# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
SOILWORK – Stabbing the Drama
| 05.08.2025

Dramayı bıçaklayayım derken ellerini kesiyorlar.

En sevdiğim gruplardan biri olan SOILWORK’ün dünya çapında en büyük üne kavuşmasını sağlayan albümü bunca yıldır ibiş gibi bir köşede saklanıyormuş da haberim yokmuş. Harbiden, kuruluşundan 16 yıl sonra hâlâ sitede yazılmamış bir SOILWORK albümünün olması beni biraz korkutuyor, biraz da ürkütüyor.

Geçtiğimiz hafta yayınladığımız INSOMNIUM – “One for Sorrow” incelemesinde, 2000’lerin ilk 5-6 yılında İsveç melodik death metal sahnesindeki Amerikanlaşma ve mainstream’e yanlamacılık hareketinden bahsetmiş; IN FLAMES, SOILWORK, ARCH ENEMY gibi grupların melodik taraflarını gitardan vokale taşıyarak daha geniş bir kitleye ulaşma yoluna gittiklerinden söz etmiştim.

İşte bu mainstream’leşme hareketini en sancılı yaşayan grup, bence “Clayman” sonrası çok radikal bir kırılma yaşayan ve bu sebepten eleştiri oklarının hedefi hâline gelen IN FLAMES’ken, bu dönüşümü son derece ölçülü ve kademeli şekilde yapan SOILWORK ise bu tarz bir “yapacağınız işi sikeyim” noktasına kaymadan bu işi halletmişti.

Bunun sebebi “Steelbath Suicide”dan “The Chainheart Machine”e, “The Chainheart Machine”den “A Predator’s Portrait”a, “A Predator’s Portrait”tan “Natural Born Chaos”a, “Natural Born Chaos”tan da “Figure Number Five”a çok akıcı, doğal ve makul şekilde geçmiş olmalarıydı.

Bu geçişi beş yıl içinde yapan grup, 2005 yılına geldiğimizde de belki de en meşhur şarkıları diyebileceğimiz “Stabbing the Drama”nın yer aldığı albümüyle adından fazlaca söz ettirmişti.

Metal kamuoyunun ve basınının geneli albümü sevse ve SOILWORK’ü bu albümün penceresinden görse de ben “Stabbing the Drama”nın SOILWORK’ün 2005-2013 arası duraklama devrinin başlangıcı olarak görüyorum. “Stabbing the Drama”, “Sworn to a Great Divide” ve “The Panic Broadcast” her ne kadar içlerinde iyi, çok iyi şarkılar da barındırsalar da bana kalırsa genel olarak SOILWORK kalitesini tam anlamıyla yansıtan albümler değiller. “Figure Number Five” pek çoklarına göre davanın gerçek anlamda ilk satılışı olsa da ben o albüme bayılıyor ve çeşitli sebeplerden benzersiz olduğunu düşünüyorum, dolayısıyla ondan sonra gelen ve “The Living Infinite”ta tekrardan yükselişe geçen SOILWORK’ün aradaki bu üç albümü, bence yeterli seviyeye ulaşamayan işlerdi.

Albüme baktığımızda gördüğümüz başlıca şey, grubun beste yapılarını sadeleştirmesi ve “Figure Number Five”a göre akılda kalıcılık açısından epey geride bestelerle formülize bir tarafa kayması. Modern melodik death metalle ilgili bir sıkıntım yok; herkes “Terminal Spirit Disease” yapacak değil. Ama SoILWORK’ün bu albümde yaptığı şeyin suni, fazla steril ve “AVM metali” kavramına yakın olduğuna inanıyorum

SOILWORK’ü çok sevdiğimden “Stabbing the Drama”daki şarkıları da komple ezbere biliyorum ve günümüzden geçmişe bakınca albümdeki elle tutulur, takdir edilesi yegâne şarkıların “Nerve” ve “Distance” olduğunu düşünüyorum. Bence gayet vasat olmasına rağmen muhtemelen herkesin en çok bildiği SOILWORK şarkısı olmasından dolayı albüme adını veren şarkıyla bir türlü ısınamadık. Arada “One with the Flies”, “The Crestfallen” gibi parlak fikirlerin olduğu başka şarkılar da var elbet, ancak al bir SOILWORK best of’una koy deseler seçeceğim şarkılar adını andığım bu ikisi, ki onlar da başyapıt falan değiller. Sadece diğerlerinden çok daha iyiler. Diğerleri arasında da “If Possible” gibi SOILWORK tarihinin en kötü nakaratlarından birine sahip bomboş bir şarkı da var mesela.

Böyle olunca da “Stabbing the Drama” SOILWORK’ün en mainstream takılmaya çalıştığı ve bence patladığı albüm oluyor. Groovy, melodik, gaz, dinamik, ama bir yandan da suni, formülize, soğuk, yeterince yaratıcı ve akılda kalıcı değil. Nasıl IN FLAMES “Reroute the Remain”de altına sıçmış ve “Trigger” ile “Cloud Connected” dışında IN FLAMES best of’larına girebilecek üçüncü bir şarkı çıkaramamışsa, SOILWORK de burada aynı şekilde sadece “Nerve” ve “Distance”la ayakta durmaya çalışıyor ve benzer bir düşüş yaşıyor.

Ama sorsan tüm dünya metalcilerinin en çok bildiği SOILWORK şarkısı “Stabbing the Drama”. Bu adamlar bu albüme gelene kadar neler yaptı haberiniz var mı aveller? Yok tabii. Ama olacak. O “A Predator’s Portrait”ler, “Natural Born Chaos”lar dinlenecek. Herkes kendine gelecek.

5,5/10
Albümün okur notu: 12345678910 (4.64/10, Toplam oy: 22)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2005
Şirket
Avalon
Kadro
Speed: Vokal
Peter Wichers: Gitar
Ola Frenning: Gitar
Ola Flink: Bas
Sven Karlsson: Klavye
Dirk Verbeuren: Davul
Şarkılar
1. Stabbing the Drama
2. One with the Flies
3. Weapon of Vanity
4. The Crestfallen
5. Nerve
6. Stalemate
7. Distance
8. Observation Slave
9. Fate in Motion
10. Blind Eye Halo
11. If Possible
12. Wherever Thorns May Grow (bonus)
13. Killed by Ignition (bonus)
  Yorum alanı

“SOILWORK – Stabbing the Drama” yazısına 4 yorum var

  1. Demandred says:

    Ben bu albümün ilk 8 şarkısını bayaaa bir seviyorum aslında ama son şarkıları o kadar beğenmiyorum. 5.5 düşük bir not bence. 8lik bir albüm

  2. hf says:

    bende bu albümü sevenlerdenim. bence 7 puan gideri var.

  3. Seyfettin Dursun says:

    “The Crestfallen” büyük ihtimalle Soilwork’ün yaptığı/yapacağı en iyi şarkı. Dinlemelere doyamıyorum. Ne güzel oldu bu kritiği görmek.

  4. Ugur says:

    Haha, neden bu kadar düşük puan aldığını şuan daha iyi anlıyorum.Zamanında bu albümün köpeği olsam da şimdi açıp dinlemek bile içimden gelmiyor.Farklı olarak Weapon of Vanity’i albümün en iyisi olarak göstermek istiyorum.Bir de tabi Dirk’ün davullarını öne çıkartan jilet prodüksüyonunu seviyorum.

    Figure Number Five ile kıyaslanamayacak derecede vasat albüm.Davayı ilk bununla satsalardı bence FNF diye de bir şey olmayabilirdi.Buna da şükür.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.