# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
RIVERS OF NIHIL – Rivers of Nihil
| 03.06.2025

Irmağının akışına…

Pasifagresif’le aynı yıl kurulan ABD’li progresif death metal grubu RIVERS OF NIHIL ilk albümü “The Conscious Seed of Light” ile dikkat çekici bir iş yapmış, ikinci albümü “Monarchy” ile de çıtasını yükseltmeyi başarmıştı.

Grubun yaptığı müzik, RIVERS OF NIHIL’ın potansiyelli bir grup olduğunu ve perspektifinin genişleyebileceğini gösterir nitelikteydi ve bu genişlemenin en net görüldüğü albüm de RIVERS OF NIHIL adını çok daha geniş bir kitleye duyuran, RIVERS OF NIHIL’ın RIVERS OF NIHIL olmasını sağlayan 2018 çıkışlı “Where Owls Know My Name”di.

Grup bu albümle birlikte progresif death metalin içine PINK FLOYD’a kadar varan farklı unsurlar sokmuş, saksafon gibi yan unsurlar sokmuş, death metal ifadesinin dışına taşan olaylara girişmiş ve tek kelimeyle büyük sükse yapmıştı.

2021’de çıkardıkları “The Work” ise RIVERS OF NIHIL’ın farklı bir şeyler yapmaya çalıştığını hissettirdiği, ancak bana kalırsa arada kaldığı bir işti ve “Where Owls Know My Name” ile oluşturduğu karizmasını epey bir çizdirdi. Öyle ki, “Where Owls Know My Name”in bir tesadüf olduğunu düşünen dinleyiciler dahi çıktı.

“The Work” gruba yönelik heyecanı böyle zedeleyince, bir sonraki albümlerinin sırtına da daha büyük bir yük binmiş oldu. İyi olduğunda RIVERS OF NIHIL’ı çok sevdiğimden, içtenlikle yeni albümde toparlamalarını umuyordum. Bu adamlar özellikle ikinci ve üçüncü albümlerinde ciddi düzeyde iyi şeyler sunmuştu ve kolayca rafa kaldırılmayacak kadar yetenekli olduklarını da göstermişlerdi.

Bu beklentiler ve umutlarla dinlemeye başladığım yeni albümle ilgili olarak göze çarpan ilk şey grubun sanki bir arınma veya kendini kendisine kanıtlama şeklinde bir iddialılıkla albüme “Rivers of Nihil” adını koymuş olmaları. Bunun yanı sıra metal albüm kapakları tarihinin en efsane isimlerinden Dan Seagrave’in alışık olduğumuz tarzından farklı bir kapak kullanmış olmalarından da memnunum. Bu iddialı ilk izlenimin ardından albümdeki müziğe baktığımda gördüğüm, RIVERS OF NIHIL’ın bu albümde daha yüksek konsantrasyonla, daha macerasız ama sadece cepten de yemeden, daha kompakt beste yapılarıyla, güçlü yönlerini daha net ifade ederek saldırdığı.

Bunun sonucunda da albüm genelinde sadece farklı fikirler sokma hevesiyle dinleyiciyi sersemletmeyen, yapmak istediğini ilk andan belli eden şarkılar görüyoruz. Sert şarkılar net bir sertlik sunuyor, melodik nakaratlar illaki bir şekil şukul yapmaya çalışmıyor. Ben albümdeki sertlik, progresiflik, teknik, melodiklik dengesinden büyük oranda memnunum. Bence grup “The Work”teki “ya napıyosunuz aq” düşüncelerini bu kez yaşatmıyor ve belki aklımızı başımızdan almıyorsa da temiz bir iş yapıyor.

Albümün bir kısmında net bir acımasızlık ve agresiflik görüyoruz. Özellikle davulcu Jared Klein çatır çatır çalıyor ve “Rivers of Nihil”ın güçlenmesinde büyük rol oynuyor. Bu sertlik içerisinde “Water & Time” gibi daha aydınlık hisler de uyandıran, daha maceracı ve değişken yapılı şarkılar da aradan başını çıkarıyor ve bence büyük oranda başarılı olan clean vokalli nakaratlar da fazla sırıtmıyor. Diğer yandan “Evidence” gibi çok da bir fikir göremediğim, öne çıkan fazla bir tarafı olmadığını düşündüğüm birkaç şarkı da var.

Tüm bunların ne kadar değerli olduğu elbet tartışılır. Evet, bence grup bu albümde yeniden bir kendini kanıtlama işine giriyor, ancak misal bir “A Silent Life”, “Home” veya “Where Owls Know My Name” gibi RIVERS OF NIHIL hitleri çıkarabiliyor mu, bence o seviyeye çıkamıyor. Yine de grubun “The Work” sonrasında olumlu yöne doğru adım attığını ve biraz daha yaratıcı ilham ve tutkuyla bir sonraki albümde “Rivers of Nihil”ın da üstüne çıkacağını umuyorum.

“The Work”ün ardından bu albüme yönelik bazı yorumlarda ön yargılı olduğunu düşündüğüm yaklaşımlara denk geliyorum. Bazı dinleyiciler grubu doğrudan gömmeye biraz fazla hazır görünüyorlar. Ancak bence RIVERS OF NIHIL “Rivers of Nihil”da bir önceki albümünden çok daha tutkulu bir iş yapıyor ve “tek albümlük grupmuş, artık bunlardan bir yol olmaz” diye yorumlanmayı hak etmeyecek kadar yetenekli ve potansiyelli bir grup olduğunu göze soka soka olmasa da yeterli düzeyde gösteriyor.

7/10
Albümün okur notu: 12345678910 (9.07/10, Toplam oy: 43)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2025
Şirket
Metal Blade Records
Kadro
Adam Biggs: Vokal, bas, sözler
Brody Uttley: Gitars, klavye, piyano (4), programlama
Andy Thomas: Gitar, geri vokal
Jared Klein: Davul, geri vokal

Konuk:
Patrick Corona: Saksafon
Grant McFarland: Çello
Stephan Lopez: Banjo
Şarkılar
1. The Sub-Orbital Blues
2. Dustman
3. Criminals
4. Despair Church
5. Water & Time
6. House of Light
7. Evidence
8. American Death
9. The Logical End
10. Rivers of Nihil
  Yorum alanı

“RIVERS OF NIHIL – Rivers of Nihil” yazısına 2 yorum var

  1. Scream Bloody Gore says:

    Dinledikçe saran bir albüm… 10 puan verdim gitti.

    Başlığı görünce güldüm… şöyle bir şeyler düşelim o zaman:

    Akan her şeyden nefret ederken,
    Bir tek senin ırmağının akışına ölürüm.
    Çünkü o su, unutuşun ilahisidir,
    Çünkü o su, beni kendime mezar eder.

  2. Dysplasia says:

    Yok be abi. Ne yapmaya çalıştıklarını kendileri de bilmiyor gibi dizdirmişler şarkıları. Cıvık metalcore grubu dinliyorum gibi hissediyorum zaman zaman. Yarın temiz kafayla biraz daha döndürürüm kritik hatrına ama grup neyi varsa WOKMN ile tükürmüş bence. Saksafon bile çekici gelmiyor şu albümde.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.