Oradan buradan metal şarkıları duyarak bu müziğe aşık olan on iki, on üç yaşlarında bir çocuk, neden gider de içinde ne gibi bir şey olduğundan en ufak bir fikri olmadan bu albümü satın alır bilmiyorum.
METALLICA, MANOWAR ve IRON MAIDEN’dan oluşan on küsür şarkılık bir karma kasedi çevire çevire hiç durmadan dinleyen nefis bir ergen olarak, günün birinde “bugün bir albüm alacağım” demiş ve gidip bu albümün kasedini almıştım. “Korkunç”, “çirkin” müziklerle ilk tanışmam da bu albüm olmuş olabilir. METALLICA, MEGADETH, MANOWAR, IRON MAIDEN, hepsi de can gruplar. Kulu kölesi olunası gruplar. Ama hepsi de steril gruplar. Hepsi de kulağa hoş gelmeye çalışan ve bunda başarılı olan gruplar. SEPULTURA ise o gün için bunların yanında bayağı bir çiğ ve hırçın kalıyordu.
Uzatmayalım, SEPULTURA -- “Arise”, dinlediğim ilk gerçekten sert, pis, tü kaka metal albümüydü. “Obskü obskü obskü obskü obsküurd bay dı san!” girişiyle höst dedirten albüm, tüm o Fade to Black’lerden, Master Of The Wind’lerden, Wasted Years’lardan sonra şok etkisi yaratmış, Max’ın nefret kokan vokalleri orta birdeki narin bedenimi çılgıncasına sarsmıştı.
SEPULTURA’nın dört adet iyi albümü olduğunu düşünen bir insanım. “Schizophrenia”, “Beneath the Remains”, “Arise” ve “Chaos A.D.”. Diğerleri, “Roots” da dahil biraz fazla, hmm.. Kalabalık geliyor bana. O yerel enstrümanlar falan, grubun thrash özelliğini bastırıyor ki bu benim hoşuma gitmiyor. Bu thrash unsurunun son derece baskın olduğu, içindeki death metal etkisi de tam kıvamında hissedilen “Arise” adlı bu hit bombası, death metal etkilenimli muhteşem “Beneath the Remains”in ardından SEPULTURA’nın daha direkt, daha doğrudan bu yolu seçtiğinin göstergesiydi. “Arise”, doksanlar başındaki metalciler için muhakkak ki baş döndürücü bir albümdü.
Igor Cavalera’nın her şarkı için mükemmel yazılmış groove yüklü davulları, Andreas Kisser’ın melodik soloları ve elbette Max’ın (Aslan Max) tokat gibi vokal ve rif yazım tarzıyla “Arise”, seksenlerde klasikten klasiğe koşan thrash metalin doksanlara sarkan başyapıtlarından biri. Ortalarındaki stakato bölümle kafa sallama meraklılarına bayram yaşatan Dead Embryonic Cells’den, grubun beste yapma gücünün doruklarına çıktığı Desperate Cry’a, albümde özel bir hava, bir karakter barındırmayan bir şarkı dahi yok.
“Beneath th Remains”deki hızın nispeten azaldığını gördüğümüz “Arise”, albüm öncesinde gruba olan güvenini göstermek isteyen Roadrunner Records tarafından 40.000 dolarlık stüdyo bütçesiyle desteklenmiş, bu sayede Morrisound Stüdyoları’nda ikamet eden Scott Burns’un maharetli ellerinde o zamana göre son derece güçlü bir kayıtla karşımıza çıkmıştı (ben ufaktım tabii daha, başkalarının karşısına çıkmış). Özellikle Endonezya gibi üçüncü dünya ülkelerinde büyük ilgi gören ve bir anda altın, platin plak statüsüne çıkan albüm, çıkışının ardından da gruba iki yıl hiç durmadan turlama fırsatı vermişti.
Lovecraft’ın bir karakterinin resmedildiği sıradışı kapağı, o zamanlar gerçek bir üçüncü dünya ülkesi olan Brezilya’dan çıkmış olmanın verdiği katıksız öfke ve isyan ruhu, bu sayede oluşan çarpıcı şarkı sözleri ve enfes müziğiyle “Arise”, “küçük bir ülkeden çıkan en büyük grubun” en iyi birkaç albümünden biri, belki de birincisiydi.
1997 yılında altın CD olarak remaster edilen albümü satın almak isteyenlere, mutlaka bu altın CD versiyonunu almalarını öneriyorum, zira hem CD’nin altın kaplama oluşu, hem de remaster kalitesiyle çıkışından on üç yıl sonra bile bugün piyasaya çıkan pek çok albümden çok daha temiz, pırıl pırıl bir kaydı var.
