Yakın arkadaşım diyebileceğim çevrede bırakın black metal dinleyicisini, metalci bile doğru dürüst yoktur. Stoner rock’çısı, cazcısı elektronikçisi sebildir, ama en sevdiğim dedikleri arasında black metali de katan sanırım 1-2 tane numunelik adam vardır.
Bu adamlar tahmin edeceğiniz şekliyle birer black metalcidirler. Mayhem’cidirler, garip bir şekilde bana Venom’un aslında çok iyi müzik yapıyor olduğunun tartışmasını yaparlar ve yeniliğe de (kendi kankalarının yaptıkları demolar/albümler dışında tabii) pek de açık değildirler.
Aslında oldukça sağlam black metalcidirler. Ha bir de Müslüm Baba’ya karşı boyunları kıldan incedir ama bunu ben de anlamadım.
Her neyse, benim gibi Marduk üstüne ayıla bayıla Starsailor dinleyen bir adamın tam zıt kutbunda olsalar da ben bu adamları çok severim.
Dediğim gibi black metal konusunda yeniliğe ziyadesiyle kapalı olan bu adamların önceki yıl ısrarla ve inatla bana önerdikleri, dinle dedikleri ve istisnai olarak oldukça yeni sayılabilecek bir albüm vardı, evet doğru bildiniz.
Bana bu albümü dinlemem yönünde inatçı ve ısrarcı telkinler, arabada dinletmeler vesaireler sonucunda, bir şekilde ısınmış bulundum “Goatcraft Torment”e. Bir de işin açıkçası keçiler cool hayvanlardır bence.
Black metal yapan müzisyenleri iki türe ayırmışımdır kendi adıma. Black metal yapması gayet basit (101 seviyesinde biliyorsanız tabi) ama iyi yapması da bir o kadar zorlayan bir tarz. Bir kısım, “blast beat üstüne klasik black metal riflerini döşeriz, vokal bağırınır biraz, ben büyük abdestten büyük abdeste sözleri de hallederim satan matan yardırırım, davulcu da versin blast beat’i, gitsin ağırlık çalışsın falan, bitti” kafasında albümleri saçarken, bir diğer kısım ise külahını önüne koyup “ulan biz bu yola baş koyduk da bu iş böyle olmaz, biraz da zorlanmak lazım, ne yaparız da bu tür gelişir, kalıplardan arınır” diye kafa kırar.
Urgehal için iyi müzisyenlerden oluşuyor diyebilirim rahatlıkla. Ama ikinci kalıpta genellediğim tayfanın aksine ziyadesiyle köklerine bağlı bir albüm “Goatcraft Torment”. E iyi de o zaman neden dinlesin bu albümü default bir black metalci?
Albüm gayet sade bir şekilde introyla bilmem neyle uğraşmadan, vokalist arkadaşımızın “this is satanic black metal” demesi ile bodoslama başlıyor. Hiç zorlamamışlar, aslında komik bile geliyor, ama müzik komiklikten bayağı uzak.
Black metalin satanist kısmına, araya kaynıyor olduğundan maruz kalan bir insanım. Şarkı sözlerine bakmak pek huyum olmadığından genel olarak pek umrumda olmuyor. “Goatcraft Torment”in şarkı sözleri ile ilgili de tek bilgim girişte söylenenler ile kısıtlı ve kalanına pek önem verdiğimi açıkçası söyleyemem.
Ama bu albümün hitap ettiği kesimin pek şiirsellik vesaire beklemediğini bilecek kadar da black metalcilerle haşır neşir olmuşluğum var. Zaten müzik yeterince tatmin edici. Ayrıca her ne kadar sözleri sallamıyor olsam da vokallerin gayet sallanası derecede iyi olduğunu da belirteyim.
Şarkıların genel iskeleti bildiğimiz black metal. Ortalara doğru hafif orta tempoya kayıp akılda kalıcı partisyonlar ekleştirmişler, sıkmıyor o yüzden. Ve ilginç olan nokta kısa ve öz, ama gayet cici kabul edebileceğimiz gitar soloları var. Tarz için garip, ama güzel olmuş.
Ayrıca oldukça iyi bir prodüksiyona rağmen leş bir kayıt yapmayı becerebilmişler ki baya büyük bir artı olarak yazılıyor bu albüm için, çok çok önemli çünkü. Kayıt leş gibi, ama her enstrümanı gayet iyi duyuyorsunuz. Tabi bunda elemanların enstrümanlarını iyi çalıyor olmalarının da etkisi var.
Albümün kendisinden çok bahsetme gereği duymadım, çünkü albüm neredeyse tamamen old school dinleyicilere hitap ediyor. Ne nedir aşağı yukarı belli diyebiliriz yani. Ama bu black metale tamamen sırtını dönmemiş insanların dinlemesine engel değil tabii ki. Sonuç olarak kesinlikle kült değil, ama gayet “kvlt” bir “thrash aromalı black metal” albümü diyebiliriz “Goatcraft Torment” için.
