Bazen kendime hayret ediyorum. Sitede 6 kişinin dinlediği her tür obskür sikimsonik grubun, tek kişilik atmosferik NWOBHM esintili blackened shoecore, ambient progresif powerviolence doomgaze, Gültepe melodik death folk gruplarını bile yazmışken, en sevdiğim, semavi din gibi tapındığım MESHUGGAH gibi bir grubun diskografisinde hâlâ eksikler olması beni hem düşündürüyor hem de boncuk boncuk terletiyor.
Bu büyük yanlışı düzeltmek üzere çıktığım yolda bugün sayfalarımızda ağırladığımız albüm, MESHUGGAH’nın tüm metal dünyasını emzikli bebeğe çevireceği “Destroy Erase Improve” öncesinde çıkardığı ve dönemindeki diğer HERKESTEN farklı bir kafada olduğunu tekme tokat gösterdiği albümü “Contradictions Collapse”.
Bu çok acayip bir şey. Bir şeyler deneyen, o grupla bu grubu sentezleyip ortaya farklı bir şeyler çıkararak doksanlarda özgün kimlikler sunan bir dolu grup var. Misal DARK TRANQUILLITY’den Mikael Stanne yola KREATOR gibi sert, BLIND GUARDIAN gibi melodik olma dürtüsüyle çıktıklarını söylüyor. IN FLAMES, death metal karakterini IRON MAIDEN’la yoğurarak işe koyuluyor. MESHUGGAH gibi aşırı vizyoner ve zamanının ötesinde gruplar ise çok temel bir fikri alıp onu tamamen eğip bükme ve bambaşka bir şey yaratma yoluna gidiyorlar.
Yıl 1991. Elbette ki VOIVOD’lar, WATCHTOWER’lar, OBLIVEON‘lar, CORONER’lar, SADUS’lar, MEKONG DELTA’lar var. Ama bu adamlar daha başka bir şey yapıyor ve en büyük ilham kaynakları olan METALLICA’nın seksenlerde yaptıkları üzerinden ölçü ve ritim kavramlarına öyle bir takla attırıyorlar ki, DEFTONES gibi metal olmayan bir grubun elemanları bile “MESHUGGAH metalin kuantum fiziğidir” gibi ifadeler kullanmak durumunda kalıyor.
Üstteki fotoğrafta soldan sağa Thomas Haake, Jens Kidman, Peter Nordin, Fredrik Thordendal şeklinde tıfıl ve baskıda Kidman ve Haake’nin isimleri ters yazılmış olarak gördüğümüz MESHUGGAH’nın büyük bir azim ve heyecanla yazıp kaydettiği “Contradictions Collapse”, sonradan bir dev hâline gelecek olan grubun ilk albümü olarak tam bir meydan okuma, cesaret, cüretkârlık manifestosu olarak karşımızda duruyor. Albüm çıktığı dönem ticari bir başarı elde edememiş olsa da grubun kısa sürede dikkat çekmesini sağlamıştı. Albüme baktığımızda gördüğümüz enteresan şeylerden biri Jens Kidman’ın sadece bu albümde ritim gitar çalıyor ve albümün sadece yarısında vokal yapıyor oluşu. Albümün diğer yarısında ise vokallerden lead gitarist ve kurucu ibiş Fredrik Thordendal sorumlu.
Şarkılarda grubun adeta “None” EP’sinin ve “Destroy Erase Improve”un yolunu yaptığını görüyoruz. Yukarıda klibini izleyebileceğiniz “Abnegating Cecity”nin 2.50’de başlayan kısmının, “Erroneous Manipulation”ın 3.45’te başlayan kısmının çok benzerlerini “Destroy Erase Improve”daki muhtelif yerlerde duymak mümkün. Albüm büyük oranda teknik thrash metal olarak nitelenebilecekse de Thordendal’ın sonradan arşa çıkaracağı Allan Holdsworth ilhamlı, bol legatolu soloları ve birtakım atmosferik dokunuşlar da göz önüne çıkıyorlar. Yine de albümün temelini elbette ki staccato (kesik kesik) gitarlar ve Thomas Haake’nin kısa süre sonra sayısız davulcuya ilham verecek partisyonları oluşturuyor.
Vokallerde çok net bir James Hetfield etkisi var. Öyle ki, yapay zekâya “Master of Puppets” ve “…and Justice for All”daki METALLICA ile ilk dönem MESHUGGAH bir araya gelsin diye komut verseniz muhtemelen direkt olarak “Contradictions Collapse”i sunacaktır.