Gönül isterdi ki SEPULTURA bundan sonra da yazının başında adını verdiğim dört albümünü geçme potansiyeli olan bir grup olsun, hâlâ bizi heyecanlandıran işler yapabilsin, ama NAH yapar öyle bir şeyi, o yüzden “hey gidi hey”ler eşliğinde eskileri dinleyip davul çalar gibi, solo atar gibi yapmaktan, Max’la aynı anda “obskü obskü obskü” demekten başka yapabileceğimiz bir şey yok.
pantera ve sepultura’yı “vokalistleri anırıyo” gerekçesiyle sevmeyen bir sürü arkadaşım vardı :)) hatta “olm sepultura’ya björk’ü transfer edip tiz sesiyle brutal vokal yaptırsak nasıl olur la ehueuhe” diye geyikler dönerdi ortaokuldayken, teeey tey :)
9o’larda bu olaya girmiş gençlerimizin ‘Arise’ için hissettiği yoğun duygular anlatmakla bitmez. işte tam da bu yüzden şarkı listesinde, orjinal versiyonda olmayan Orgasmatron çok fena gözüme battı. battı işte. ama Orgasmatron yorumu da canımızdır ciğerimizdir o başka.
mükemmel album ama bence en iyi sepultura albumu beneath the remainsdir ne bileyim hem ilk dinledigim sepultura albumu hemde o albumdeki max cavalera vokali bana surekli entombdun left hand path ındaki hastalıklı ugursuz vokali anımsatır. beneath the remains kritigi de isteriz..
bana sert müzik tanımını öğreten bir far beyond driven bir de arise vardır bu metal aleminde!…klişe bi tanım olacak ama gerçekten baştan sona kral bir albümdür….
kafa sallatma konusunda benim için pantera ile kafa kafaya gider. (hehe)
bu arada o ankette (hangi ankette) amon amarth yerine sepultura olabilirdi, olmalıydı. çok iyi de olurdu çok güzel iyi olurdu taam mı. aç desperate cry 04:54 dinle.
“chaos a.d. mi arise mı” diye soran arkadaş için zevkler, renkler tartışılır diyor ve eğer daha saf çizgide gazör thrash metal tercih ediyorsa kendisini “beneath the remains” ve “arise”a yönlendiriyoruz.
ilk dinlediğim thrash albümüydü bu. kaseti ilk çıktığında almıştım. sanırım overkill “horrorscope” ile aynı yıldı tam hatırlamıyorum ama ikisini de çok dinlemiştim. dead embryonic cells, desperate cry (hüzünlü bir solosu vardır.) ve altered state çok iyiydi. ama “murder” tam olarak beklentileri karşılayan şarkıydı benim için. bir önceki “beneath the remains”le karşılaştırma durumuna girersem o dönemde çok hızlı dinlediğimiz için “beneath the remains” derim. şimdi de görüşüm değişmez ama tabii ki ikisi de baştacıdır.
herkes için sevdiği gruplarının tepe nokta albümleri vardır. benim içinde arise sepultura’nın tepe noktasıdır. efsanevi bir albümdür. beneath the remainsi de çok severim gerçi ama arise bambaşkadır.
mükemmel bir albüm. Beneath The Remains mi, Arise mı hep tartışılır ama ben hala karar veremedim. ikiside kafa kafaya benim gözümde. Pantera ve Slayer’dan sonra metal müzik dinlememdeki 3. sebeptir Sepultura.
@Exorsexist, valla bence ikisi de gayet tıreş. btr de lezizdir ama arise başkadır. mainstream falan değildir, bildiğin daha iyidir. hatta bence en iyisidir. belki de o yüzden mainstream olarak algılanıyordur.
@anonim, başka bişey beklenemezdi zaten. daha thrash dedim çünkü bildiğin yoğun thrash albümü. beneath the remains ise içinde çok farklı türleri barındırıyor. death de var speed de var heavy metal de. bu yüzden daha iyi bana göre.
bu arada Arise coverı muhabbeti olmuş. nette linki malesef yok (yada ben bulamadım) ama Inzest adlı grubun Arise coverını dinleyin benim favorim o. The Natural Sound Of Violence EP’sinde bulunmakta.
bi under siege – live in barcelona vhs kritiği bekleyelim mi :) şaka bi yana en sevdiğim iki konserden biridir. diğeri the link alive.
bu arada yazmamışım özet geçeyim hemen. 14-15 sene oldu, hala köpeğiyim, hala mp3 çalarıma ilk attığım albüm, hala her dinlediğimde -toplu taşıma aracında bile olsam- kafam sabit durmaz.
bu sitenin bir iyiliği de eski yıllarda çıkan albümleri yeniden tanıtması. beneath the remains kritiğinden sonra iki gündür sepultura’dan başka bir şey dinlemiyorum. desperate cry’ın tam 4:32′de giren solosu nedir öyle? bir de murder’ın kafa göz yaran girişini çok özlemişim.
