şekilde yansıtmış oluşuna veya eski tarzdan yeni tarza nasıl geçecekleri sorusu kafalarını fazlaca kurcalamış olmasına rağmen, bu değişimi rahat şekilde yapmalarından mütevellit kendilerine olan güvenlerinin artmasına mı bağlıdır bilemiyorum, ama “The Great Cold Distance” çıktıktan sonra bile bazı grup elemanlarının “Favori KATATONIA şarkınız nedir?” sorusuna “Sleeper” diye yanıt vermeleri, bu albümün onlar için önemli olduğunu gösteren kanıtlardan biri. Hatta, sallamış olmayayım ama, yanlış hatırlamıyorsam Jonas Renkse veye Anders Nyström’ün Sleeper için “KATATONIA’nın en iyi/önemli şarkısı” demişliği bile var diye hatırlıyorum.
Albümün teknik yanını aşıp duygusal yanına baktığımızda, giderek daha kentli bir müzik yapan grubun, bu albümde, süründüren, ızdırap çektiren türde bir mahvoluşun, dibe batışın müziğinden ziyade, sadece hüzünlü ve bu sebeple de daha genele hitap eden ve kolay benimsenebilecek bir tarza kaymış olduğunu görüyoruz. Gerekli ruh haline sahip olmadan dinlemenin çok da kolay olmadığı “Tonight’s Decision” ve “Discouraged Ones” şarkılarının aksine “Last Fair Deal Gone Down”dan başlayarak KATATONIA albümlerinde görülen “hüzünlü ama aciz olmayan” şarkılara “Viva Emptiness”ta da rastlıyoruz. Hüzün duygusu hep var elbet, ama son üç KATATONIA albümündeki bir şarkıyı dinleyip hayatına son vermek isteyecek insan sayısının çok da fazla olduğunu sanmıyorum.
“Viva Emptiness”, KATATONIA’nın en iyi albümü olarak gördüğüm “The Last Fair Deal Gone Down”ın gerisinde, ama sonrasında çıkan “The Great Cold Distance”ın ilerisinde bir albüm diye düşünüyorum. İlerisinde görmemin sebebi, hem varyasyon açısından albümü “The Great Cold Distance”tan daha zengin ve sofistike görmem, hem de grubun pek çok kişiye yaşattığı gibi benim de bu albüme dair kişisel birikimlerimin oluşu, dönemsel önem taşıyışı gibi çeşitli ıvır zıvırlar. Lakin, o daha iyi, bu ondan üstün falan desek de, KATATONIA’nın istese de kötü albüm yapamayacak gruplar listemizin başlarında yer aldığı düşünüldüğünde, grubun tüm albümlerinin bir başkasınca en iyi veya diğerlerinden üstün görülmesi de gayet doğal. Grubun diskografisinde kimilerine göre azıcık da olsa geride görülen ve adı uluorta haykırılmayan “Viva Emptiness”, bence gayet başarılı ve kendine özgü bir albüm. Konu KATATONIA olunca çok da uzatmamak lazım zaten; herkesin KATATONIA’sı kendine.
Kadro Jonas Renkse: Vokal, gitar
Anders Nyström: Gitar, klavye
Fredrik Norrman: Gitar
Mattias Norrman: Bas
Daniel Liljekvist: Davul
Şarkılar 1. Ghost of the Sun
2. Sleeper
3. Criminals
4. A Premonition
5. Will I Arrive ]
6. Burn the Remembrance
7. Wealth
8. One Year from Now
9. Walking by a Wire
10. Complicity
11. Evidence
12. Omerta
13. Inside the City of Glass
“Viva Emptiness”, KATATONIA’nın en iyi albümü olarak gördüğüm “The Last Fair Deal Gone Down”ın gerisinde, ama sonrasında çıkan “The Great Cold Distance”ın ilerisinde bir albüm diye düşünüyorum.”
