2022 yılında çıkan ilk TRIBAL GAZE albümü için biri dünya tarihinin en kısa albüm incelemesi olmak üzere iki inceleme yazmış ve albümün ne kadar iyi bir ilk albüm olduğundan bahsetmiştim. Tarihin en kısa albüm incelemesi şu şekildeydi:

TRIBAL GAZE – The Nine Choirs

Sıfır boş yapma, full HD yardırma.

Death metal.

8/10

Ardından da normal, uzunca bir incelemeyle albümü anlatmıştım. Ne var ki o uzun incelemede de bahsetmeye çalıştığım şey albümün tam anlamıyla bir death metal albümü olmasıydı. Bundan kastım şu: TRIBAL GAZE death metalin sahip olduğu dinamikleri fazlaca eğip bükmeden ve bunlardan olabildiğince pragmatik şekilde yararlanarak eli yüzü düzgün death metal tanımının karşılığını yapıyordu. Albümü dinlerken büyülenmiyordunuz, daha önce hiç karşılaşmadığınız bir vizyonla karşılaşmıyordunuz, ama dinlediğiniz şeyin barındırdığı gücü ve tutkuyu rahatça alabiliyordunuz.

Grup şimdi ikinci albümü “Inveighing Brilliance” ile karşımızda. Albümü dinleyebilmek ve sonra inceleyebilmek için önce uzun zamandır gördüğüm en kötü albüm kapağını bir şekilde görmezden gelmeye ve Nuclear Blast etiketiyle bu şekilde bir albüm kapağına sahip bir albümün nasıl olup da çıkabildiğini hazmetmeye çalıştım. Bu zorlu süreci atlattıktan sonra da TRIBAL GAZE’in ilk albümden farklı olarak ortaya koymaya çalıştığı şeylere yoğunlaştım.

Esasında TRIBAL GAZE “Inveighing Brilliance”ta da ilk albüme benzer kafada bir yol izliyor. Etli bir gitar tonu eşliğinde sunulan groovy rifler, ortalığı fazlaca karıştırmayan, alengirli işlere girmeye çok da meyilli olmayan, diğer yandan dümdüz, çiğ old-school death metal denebilecek kadar da primitif olmayan beste yapıları ve bunun üstüne tutkulu bir death metal vokali ile yine aynı cazgırlıkta bir death metal davulculuğu.

Tabii böyle bakınca bu albümün incelemesini de bir öncekinde olduğu gibi sadece “Death metal.” yazarak kapatma imkânımız var. Sonuçta TRIBAL GAZE öyle kasıntı işlere girmiyor, teknik gövde gösterilerine gelişmiyor, mistik veya kozmik atmosferler yaratmaya çalışmıyor ve dan dun vurarak eli yüzü düzgün, sert mizaçlı, tekme tokat bir death metal icra ediyor.

Buradan baktığımız zaman “Inveighing Brilliance” bana kalırsa büyük oranda tatmin edici, keyif veren bir albüm. İleriye dönük olarak düşündüğümde grubun nispeten risksiz oynamasından ve deneylere girme konusunda pek de hevesli görünmesinden dolayı sonraki albümlerde bir monotonlaşma, bir aynılaşma, bir heyecan azalması gibi durumlarla karşılaşma potansiyeli bence mevcut. Şu noktada henüz oralara gelmedik ve TRIBAL GAZE bize hâlâ bu tarz bir albümden isteyeceğimiz düzeyde ve lezzette bir gazı vermeyi başarıyor.

Açık söylemem gerekirse ilk albümü hem kapağının farklılığı hem de grupla ilk kez tanışıyor olmamızdan dolayı ve belki de grubun o albümde bana daha çok iştah ve tutku hissettirmesi vesilesiyle daha büyük heyecanla dinlemiş ve “Inveighing Brilliance”ı 5-6 kez dinlemenin ardından aldığım gazdan daha fazlasını almıştım. Bu demek değildir ki albüm sıradan, bilakis “Inveighing Brilliance” taş gibi bir death metal albümü. Ancak ne kadar gaz ne kadar groovy olsa da genel anlamda belirli kurallar çerçevesinde ve kalıbını kırmak gibi bir çaba göstermeyen tarzda bir death metal albümü dinlediğinizde, insanın aklına ister istemez çok daha fazlasını yapabilen çok daha vizyoner gruplar da gelmiyor değil. Yine de TRIBAL GAZE’i bunun üzerinden değerlendirmek de haksızlık olacaktır, bu yüzden ben kendi ölçütleri içerisinde görerek grubun ikinci albümünde de gayet iyi bir iş çıkardığını söylemekle yetinmeyi tercih ediyorum. TRIBAL GAZE çok iyi bir death metal grubu ve ikinci albümleri “Inveighing Brilliance”ta da aynı seviyeyi koruyorlar, dileyelim ki üçüncü albümlerinde çıtalarını belirgin şekilde zorlasınlar ve kendilerine ilerleyebilecekleri yeni alanlar açsınlar.