Dün gece bir anda cayır cayır, gaz mı gaz bir thrash albümü dinleyesim geldi. Fazla düşünmeden bu albümü açıp, yatağıma uzandım. İlk saniyesinden son saniyesine kadar yattığım yerde headbang yaparak uykumu kaçırdım. Groovy soundu, thrash riffleri, nefret dolu vokaliyle gece gece beni yerle bir etti.
”O yerel enstrümanlar falan, grubun thrash özelliğini bastırıyor ki bu benim hoşuma gitmiyor”.Tam da katıldığım nokta.Chaos A.D. de kıvam iyiydi.Roots da çok su kaçırdılar ve sonun başlangıcı oldu bence.
(8.50/10, Toplam oy: 260)
Loading ...
Benim de ilk dinlediğim metal şarkılarından biri Infected Voice’dır. Baştan sonra kral bir albüm, Sepultura’nın en iyisi.
pantera ve sepultura’yı “vokalistleri anırıyo” gerekçesiyle sevmeyen bir sürü arkadaşım vardı :)) hatta “olm sepultura’ya björk’ü transfer edip tiz sesiyle brutal vokal yaptırsak nasıl olur la ehueuhe” diye geyikler dönerdi ortaokuldayken, teeey tey :)
benim ilk “sert, pis, tü kaka metal albümlerim” hell awaits ve far beyond driven bu arada.
9o’larda bu olaya girmiş gençlerimizin ‘Arise’ için hissettiği yoğun duygular anlatmakla bitmez. işte tam da bu yüzden şarkı listesinde, orjinal versiyonda olmayan Orgasmatron çok fena gözüme battı. battı işte. ama Orgasmatron yorumu da canımızdır ciğerimizdir o başka.
mükemmel album ama bence en iyi sepultura albumu beneath the remainsdir ne bileyim hem ilk dinledigim sepultura albumu hemde o albumdeki max cavalera vokali bana surekli entombdun left hand path ındaki hastalıklı ugursuz vokali anımsatır. beneath the remains kritigi de isteriz..
sizce chaos ad albümü mü daha iyi yoksa bu albüm mü?
Albümdeki o “kanırtan” rifflerin özellikle hastasıyım, dehşet bir albüm komple. Bu arada The Crown’un da hayvani Arise coverını anmış olayım.
Kalmah’ın da Arise cover’ı var daha bi epik tatta.
bana sert müzik tanımını öğreten bir far beyond driven bir de arise vardır bu metal aleminde!…klişe bi tanım olacak ama gerçekten baştan sona kral bir albümdür….
kafa sallatma konusunda benim için pantera ile kafa kafaya gider. (hehe)
bu arada o ankette (hangi ankette) amon amarth yerine sepultura olabilirdi, olmalıydı. çok iyi de olurdu çok güzel iyi olurdu taam mı. aç desperate cry 04:54 dinle.
“chaos a.d. mi arise mı” diye soran arkadaş için zevkler, renkler tartışılır diyor ve eğer daha saf çizgide gazör thrash metal tercih ediyorsa kendisini “beneath the remains” ve “arise”a yönlendiriyoruz.
ilk dinlediğim thrash albümüydü bu. kaseti ilk çıktığında almıştım. sanırım overkill “horrorscope” ile aynı yıldı tam hatırlamıyorum ama ikisini de çok dinlemiştim. dead embryonic cells, desperate cry (hüzünlü bir solosu vardır.) ve altered state çok iyiydi. ama “murder” tam olarak beklentileri karşılayan şarkıydı benim için. bir önceki “beneath the remains”le karşılaştırma durumuna girersem o dönemde çok hızlı dinlediğimiz için “beneath the remains” derim. şimdi de görüşüm değişmez ama tabii ki ikisi de baştacıdır.
Yanlış hatırlamıyorsam o aşmış “Cause of Death” albumunun kapağı bu albumun olacakmış gruplar değiş-tokuş yapmasaydı.
beneath the remainsle beraber en iyi sepultura albümü bence, chaos adnin lafı bile edilmez bunların yanında
evet ankette amon amarth yerine sepultura olmalıydı bencede,ve slayer ı geçişini hepimiz görebilseydik büyük keyifle!!
ulan çok klas bi albüm bu ya. türkiye’de yaşayan çoğu metal müzik dinleyen insanın pis metal ile tanışması da bu albümle oldu sanırım.
ilk satın aldığım kasetti. çekim almıştık tabi o zamanlar. lise 1′di. master of the puppet’s dan sonra ilkti. yeri çok ayrıdır. 10.
ha bi de, anladığım kadarıyla bu albüme 7 verip ortalamayı düşürenler var tahminimce. yazıktır gençlik, yapmayın n’olur..