diye giden cümlede haklılık payı çok yüksek. hatta son albümden de iyidir bana göre. viva emptiness the cure’un sert soundunun evrim geçirmiş hali gibidir. ve bence katatonia’nın en iyi albümlerinden birisidir. çünkü bazı soundları kendi müzikal fikirlerinde eritmeleri ilk olarak bu albümde açıkça belli olmuştur. last fair deal gone dawn’da da bu çok belli. ama son iki albüm de iyice opeth’leşmeye çabaladılar. bu katatonia için kötü oldu. bu albümde sleeper, one from year now’un hüzünlü yapısı, walking by a fire ve evidence’in katatonia için yenilik içeren soundları ve omerta’nın devrimsel nitelikte aniden bitişi bir mükemmelliyetçiliğe delalet ediyor. kimse pek beğenmese de -aynı şekilde tonight decision’a da fazla yaklaşan olmaz. özellikle son dönem katatonia dinleyicileri.- benim için altın değerinde bir albümdür. alternatif bir havası var bu çalışmanın. kesinlikle 9/10
Son albümde hayata son verilecek güzel şarkılar var ama bu albümde pek yok katılıyorum.. Ayrıca bu albümün içine girmekte baya zorlanmıştım , içine giridğinizde kendinizi çok farklı bir yerde ve tanımlayamadığınız şeylere aradığınız cevapları bulduğunuzu söyleyebilirim kendi adıma :)
@swedish, brave murder day + discouraged ones + last fair deal goes down 3 lüsünü arka arkaya dinlersem, 6 hit combo yemişim gibi oluyo. haliyle bu da benim için nokta oluyo eheh
Kırılgan bir çiçek tadındaki KATATONIA müziğinin birkaç tane de olsa “fuck”lara sahne olması, ezildiği anlarda bile içine kapanan ve dibe batan KATATONIA müziğine elbette ki ters bir durumdu. Zira KATATONIA “Sikerim ızdırabını” şeklinde bir çıkıntılığın değil, “Neden böyle oluyor acaba? Yine üzüldüğümle kaldım” tadındaki bir kabullenişin müziğiydi.
İlk dinlediğim Katatonia albümü.Çok acayip gelmişti.O zamana kadar hep groovy şeyler (linkin park, soulfly vs. 7 yıl önce lan!) dinlerken bir anda neymiş lan bu katatonia diye abime cd’sini akmar’dan aldırıp (korsan ftw), daha ilk şarkıyı dinlememle garip hisler yaşamama neden olmuştur.Belki şimdi dinlesem o kadar etkilenmezdim ama o zamanki müzikal birikimimi ve dinlediğim grupları düşününce etkilenişimin kaçınılmaz bir durum olduğunu düşünüyorum.
‘Evidence’ loop’a alınıp onbinkez falan dinlebilecek, ‘Omerta’ metal sevmeyen arkadaşlarımın bile gözlerinden yaş getirebiecek güçte yapıtlardır.Bir de bu albüm son iki albüme göre daha metal bir albümdür -ya da sert mi demeliydim?-.
Katatonia’nın özellikle son 2 albüm ile geldiği noktayı daha başarılı bulsam da Brave Murder Day(ki bu dönemlerine ölürüm zaten)-Great Cold Distance arası döneminde çıkan albümleri de baya güzel. En çok Viva Emptiness’i benimsesem de o dönemki hiçbir Katatonia albümünü öyle bütünüyle sevemedim, köpeği olamadım. Gerçi son albümü sevdim de ne oldu? efes pilsen zengin oldu ama, olsun.
Criminals çalıyor şu anda. Linkin Park falan bu şarkıyı mı dinleyip bu işe girdi lan? Öyleyse allah belasını versin bu katatoniklerin. Tadında bıraksanıza şu işi kardeşim, illa endüstriyelleştireceksiniz di mi her boku?
Viva Emptiness nezdimde Great Cold Distance’a geçiş albümü gibidir. Arada kalmış bir albümdür. Ama arada kalmış derken kötü anlamda söylemiyorum, yanlış anlaşılmasın. Arada kalmışlık albümün geniş bir skalada tınlamasını sağlıyor. A Premonition gibi naif şarkılar da var, Ghost of Sun gibi modern metale göz kırpan işler de.
