# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
ILLNATH – Cast Into Fields of Evil Pleasure
| 22.11.2009

“Aranızda metal seven var mı?”

Levent MUKAN

Sene 2004 sonları, 2005 başları, tinercilikten hafif şoparlığa terfi eden ve kesinlikle belime kadar uzatmaya kararlı olduğum saçlarım ve Opeth tişörtümle dersanede pinekliyorum. Yanıma kısa saçlı, saçını beline kadar uzatmaya kararlı olduğu belli (son baktığımda saçı kıçını az geçmişti) bir başka adam geliyor ve oturmakta olduğum masaya “aranızda metal seven var mı?” türevi alakasız bir soru yöneltiyor. Tüm başlar bana dönünce de bana şu an incelemekte olduğum albümü uzatıyor, bir bak diyor.

Ben albümü alıp evime götürüyorum, Zetite’nin girmesi ile 4. saniyesinde CD’yi çıkartıyorum “ANANI” diyerek ve uzun bir süre unutuluyor Illnath benim için. Bu arada saçlar uzuyor, üniversiteye giriliyor, kafalar kırılıyor ve blast beat veya brutal vokal benim için güzel şeylere dönüşüyor. 1-2 sene sonra albümü tekrar buluyorum ve alışmış kulakla tekrardan dinlemeye başlıyorum. O zamandan beri de ara ara dinleyip nostaljik oluyorum.

Danimarkalı bir senfonik veya melodik takısı da eklenebilecek black metal grubu Illnath. 1997′de “Flagellation” adıyla kuruluyorlar ve ilk EP’lerini ancak 2001′de kendi çabalarıyla çıkarabiliyorlar (“Angelic Voices Calling”). Bu arada isimlerini de “Illnath” olarak değiştiriyorlar. EP’deki nispeten amatör prodüksiyonlu ve drum machine ile davulları yazılmış şarkılardan birkaçını “Cast Into Fields of Evil Pleasure” albümünde gerçek davullarla dinlemek mümkün. Aslında grubun tarihçesini (?) burada kesmem gerekse de iş ilginçleştiğinden devam edeceğim.

Şu an incelediğim ilk albümleri ve dört sene gibi uzun bir zaman sonrasında, sadece Japonya’da çok az sayıda çıkabilen ikinci albümleri “Second Skin of Harlequin”i yayınlayan World Chaos Productions adındaki adı sanı duyulmamış Japon firmanın işi geciktirmesi, ikinci albümü az sayıda ve sadece Japonya’da piyasa sürmesi gibi nedenlerden dolayı firmayla grup mahkemelik oluyor ve sonrasında Deathlike Records ile anlaşarak yola devam kararı alıyorlar. Bildiğim kadarıyla dava hala sürüyor ve üçüncü albüm bir ara çıkacak. Hatta fanlarından “Second Skin of Harlequin”i ne şekilde edinebildikleri konusunda bilgi bile istiyorlar mahkemede kullanabilmek için.

cast_4

Bu karışık sayılabilecek tarihçeden sıyrılıp albüme dönelim. Öncelikle kendi çabaları ile çıkardıkları “Angelic Voices Calling”ten sonra hafifçe hissedilen potansiyel bu albümle tam olarak ortaya çıkıyor, bunda artık programlama olmayan ve fena de denilemeyecek davulların da payı var.

Davullar gerektiği kadar, ne twin’lere gereksiz asılma var ne de çeşit yapamadım bari blast atayım mantığı var, hepsi tadında. Albüm Zetite’nin bana zamanında oha dedirten ama şimdi çok da etkilenmediğim atağı ile başlıyor. Zetite’nin adının aslında “S” ile başlaması gerekiyor, ancak White Wolf ile çıkan sıkıntılar şarkının adının Setite olmasını engellemiş. Gene de davullar orta seviyede kalıyor aslında, ekstra bir dikkat çekicilikleri yok.

cast_2

Gitarlarda albüme yayılmış diyebileceğimiz halde güzel rif kullanımları mevcut. Yine çok büyük işler çıkmamış ama akılda kalıcı 2-3 kısım mutlaka olacaktır ilk dinlemede bile. Baslar ise maalesef klasikleşmiş şekilde gitarların arasından arada sırada kendisini gösterebiliyor, ritim gitarın arkasına saklanmış durumda kendisi.