Kadro Trondr Nefas: Vokal, gitar
Enzifer: Gitar
Shregoth: Bas
Uruz: Davul
Şarkılar 01. Goatcraft Torment
02. Risus Sardonius
03. Antireligiøs
04. Dødsmarsj Til Helvete
05. Satanic Black Metal In Hell
06. Nefastus Nex Necis
07. Gathered Under The Horns
08. Selvmordssalme
09. Sentiment Of Chaos
10. Et Steg Nærmere Lucifer
Yaklaşık üç yıldır bıkmadan usanmadan dinliyorum bu albümü. Bence yıllar sonra da döneminin kült albümlerinden biri olarak anılacak. Benim puanım 8, bilemedin 8,5.
Albüme düşük puan verenlere cevap yine Urgehal’den geliyor:
“this is your last night,
tonight we will kill you”
Çıktığı an Urgehal’i kült bir grup haline getiren, muhtemelen poser b.m cilerin “ıyy çok aptal ya, hiç cool deil” diyecekleri bu muhteşem albüme benim puanım 9. vallahi bravo diyor, alkışlarla yerlerine uğurluyoruz kendilerini.
senden ala poser mı olur olm.
bu arada urgehal çok aptal valla ya. ne ööle keçiler kuzular. norveç köylüleri black metal yapıyo işte. sabah keçileri güdüp, gece köyün dışında keçilerle poz veriyolar. hayvanın herşeyinden yararlanıyolar. sabah etinden sütünden, akşam karizmasında uhauahua. çok fotojenik hayvan şu keçi, baksana şu kapağa. grup elemanlarından daha karizmatşk çıkmış.
euehheh haklısın valla, sonra kendilerine blakkkheim diye çakoz bi isim bulup nete dalıyolar. o değilde urgehal son albüm biraz kastırma albüm olmuş. ideoloji müziğin önüne geçtimi zaten dinlenecek pek bişi olmuyor.çividen bereler, karizmatik keçiler daha nereye kadar kurtarır urgehali bilmiyorum.
“Blakkheim” kişisine tamamen katılıp,albüme x<9 gibi bir not vermek akıllara zarar bir yanlıştır kanımca.Kaldı ki,ufakken topu inşaata kaçıp yaşanılanlardan sonra klavye başına geçen şahısların hali ortadadır,seyredilesidir.
Urgehal aslında her zaman çok iyi bir gruptu ama bu albümle kıymeti anlaşıldı desek çokta yanlış olmaz. gerçekten çok iyi bir albüm. albümü sevmek için çok uğraşmaya gerek yok daha ilk dinlemeden itibaren Goatcraft Torment, Antireligiøs ve Satanic Black Metal In Hell gibi hit şarkılar akıllara kazınıyor zaten.
Old school’luğun yanında, gayet dinlenebilir ve anlaşılabilir modern bir kayıtla bir araya gelmiş, ve dinlenebilirliği gerçekten üst seviyede olan, leş ama harika bir kayıda sahip, ultra iyi bir black metal albümü. Black metalde duymaya pek alışık olmadığımız can alıcı sololara sahip şarkılar mevcut, ve introsuz. Şahsi kanaatimce, Goatcraft Torment başta olmak üzere, Antireligios, Satanic Black Metal İn Hell ve albümün kapanış şarkısı olan, ve albümü gayet de güzel kapatan Et Steg Nærmere Lucifer şarkıları, albümün en iyi ürünleri.
gelmiş geçmin en klas ve en true black metal albümü.
bunun yanı sıra, through thick fog till death, terrorfront, apocalyptic doom, inhuman ritual massmurder, emanations of the black light gibi albümleri de katmak istedim.
Şu anda 60×60 boyutlarında çerçeveletmekte olduğum 3 albüm kapağından biri. Tam bilgisayarın tepesine asacağım sürekli bu keçiyi göreceğim sabah akşam. <3
Ben black metale soloyu yakıştıran biriyim. Tehditkarlığı arttırdığını düşünüyorum ve Urgehal her şarkısında bunu layığı ile yapardı. Hele ki o satanic black metal in hell parçasının o soloları(özellikle blast eşliğinde olan, son nakarat öncesi solo, uff avradını s*kim olamaz böyle birşey) şerefsizim travma geçirdim.
(8.57/10, Toplam oy: 128)
Loading ...
albüme girişleri bile almak için yeterli bir neden.