Şarkıları incelediğimizde MESHUGGAH’nın fikirlerle dolup taştığını ve bu albümde adeta “Destroy Erase Improve” başyapıtının yolunu yaptığını görüyoruz. Albümdeki müzik her şeyiyle MESHUGGAH, üstelik ne yaptığını bilen gayet kararlı bir MESHUGGAH, ancak özellikle akılda kalıcılık noktasında “Contradictions Collapse”in sonraki albümler kadar ileri seviyede olmadığı da açık. Grup bu albümde kafasındaki fikirleri ortaya dökmüş, ardından elindekileri masaya yatırıp kendini çok kısa sürede geliştirmiş ve hemen bir sonraki albümünde “Future Breed Machine”, “Beneath”, Soul Burn”, “Transfixion”, “Vanished”, “Acrid Placidity”, “Inside What’s Within Behind”, “Terminal Illusions”, “Suffer in Truth”, “Sublevels” gibi başyapıtlara imza atmıştı.
Böyleyken böyle. Bu albüm 1991’de çıktı, sonrasında yıllar geçti ve günümüzde MESHUGGAH’nın metal dünyasındaki etkisi tartışılmaz durumda. İlk çıktıklarında benzerleri yoktu, zaman içerisinde izlerinden giden, hatta onların çizdiği yolda yeni alt türler üreten gruplar bile oldu ve her şeyi başlatan “Contradictions Collapse”, yıllar sonra Rolling Stone dergisi tarafından “en önemli on metal grubundan biri”, Alternative Press tarafından ise o an için “metal dünyasının en önemli grubu” olarak nitelenecek MESHUGGAH’nın ilk adımı olarak metal tarihindeki yerini aldı.
Kadro Jens Kidman: Vokal, gitar
Fredrik Thordendal: Vokal, gitar
Peter Nordin: Bas, geri vokal
Tomas Haake: Davul, geri vokal
Şarkılar 1. Paralyzing Ignorance
2. Erroneous Manipulation
3. Abnegating Cecity
4. Internal Evidence
5. Qualms of Reality
6. We'll Never See the Day
7. Greed
8. Choirs of Devastation
9. Cadaverous Mastication
Tipler çok iyiymiş, Fredrik bücürüne, Jens’in saçlara gel. Taş gibi albümdür bu arada, tek sorunu prodüksiyon biraz leş doğal olarak.
Bir de şarkı isimlerini Tomas ingilizce sözlüğü açıp en saçma kelimeleri arayarak koymuş heralde bu albümde, Abnegating Cecity, Cadaverous Mastication nedir amına koyim?
Tünay Akdeniz abimiz sipariş verdiğimiz kasetlerin A ve B yüzlerinin sonlarındaki boş yerlere tavsiye ettiği gruplardan bir parça kayıt ederdi. Entombed – Left Hand Path, B yüzünün sonuna bu albümün giriş parçasını çekmişti (A yüzünün sonunda da Sarcofago – The Laws of Scourge vardı, unutmadım), Meshuggah ile tanışma anı… 34 sene geçmiş, inanasım gelmedi şu an.
sanırım kidman’ın vokallerinin hafiften hetfield kükremesini andırması sebebiyle de meshuggah için “yeni metallica geliyor” gibi şeyler söylenmiş zamanında, black albumle de çok yakın çıktıkları için olabilir.
tabi ben komple sallıyor da olabilirim ama böyle şeyler okudum diye aklıma kalmış. “iddia edildi” türü haberler gibi oldu ama olsun. tevatür, goygoy sayesinde dünya dönüyor.
Meshuggah’nın 90’lardaki konser videolarındaki hallerini, cem yılmaz’ın gençken katıldığı beyaz show/ Hülya Avşar show’daki cıvık hallerine benzetiyorum. İkisi de adam olacak çocuk, ama daha olmamışlar ve üzerilerinde bir zıpırlık mevcut. Misal jens İsveç tv kanalaında yayınlanan bir konserin ortasında flütümsü bir enstrüman çıkarıp onu çalmaya çalışıyor. Tıpkı cmylmz’ın Hülya Avşar show’da mutfak tüpünün üstünde menemen yapması gibi.o amatör ruh fena naif duruyor.
@Harundoom, ya ahaha, ulan siz kimsiniz harbiden bazen kendilerine küfrettiriyorlar. Destroy Erase Improve’un metal olmadığını size düşündüren ne acaba cidden merak ediyorum.
Fit for an Autopsy de yok. Şu metal değil mesela M-A’ya göre.