26.03.2010
@nordson, Ihsahn’a da Pantera’yı geçmesin diye düşük verenler var mesela.Alıştık artık old school faşizanlığına.
Kapaktaki tip lovecraft yaratıklarına benziyor diyecektim, zaten öyleymiş.
herkes için sevdiği gruplarının tepe nokta albümleri vardır. benim içinde arise sepultura’nın tepe noktasıdır. efsanevi bir albümdür. beneath the remainsi de çok severim gerçi ama arise bambaşkadır.
mükemmel bir albüm. Beneath The Remains mi, Arise mı hep tartışılır ama ben hala karar veremedim. ikiside kafa kafaya benim gözümde. Pantera ve Slayer’dan sonra metal müzik dinlememdeki 3. sebeptir Sepultura.
11.10.2010
@ismail vilehand, tartışmaya gerek yok tabi ki beneath.
11.10.2010
@Exorsexist, ben şahsen ikisinden biri diyemiyorum ama bir anket yapsak Arise her türlü alır gibime geliyor…
11.10.2010
@ismail vilehand, anket yapsak çoğunluk öyle der. çünkü arise daha thrash ve mainstream. arise’ı da severim ama btr çok daha üstün şahsımca.
11.10.2010
madem o kadar konuştunuz, buyrun bakalım.
11.10.2010
@Ahmet Saraçoğlu, ahahaha bravo
11.10.2010
@Exorsexist, valla bence ikisi de gayet tıreş. btr de lezizdir ama arise başkadır. mainstream falan değildir, bildiğin daha iyidir. hatta bence en iyisidir. belki de o yüzden mainstream olarak algılanıyordur.
11.10.2010
@anonim, başka bişey beklenemezdi zaten. daha thrash dedim çünkü bildiğin yoğun thrash albümü. beneath the remains ise içinde çok farklı türleri barındırıyor. death de var speed de var heavy metal de. bu yüzden daha iyi bana göre.
bu arada Arise coverı muhabbeti olmuş. nette linki malesef yok (yada ben bulamadım) ama Inzest adlı grubun Arise coverını dinleyin benim favorim o. The Natural Sound Of Violence EP’sinde bulunmakta.
Off anamm Dead Embryonic Sells’de 3.20′den sonra giren kısım nedir.
bi under siege – live in barcelona vhs kritiği bekleyelim mi :) şaka bi yana en sevdiğim iki konserden biridir. diğeri the link alive.
bu arada yazmamışım özet geçeyim hemen. 14-15 sene oldu, hala köpeğiyim, hala mp3 çalarıma ilk attığım albüm, hala her dinlediğimde -toplu taşıma aracında bile olsam- kafam sabit durmaz.
05.04.2011
@anonim, manyak bi konser hakkaten o. Chaos DVD’de yayınladılar o konseri de, var bende bi ara yazabilirim.
bu sitenin bir iyiliği de eski yıllarda çıkan albümleri yeniden tanıtması. beneath the remains kritiğinden sonra iki gündür sepultura’dan başka bir şey dinlemiyorum. desperate cry’ın tam 4:32′de giren solosu nedir öyle? bir de murder’ın kafa göz yaran girişini çok özlemişim.
26.04.2011
@b, en sevdiğim sepultura solosu. çok tatlı hakkaten.
Taptığım albümler sıralamasında en üstlere oynar.52 dakikalık metal orgazmı.
Dün gece bir anda cayır cayır, gaz mı gaz bir thrash albümü dinleyesim geldi. Fazla düşünmeden bu albümü açıp, yatağıma uzandım. İlk saniyesinden son saniyesine kadar yattığım yerde headbang yaparak uykumu kaçırdım. Groovy soundu, thrash riffleri, nefret dolu vokaliyle gece gece beni yerle bir etti.
”O yerel enstrümanlar falan, grubun thrash özelliğini bastırıyor ki bu benim hoşuma gitmiyor”.Tam da katıldığım nokta.Chaos A.D. de kıvam iyiydi.Roots da çok su kaçırdılar ve sonun başlangıcı oldu bence.
Obskü obskü obskü 30 yaşında!
Desperate Cry davul yazımı açısından metal tarihinin en iyi şarkılarından biri bence.