Şahsen albümün GCD kadar mekanik ve gürültülü olmamasını seviyorum. Gereksiz gitar riffleriyle müzik kirletilmemiş, daha sade bir iş var ortada.
herkesin katatonia sı kendine cümlesine katılıyorum…bana göre katatonia nın en kötü albümüdür…bu gruptan bu albüm nasıl çıkmış aklım almıyor…last fair deal gone down gibi harika bir albümden sonra böyle bir düşüş hiç yakışmamış bence…evidence gerçekten muhteşem bir şarkı ama bu albümde kullanılmasaydı keşke…
Katatonia denince ilk akla gelen şarkıları barındıran albüm, kötü değil aslında tabi Katatonia nın doom tarzını her zaman son haline yeğlemişimdir ancak bu parçalarda öyle geri plana atılacak cinsten değil.
Bu albümün Anti-utopian Edition diye yeniden düzenlenmiş alternatif bir versiyonu var, seveni ona da bakabilir.
Yine Katatonia’nın Anniversary Edition serisinde son olarak geçen sene The Great Cold Distance çıkmış. Onu daha dinlemedim, remastered olarak geçiyor ama ne kadar fark var bilemiyorum. Gerçi katatonia’nın bonus şarkıları bazen albümdeki şarkılardan daha iyi olduğundan sırf onlar için almaya bile değebilir.
(8.31/10, Toplam oy: 116)
Loading ...
“Viva Emptiness”, KATATONIA’nın en iyi albümü olarak gördüğüm “The Last Fair Deal Gone Down”ın gerisinde, ama sonrasında çıkan “The Great Cold Distance”ın ilerisinde bir albüm diye düşünüyorum.”
diye giden cümlede haklılık payı çok yüksek. hatta son albümden de iyidir bana göre. viva emptiness the cure’un sert soundunun evrim geçirmiş hali gibidir. ve bence katatonia’nın en iyi albümlerinden birisidir. çünkü bazı soundları kendi müzikal fikirlerinde eritmeleri ilk olarak bu albümde açıkça belli olmuştur. last fair deal gone dawn’da da bu çok belli. ama son iki albüm de iyice opeth’leşmeye çabaladılar. bu katatonia için kötü oldu. bu albümde sleeper, one from year now’un hüzünlü yapısı, walking by a fire ve evidence’in katatonia için yenilik içeren soundları ve omerta’nın devrimsel nitelikte aniden bitişi bir mükemmelliyetçiliğe delalet ediyor. kimse pek beğenmese de -aynı şekilde tonight decision’a da fazla yaklaşan olmaz. özellikle son dönem katatonia dinleyicileri.- benim için altın değerinde bir albümdür. alternatif bir havası var bu çalışmanın. kesinlikle 9/10
karanlığı ve yalnızlığı şehrin göbeğinde hissettiren albümdür, bu atmosferi yaratacak başka grup tanımıyorum.
Son albümde hayata son verilecek güzel şarkılar var ama bu albümde pek yok katılıyorum.. Ayrıca bu albümün içine girmekte baya zorlanmıştım , içine giridğinizde kendinizi çok farklı bir yerde ve tanımlayamadığınız şeylere aradığınız cevapları bulduğunuzu söyleyebilirim kendi adıma :)
“Konu KATATONIA olunca çok da uzatmamak lazım zaten; herkesin KATATONIA’sı kendine.”
noktadır sondur bence.
03.01.2011
@darth sidious, aynen katılıyorum misal benimki brave murder day noktadır yani
03.01.2011
@swedish, brave murder day + discouraged ones + last fair deal goes down 3 lüsünü arka arkaya dinlersem, 6 hit combo yemişim gibi oluyo. haliyle bu da benim için nokta oluyo eheh
03.01.2011
@darth sidious, vayt komboya kurban kim durabilir ki karşında bu kombodan sonra :))
Kırılgan bir çiçek tadındaki KATATONIA müziğinin birkaç tane de olsa “fuck”lara sahne olması, ezildiği anlarda bile içine kapanan ve dibe batan KATATONIA müziğine elbette ki ters bir durumdu. Zira KATATONIA “Sikerim ızdırabını” şeklinde bir çıkıntılığın değil, “Neden böyle oluyor acaba? Yine üzüldüğümle kaldım” tadındaki bir kabullenişin müziğiydi.
çok çok doğru.