Bu albümü geçmişte burada birkaç kez övmüştüm. Sevdiğim tek Meshuggah albümü. Yani Meshuggah bana hitap eden bir grup sayılmadığından ama bu albümü hem thrasher olduğum için seviyorum hem de vokalin aşırı Hetfield olması bana fena keyif veriyor. Objektif baktığımızda en kötü Meshuggah albümlerinden biri olduğu doğrudur. Kendi tarzlarını bulamamışlar, oturmamış bir iş var sonuçta ama mantığı bir kenara bırakırsak acayip eğleniyorum bu albümden.
Meshuggah’ın hastası olduğum pek çok parçası var elbet (New Millennium Cyanide Christ gibi), sadece full albüm giremiyorum bir türlü. Sebebi de prog olmaları.
Ve Ahmet abi Deftones Metal değil de ne demek? Come oooon! :)
@Ahmet Saraçoğlu, haha abi şok ettin gece gece. Aslında fiziken epey de benziyorlar ha. Bunlar kızılderili değil miydi zaten? Kızılderili demek ayıp mı bilmiyorum, ırkçılık olmasın. Ayrımcılığı hiç sevmem. Ben de şok bilgi vereyim: Stephen Carpenter dünyanın düz olduğuna inanıyormuş. Yani böyle şey olur mu abi koskoca Deftones gitaristi, cahil mal amk kızılderili işte ne bekliyon.
Bu albümde inanılmaz bir Primus etkisi olduğunu düşünürüm hep. Basları Les Claypool gelmiş, çalıp gitmiş deseler inanabilecek düzeydeyim (slapping hariç elbette).
Bence kesinlikle ünlü olmalarında The Wolf of Wall Street filmindeki Leonardo DiCaprio’nun o meşhur sahnesinin etkisi de var. Bir dönem “Meshuggah – Leonardo” editi internette çok dolaşmıştı. Ayrıca Amerikalı komedyen Bill Burr’un davul hocasının Meshuggah hayranı olması da Amerika’da grubun yayılmasına baya etkili oldu. Adam neredeyse katıldığı her podcast’te Meshuggah konserini anlatıyordu.
Bir de emin değilim ama sanırım ilk Amerika turnelerini Tool’un altında yaptılar. Bence çok mantıklı bir seçim;bunu Tool istediyse de harika olmuş. Zaten grup çok geç ünlü oldu, resmen 40’ından sonra patladı adamlar.
Karmaşık ritimleri vs. cazcıların da baya ilgisini çekti. Mesela metalle alakası olmayan birçok jazz’cı, fusion’cu arkadaşım Meshuggah’ı biliyor ve konu açılınca “Evet, çok iyi grup gerçekten.” deyip susuyorlar. Belki de “Abi, sen bunun okulunu okudun, bu parça kaç kaçlık, söyler misin?” dememden korkup eleştiremiyorlar.
Aslında metal dışı janralarda da saygısını kazanmış bir grup bir açıdan
Bu yaz sonunda Hollanda’da dinleme şansını yakaladım. Hep headliner olarak dinlemek istemiştim, onu kovaladım; çünkü Meshuggah fanları bilir ki olayın yüzde 42’si (oranı şu an uydurdum) yani neredeyse yarısına yakını ışık şovlarıdır. İnanılmazdı gerçekten. Sound nefisti, ekipmanlara çok hâkim bir grup olduğu aşırı belli.
Sound açısından da baya vizyoner bir grup gerçekten. Son albüm çıktıktan 1-2 sene sonra aynı albümün remaster’ını yayınlamaları vs. sound konusunda garip tikli de bir grup olduklarını gösteriyor.
@fırat, hocam ek olarak, The Osbournes Show’da rahmetli Ozzy’nin, o dönem hayli kilolu olan (bugün) Ozempic virali oğlu da sürekli Meshuggah çalıyordu. O programın ve grup isminin İbranice olmasının da ünlerine katkıda bulunduğunu düşünüyorum.
@fırat, çok güzel tespitler. bence kırılma anı bleed klibi ve youtube’un yükselişi ile birlikte grubun sesini obzen albümüyle birlikte duyurması. hatırlayalım, bleed’in baterilerini çalmak için 6 ay boyunca insanlar yarışma için çalışıp, videolar yayınlamışlardı. ayrıca 2010′lar başında djent tonu ve türü popüler olunca, meshuggah’a olan referanslar artmaya başladı (her ne kadar djent kanımca 2002 nothing ile başlamış olsa da). yani bleed öncesi meshuggah beli bir kitlenin bildiği ve hayranı olduğu bir grupken, 2008 sonrası hakettikleri gibi dev bir gruba dönüştüler.
(9.55/10, Toplam oy: 55)
Loading ...