Albümün asıl numarası vokallerde ortaya çıkıyor. Her ne kadar Cradle of Filth sevmiyor olsam da Cradle of Filth benzeri çığlıklarla death metalden devşirilmiş brutal vokalleri grup güzel harmanlamış. Muhtemelen bir sürü adam burun kıvırdı şu an ama o kadar kötü değil aslında, çünkü Cradle of Filth’teki en azından beni irite eden küçük çocuk sesi çıkmıyor vokalistten. Aslında vokalistlerden birinden, çünkü haliyle 2 adet vokal mevcut. Gerçi yer yer bir ablamız da eşlik etmiş clean vokaliyle bazı şarkılarda, fena da olmamış. Kısacası vokaller güzel ve albümün en öne çıkarılabilecek yanı.

cast_1

Son olarak genelde gitarları bile boğabilen bir klavye kullanımı mevcut, ama yer yer çok iyi kullanıldığını da söylemem lazım. Metal dinlerken klavyeden pek hazzetmesem de (piyanoyu kenara alıyorum burada tabii) fena olmuş da diyemem.

cast_cast

E artık bitirelim ufaktan. Genel olarak iyi kötü “olmuş” bir albüm olsa da başyapıt denemeyecek bir albüm “Cast Into Fields of Evil Pleasure”. Hani böyle bazı gruplarda potansiyel vardır ama tam bir olgunlaşma yoktur, oradan buradan etkilenmişlerdir ama sonradan toplayacaklardır diye umut edersiniz ya, o aralardan bir albüm kendisi. Dimmu Borgir, Cradle of Filth ve türevleri melodik/senfonik/vesaire black metalden hoşlananlar en azından bir deneyebilir.

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (7.78/10, Toplam oy: 9)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2003
Şirket
World Chaos Production
Kadro
Narrenschiff: Vokal
Peter Falk: Gitar
Larz Munch: Klavye
Tobias Jensen: Bas
Rasmus Jakobsen: Davul
Şarkılar
1. Zetite
2. Behind The Mirrors
3. Cast Into Fields Of Evil Pleasure
4. Temporary Borders
5. The Creators Biggest Pride
6. Gloomy Gathering
7. Bring Down The Witching Hour
8. By The Hands Of Violent Winter
9. Frozen Constellations
  Yorum alanı

“ILLNATH – Cast Into Fields of Evil Pleasure” yazısına 4 yorum var

  1. Sambalici says:

    dayılarda bariz bir melodik black metal tandansı olsa da ben bodomgil sayıyorum bu albümü, ki dinlemekten en hoşlandığım albümlerden de biridir çok severim.

  2. Ömer Kuş says:

    Ben de pek severim bu albümü. Ama elemanların tipleri ilk defa gördüm ve omaygad diyorum sadece. İlk resimdeki en sol ve en sağdaki tipler ne öyle?! Kısa saçlı olan Hulk mıdır nedir öyle sol kolu ne lan, artı o poz ne olm!? Peki ya transparan kıyafetli top sakallı sert abiye ne demeli?

    Ulan baktım da aslında hepsi ayrı bi efsane tip lan.

  3. duraganyolcu says:

    Cradle Of Filth kaliteli parça yazdı mı da tam yazar. Tarzları ya da Dani’nin gubikliğinin kişide yaratacağı şiddetli burun kıvırma ve bok atma isteğini gözden çıkarırsak bence black metal’de kimi kusursuz parçalara imza atmışlıkları vardır. Bu grup da iyiymiş. Tarzları oldukça Cradle’ın kaliteli işlerini andırıyor. Ama tabii bir Nymphetamine (kabul edin lan müthiş parça), Her Ghost In The Fog(evet bu da öyle), Nemesis, Better To Reign In Hell ya da Forest Whispers My Name kalitesinde parçalar zor bulunur bu sıralar.

  4. Aeonian_Lich says:

    Vokal olarak Dani Filth’e en yakın bulduğum eleman bu grubun vokalidir, dinlediklerim arasında. O kadar renkli bi müzikleri yok tabii bence.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.