İlk dinlediğim Katatonia albümü.Çok acayip gelmişti.O zamana kadar hep groovy şeyler (linkin park, soulfly vs. 7 yıl önce lan!) dinlerken bir anda neymiş lan bu katatonia diye abime cd’sini akmar’dan aldırıp (korsan ftw), daha ilk şarkıyı dinlememle garip hisler yaşamama neden olmuştur.Belki şimdi dinlesem o kadar etkilenmezdim ama o zamanki müzikal birikimimi ve dinlediğim grupları düşününce etkilenişimin kaçınılmaz bir durum olduğunu düşünüyorum.
‘Evidence’ loop’a alınıp onbinkez falan dinlebilecek, ‘Omerta’ metal sevmeyen arkadaşlarımın bile gözlerinden yaş getirebiecek güçte yapıtlardır.Bir de bu albüm son iki albüme göre daha metal bir albümdür -ya da sert mi demeliydim?-.
Katatonia’nın özellikle son 2 albüm ile geldiği noktayı daha başarılı bulsam da Brave Murder Day(ki bu dönemlerine ölürüm zaten)-Great Cold Distance arası döneminde çıkan albümleri de baya güzel. En çok Viva Emptiness’i benimsesem de o dönemki hiçbir Katatonia albümünü öyle bütünüyle sevemedim, köpeği olamadım. Gerçi son albümü sevdim de ne oldu? efes pilsen zengin oldu ama, olsun.
Criminals çalıyor şu anda. Linkin Park falan bu şarkıyı mı dinleyip bu işe girdi lan? Öyleyse allah belasını versin bu katatoniklerin. Tadında bıraksanıza şu işi kardeşim, illa endüstriyelleştireceksiniz di mi her boku?
Viva Emptiness nezdimde Great Cold Distance’a geçiş albümü gibidir. Arada kalmış bir albümdür. Ama arada kalmış derken kötü anlamda söylemiyorum, yanlış anlaşılmasın. Arada kalmışlık albümün geniş bir skalada tınlamasını sağlıyor. A Premonition gibi naif şarkılar da var, Ghost of Sun gibi modern metale göz kırpan işler de.
Şahsen albümün GCD kadar mekanik ve gürültülü olmamasını seviyorum. Gereksiz gitar riffleriyle müzik kirletilmemiş, daha sade bir iş var ortada.
03.01.2011
@Ö.F.K., o geçiş olayının kanıtlarıdan biri de Consternation. Normalde bu albüme yazılıp TGCD’ye konmuş. Yeni öğrendim onu da.
Bu criminal şarkısıyla bence nü-metal’a geçiş aşamasını tamamlamışlar. Sinirden albümü yaktım ya.
04.01.2011
@kantele, hele şu inside the city of glass tam rapcore.
04.01.2011
@kantele, solosuz tüm şarkılar nu metale dahil oluyosa senden haklısını bulamazsın..
herkesin katatonia sı kendine cümlesine katılıyorum…bana göre katatonia nın en kötü albümüdür…bu gruptan bu albüm nasıl çıkmış aklım almıyor…last fair deal gone down gibi harika bir albümden sonra böyle bir düşüş hiç yakışmamış bence…evidence gerçekten muhteşem bir şarkı ama bu albümde kullanılmasaydı keşke…
Katatonia denince ilk akla gelen şarkıları barındıran albüm, kötü değil aslında tabi Katatonia nın doom tarzını her zaman son haline yeğlemişimdir ancak bu parçalarda öyle geri plana atılacak cinsten değil.
Dostum ‘Evidence’ demişsin ama bu kız zenci…
bu albümde omertanın ayrı bir yeri vardır bende. ayrıca kapak da bayağı hoş bence.
Bu albümün Anti-utopian Edition diye yeniden düzenlenmiş alternatif bir versiyonu var, seveni ona da bakabilir.
Yine Katatonia’nın Anniversary Edition serisinde son olarak geçen sene The Great Cold Distance çıkmış. Onu daha dinlemedim, remastered olarak geçiyor ama ne kadar fark var bilemiyorum. Gerçi katatonia’nın bonus şarkıları bazen albümdeki şarkılardan daha iyi olduğundan sırf onlar için almaya bile değebilir.
Bazı şarkı sözleri sebepsiz yere insanın aklına takılıyor, mesela şurası:
He went too far the fucker
It’s not like I owe him money
This is different
Kulağa biraz komik geliyor aslında, bazen gülümsüyorum dinlerken.