Tipler çok iyiymiş, Fredrik bücürüne, Jens’in saçlara gel. Taş gibi albümdür bu arada, tek sorunu prodüksiyon biraz leş doğal olarak.
Bir de şarkı isimlerini Tomas ingilizce sözlüğü açıp en saçma kelimeleri arayarak koymuş heralde bu albümde, Abnegating Cecity, Cadaverous Mastication nedir amına koyim?
Jens Kidman o Adidas eşofman nedir, sen Andrei Kanchelskis misin de kamptaki Sovyet futbol millî takımı orta sahası gibi promo fotoğraf çektiriyorsun…
Tünay Akdeniz abimiz sipariş verdiğimiz kasetlerin A ve B yüzlerinin sonlarındaki boş yerlere tavsiye ettiği gruplardan bir parça kayıt ederdi. Entombed – Left Hand Path, B yüzünün sonuna bu albümün giriş parçasını çekmişti (A yüzünün sonunda da Sarcofago – The Laws of Scourge vardı, unutmadım), Meshuggah ile tanışma anı… 34 sene geçmiş, inanasım gelmedi şu an.
sanırım kidman’ın vokallerinin hafiften hetfield kükremesini andırması sebebiyle de meshuggah için “yeni metallica geliyor” gibi şeyler söylenmiş zamanında, black albumle de çok yakın çıktıkları için olabilir.
tabi ben komple sallıyor da olabilirim ama böyle şeyler okudum diye aklıma kalmış. “iddia edildi” türü haberler gibi oldu ama olsun. tevatür, goygoy sayesinde dünya dönüyor.
Saçlı Jens Kidman en az saçlı Frank Mullen kadar saçma geliyor bana. Sizin hiç saçınız olmamalıydı.
06.08.2025
@ismail vilehand, hiçbiri sırma saçlı bıyıklı John Gallagher kadar saçma olamaz.
https://tinyurl.com/4hbr7abw
Dying Fetus keyfimi azaltıyor resmen.
06.08.2025
@Ahmet Saraçoğlu, bıyıklı bobby blitz de çok kötü.
06.08.2025
@Cerca C., of evet.
06.08.2025
@Ahmet Saraçoğlu, kestirmiş saçları, gözün aydın :D
06.08.2025
@hysteresis, oh iyi, sırma saçlı Muhammed Suiçmez’i yeni atlatmıştım, bir travma daha kaldıramazdım.
Meshuggah’nın 90’lardaki konser videolarındaki hallerini, cem yılmaz’ın gençken katıldığı beyaz show/ Hülya Avşar show’daki cıvık hallerine benzetiyorum. İkisi de adam olacak çocuk, ama daha olmamışlar ve üzerilerinde bir zıpırlık mevcut. Misal jens İsveç tv kanalaında yayınlanan bir konserin ortasında flütümsü bir enstrüman çıkarıp onu çalmaya çalışıyor. Tıpkı cmylmz’ın Hülya Avşar show’da mutfak tüpünün üstünde menemen yapması gibi.o amatör ruh fena naif duruyor.
06.08.2025
@feel the groovity, Meshuggah hakkında bugüne dek okuduğum en iyi yorumlardan biri. Daha iyi açıklanamaz.
06.08.2025
@Ahmet Saraçoğlu, eyv abi. bu arada grubun bir önceki çalışması, “hayat dört dörtlük değil yeğenim (unkapanı edition)” ‘ın da kritiğini bekleriz.
şu güzel ortamı niye bozduysam :D
“The band was accepted into the Metal Archives based on their material up to and including Contradictions Collapse.”
Metal Archives dünyanın hem en iyi hem de en dalyarak internet sitesi
06.08.2025
@Harundoom, ya ahaha, ulan siz kimsiniz harbiden bazen kendilerine küfrettiriyorlar. Destroy Erase Improve’un metal olmadığını size düşündüren ne acaba cidden merak ediyorum.
Fit for an Autopsy de yok. Şu metal değil mesela M-A’ya göre.
https://youtu.be/i3iWnhd7FMw?si=ioFl8HP6798im0UK
Bu albümü geçmişte burada birkaç kez övmüştüm. Sevdiğim tek Meshuggah albümü. Yani Meshuggah bana hitap eden bir grup sayılmadığından ama bu albümü hem thrasher olduğum için seviyorum hem de vokalin aşırı Hetfield olması bana fena keyif veriyor. Objektif baktığımızda en kötü Meshuggah albümlerinden biri olduğu doğrudur. Kendi tarzlarını bulamamışlar, oturmamış bir iş var sonuçta ama mantığı bir kenara bırakırsak acayip eğleniyorum bu albümden.