Yaklaşık üç yıldır bıkmadan usanmadan dinliyorum bu albümü. Bence yıllar sonra da döneminin kült albümlerinden biri olarak anılacak. Benim puanım 8, bilemedin 8,5.
korkulu rüyalar görmek kabuslar yaşamak hiç bu kadar basit olmamıştı. teşekkürler urgehal. bu nasıl bir kayıttır? :))
Albüme düşük puan verenlere cevap yine Urgehal’den geliyor:
“this is your last night,
tonight we will kill you”
Çıktığı an Urgehal’i kült bir grup haline getiren, muhtemelen poser b.m cilerin “ıyy çok aptal ya, hiç cool deil” diyecekleri bu muhteşem albüme benim puanım 9. vallahi bravo diyor, alkışlarla yerlerine uğurluyoruz kendilerini.
senden ala poser mı olur olm.
bu arada urgehal çok aptal valla ya. ne ööle keçiler kuzular. norveç köylüleri black metal yapıyo işte. sabah keçileri güdüp, gece köyün dışında keçilerle poz veriyolar. hayvanın herşeyinden yararlanıyolar. sabah etinden sütünden, akşam karizmasında uhauahua. çok fotojenik hayvan şu keçi, baksana şu kapağa. grup elemanlarından daha karizmatşk çıkmış.
Küçükken yüksek ateşli hastalık geçiren insanların eline bilgisayar vermemek lazım tabi.
euehheh haklısın valla, sonra kendilerine blakkkheim diye çakoz bi isim bulup nete dalıyolar. o değilde urgehal son albüm biraz kastırma albüm olmuş. ideoloji müziğin önüne geçtimi zaten dinlenecek pek bişi olmuyor.çividen bereler, karizmatik keçiler daha nereye kadar kurtarır urgehali bilmiyorum.
çok seksi bence.
“Blakkheim” kişisine tamamen katılıp,albüme x<9 gibi bir not vermek akıllara zarar bir yanlıştır kanımca.Kaldı ki,ufakken topu inşaata kaçıp yaşanılanlardan sonra klavye başına geçen şahısların hali ortadadır,seyredilesidir.
yalnız kapaktaki keçi hepimizden karizmatik.
evet. itiraf ediyorum. o keçi benim..
bu albümü dinlemeyen black metal dinliyorum demesin.
Urgehal aslında her zaman çok iyi bir gruptu ama bu albümle kıymeti anlaşıldı desek çokta yanlış olmaz. gerçekten çok iyi bir albüm. albümü sevmek için çok uğraşmaya gerek yok daha ilk dinlemeden itibaren Goatcraft Torment, Antireligiøs ve Satanic Black Metal In Hell gibi hit şarkılar akıllara kazınıyor zaten.
Old school’luğun yanında, gayet dinlenebilir ve anlaşılabilir modern bir kayıtla bir araya gelmiş, ve dinlenebilirliği gerçekten üst seviyede olan, leş ama harika bir kayıda sahip, ultra iyi bir black metal albümü. Black metalde duymaya pek alışık olmadığımız can alıcı sololara sahip şarkılar mevcut, ve introsuz. Şahsi kanaatimce, Goatcraft Torment başta olmak üzere, Antireligios, Satanic Black Metal İn Hell ve albümün kapanış şarkısı olan, ve albümü gayet de güzel kapatan Et Steg Nærmere Lucifer şarkıları, albümün en iyi ürünleri.
Peki sabahın köründe ben nereden bu albümün gazına geldim. Dødsmarsj Til Helvete’in başını açıp açıp “leeeeeeee” diye bağırıyorum gerizekalı gibi.
Dünyanın en iyi albüm açılışı:
” This is satanic black metal!” Bu kadar mal bir beyanat nasıl bu kadar güzel olabiliyor anlamış değilim
gelmiş geçmin en klas ve en true black metal albümü.
bunun yanı sıra, through thick fog till death, terrorfront, apocalyptic doom, inhuman ritual massmurder, emanations of the black light gibi albümleri de katmak istedim.
Şu anda 60×60 boyutlarında çerçeveletmekte olduğum 3 albüm kapağından biri. Tam bilgisayarın tepesine asacağım sürekli bu keçiyi göreceğim sabah akşam. <3
Ben black metale soloyu yakıştıran biriyim. Tehditkarlığı arttırdığını düşünüyorum ve Urgehal her şarkısında bunu layığı ile yapardı. Hele ki o satanic black metal in hell parçasının o soloları(özellikle blast eşliğinde olan, son nakarat öncesi solo, uff avradını s*kim olamaz böyle birşey) şerefsizim travma geçirdim.
Bu albümü evde dinlerken çırılçıplak soyunuyorum, çişim gelince de bira şişesine işiyorum. Süper oluyor.
Şaka gibi bir not.Dinlediğim en iyi Black Metal albümlerinden biri
Su veren itfaiyenin hortumunu sikeyim.
Bu albüm bence black metale giriş dersinde ilk verilecek ödevlerden biri. Pamuk gibi öz be öz black metal var burda. (Urgehal ve pamuk <3 )
https://youtu.be/ZDL_XNDK0AM?si=afPlvRs_tohwR9FT