Bu yaz çıkan ve anca dinleyip inceleyebildiğim albümlerden biri de ABD’li teknik/progresif thrash/death metal grubu HAXPROCESS’in içini bir dolu fikirle doldurduğu ikinci albümü “Beyond What Eyes Can See”.

HAXPROCESS iki albümünün kapağından tutun da albüm isimlerine, şarkı sözlerine dek pek çok detaydan görülebileceği üzere müziğinde soyut temaları işleyen bir grup. Ne var ki bu soyutluğa kontrast oluşturacak somutlukta sert bir müziği var.

Hem tematik hem de müzikal olarak etkilendiklerini hissettirdikleri gruplar ve özellikleri arasında kaçınılmaz olarak MORBID ANGEL’ın rif yapıları, yer yer ATHEIST’ın anlık fıttırmaları, ilk dönem PESTILENCE’ın agresifliği, NOCTURNUS’un kendine has havası, IMMOLATION’ın uyumsuz nota bileşimleri gibi durumlar var. Daha güncel olaraksa yine yukarıdakilerden bir şekilde etkilenen MITHRAS, BLOOD INCANTATION, CRYPTIC SHIFT, VOIDCEREMONY, son dönem TOMB MOLD gibi gruplardan söz edebiliriz. TIMEGHOUL, THE CHASM gibi daha butik lezzetlerin de ağza geldiği albümde, bir de yer yer adeta worship noktasında göze çarpan bir OPETH dokunuşu da var. Müziğin genelinde OPETH asla yok, ancak birkaç anda adeta OPETH’in en iyi dönemlerinin en karakteristik özelliklerinin fragmanı denebilecek OPETH’çilikler kulağa çarpıyor.

Benzer soyut kafalarda seyreden EXIST gibi gruplar da en azından görsel tarafıyla akıllara gelse de HAXPROCESS bu tarz progresif death metal kafalarında başvurulabilecek başlıca referanslar arasında yer alan DEATH veya CYNIC taraflarına hiç girmiyor. Chuck Schuldiner ve Paul Masvidal’in karakteristik müzisyenlikleri düşünüldüğünde, bu tarafı hiç anımsatmadan koca bir albüm yazmış olmaları enteresan. Koca albüm demişken, 45 dakikalık albümün sadece 4 şarkıdan oluştuğunu ve şarkıların 9,5 ila 13,5 dakika arasında sürdüğünü söyleyerek devam edelim.

HAXPROCESS’i dinlerken adamların sert müzikle soyut bir şeyler işlemek istediklerini hissedebiliyorsunuz. Görebildiğimiz üzere yukarıdaki grup elemanlarının üzerinde HAXPROCESS’in müziğindeki çok yönlülüğü gözler önüne seren bir seçki var. ATHEIST, SPAWN OF POSSESSION, MAYHEM ve ANATHEMA sweatshirt’leri giyen bu arkadaşlar, her ne kadar bu gruplar HAXPROCESS müziğini tanımlamasalar da mevcut çeşitlilik adına bir gösterge olarak düşünülebilirler. HAXPROCESS’in önceki albümü “The Caverns of Duat”ın kapağındaki soyutluk, “Beyond What Eyes Can See”nin kapağında hem soyut hem kozmik bir tarafa kaymış ve açıkçası şöyle bir düşündüğünüzde bu kapağın altındaki müziğin böyle bir şey olması hiç de şaşırtıcı değil.

Tüm bu anlattıklarım arasından HAXPROCESS’i çok iyi, “Beyond What Eyes Can See”yi ise yılın atlanmaması gereken albümlerinden biri yapan şeyse grubun progresif death metal kavramını çok iyi özümsemiş ve nihayetinde birilerinin kuyruğunu takip etmeden yapabiliyor oluşu. Rifler ikide bir değişseler de karambol yaratmıyor, bestelerin çorbaya dönmesine müsaade etmiyorlar. Aynı şekilde şarkıların belirli bölümlerini akılda kalıcı kılan melodik olaylar, lezzetli “kozmik sololar” ve üst düzey müzisyenlikle bezeli bir dolu an var. Bu kozmiklik hiçbir zaman atmosferik pasajlar, klavye dokunuşları ve momentumu düşüren fikirlerle sekteye uğramıyor.

HAXPROCESS çok iyi bir grup ve “Beyond What Eyes Can See” de 2025’in en iyi progresif death metal albümlerinden biri. Sadece 4 şarkı ile 45 dakikayı ağzına kadar fikirle doldurmayı başarmaları, “The Confines of the Flesh”in 02.37’sindeki türden akılda kalıcı klas rifleri ve zeki müzisyenler olduklarını belli eden beste anlayışlarıyla umarım fazlaca underground kalmazlar ve bir an önce adlarını daha çok duyururlar. Geçen sene birçoğumuz HEMOTOXIN’in “When Time Becomes Loss”uyle nefis bir sürpriz yaşamış ve albüme bayılmıştık hatırlarsınız. HAXPROCESS onun kadar delirtici olmayabilir, ama bence bu senenin kesinlikle atlanmaması gereken işlerinden biri ve bu yüzden de HEMOTOXIN incelemesine attığım başlığın benzerini bu albüme de atmak istedim. 45 dakika boyunca çatır çatır progresif death metal yapıyorlar ve pek çok yıl sonu listesine göz kırpıyorlar.