Meshuggah’ın hastası olduğum pek çok parçası var elbet (New Millennium Cyanide Christ gibi), sadece full albüm giremiyorum bir türlü. Sebebi de prog olmaları.
Ve Ahmet abi Deftones Metal değil de ne demek? Come oooon! :)
07.08.2025
@Raddor, boş ver şimdi metali de Testament vokalisti Chuck Billy, Deftones gitaristi/kurucusu Stephen Carpenter’ın kuzeniymiş ahah ne alaka.
07.08.2025
@Ahmet Saraçoğlu, haha abi şok ettin gece gece. Aslında fiziken epey de benziyorlar ha. Bunlar kızılderili değil miydi zaten? Kızılderili demek ayıp mı bilmiyorum, ırkçılık olmasın. Ayrımcılığı hiç sevmem. Ben de şok bilgi vereyim: Stephen Carpenter dünyanın düz olduğuna inanıyormuş. Yani böyle şey olur mu abi koskoca Deftones gitaristi, cahil mal amk kızılderili işte ne bekliyon.
Güzel bir remaster yapılsa, çok daha iyi yerlerde olurdu. Meshuggah’ın sevdiğim iki işinden biri, diğeri de 21 dakikalık song.
Bu albümde inanılmaz bir Primus etkisi olduğunu düşünürüm hep. Basları Les Claypool gelmiş, çalıp gitmiş deseler inanabilecek düzeydeyim (slapping hariç elbette).
Bence kesinlikle ünlü olmalarında The Wolf of Wall Street filmindeki Leonardo DiCaprio’nun o meşhur sahnesinin etkisi de var. Bir dönem “Meshuggah – Leonardo” editi internette çok dolaşmıştı. Ayrıca Amerikalı komedyen Bill Burr’un davul hocasının Meshuggah hayranı olması da Amerika’da grubun yayılmasına baya etkili oldu. Adam neredeyse katıldığı her podcast’te Meshuggah konserini anlatıyordu.
Bir de emin değilim ama sanırım ilk Amerika turnelerini Tool’un altında yaptılar. Bence çok mantıklı bir seçim;bunu Tool istediyse de harika olmuş. Zaten grup çok geç ünlü oldu, resmen 40’ından sonra patladı adamlar.
Karmaşık ritimleri vs. cazcıların da baya ilgisini çekti. Mesela metalle alakası olmayan birçok jazz’cı, fusion’cu arkadaşım Meshuggah’ı biliyor ve konu açılınca “Evet, çok iyi grup gerçekten.” deyip susuyorlar. Belki de “Abi, sen bunun okulunu okudun, bu parça kaç kaçlık, söyler misin?” dememden korkup eleştiremiyorlar.
Aslında metal dışı janralarda da saygısını kazanmış bir grup bir açıdan
Bu yaz sonunda Hollanda’da dinleme şansını yakaladım. Hep headliner olarak dinlemek istemiştim, onu kovaladım; çünkü Meshuggah fanları bilir ki olayın yüzde 42’si (oranı şu an uydurdum) yani neredeyse yarısına yakını ışık şovlarıdır. İnanılmazdı gerçekten. Sound nefisti, ekipmanlara çok hâkim bir grup olduğu aşırı belli.
Sound açısından da baya vizyoner bir grup gerçekten. Son albüm çıktıktan 1-2 sene sonra aynı albümün remaster’ını yayınlamaları vs. sound konusunda garip tikli de bir grup olduklarını gösteriyor.
10.08.2025
@fırat, hocam ek olarak, The Osbournes Show’da rahmetli Ozzy’nin, o dönem hayli kilolu olan (bugün) Ozempic virali oğlu da sürekli Meshuggah çalıyordu. O programın ve grup isminin İbranice olmasının da ünlerine katkıda bulunduğunu düşünüyorum.
10.08.2025
@fırat, çok güzel tespitler. bence kırılma anı bleed klibi ve youtube’un yükselişi ile birlikte grubun sesini obzen albümüyle birlikte duyurması. hatırlayalım, bleed’in baterilerini çalmak için 6 ay boyunca insanlar yarışma için çalışıp, videolar yayınlamışlardı. ayrıca 2010′lar başında djent tonu ve türü popüler olunca, meshuggah’a olan referanslar artmaya başladı (her ne kadar djent kanımca 2002 nothing ile başlamış olsa da). yani bleed öncesi meshuggah beli bir kitlenin bildiği ve hayranı olduğu bir grupken, 2008 sonrası hakettikleri gibi dev bir gruba dönüştüler.