Yukarıdaki başlığın kabasını kısa bir süre önce yeni FALLUJAH albümü “Xenotaph”ın incelemesinde kullanmıştım. Onu biraz değiştirerek bu yazıya da başlık atma sebebim, SHADOW OF INTENT’in de bu albüm öncesinde dört albüm çıkarmış olması ve tıpkı FALLUJAH gibi yeni albümlerinin bence bugüne dek çıkardıkları en iyi albümleri olması.

“Imperium Delirium” bana kalırsa SHADOW OF INTENT’in en yoğun konsantrasyonla yazdığı, en rafine, en hedef odaklı albümü. Şarkılarda grubun bütünlüklü bir hava yansıttığını görebiliyoruz ve geçmişte başvurdukları bazı fikirleri daha net ve ne yaptığını bilir şekilde sunduklarına tanık oluyoruz.

Grubun tarzı senfonik/melodik deathcore olarak geçiyor ve kişisel bir zevk olarak önceki albümlerde bu senfonik muhabbetlerin biraz fazla, “bizim grubun olayı da bu” dercesine öne çıktığını düşünüyordum. Bu durumu genel hatları belirli bir türe dış element katan başka gruplarda da görebiliyoruz; işin içine katılan dış etmen (burada senfonik muhabbetler) müzikten ayı, kendi kafasına göre seyreden bir katman olarak eğreti durabiliyor.

Bu albümün başlarında da yer yer göze çarpan FLESHGOD APOCALYPSE’vari dokunuşlar, önceki albümlerde bazı şarkılarda fazlasıyla göze çarpıyordu. Bu senfonik dokunuşları kararında, dozunda kullanmadığınız zaman müziğin genelini ele geçirebiliyor ve sanki sürekli kullanmanız gerekiyormuş hissi yaratabiliyor. SHADOW OF INTENT burada bu dengeyi iyi kurmuş ve olayın temelini hayvanlığa, riflere, acımasızlığa vermiş. Bu sayede uzay temalı bilim kurgu filmi savaş sahnesi müziğindense çatır çatır deathcore dinliyoruz.

Grubun bu tavrından dolayı SHADOW OF INTENT “Imperium Delirium” özelinde epey bir LORNA SHORE’a benziyor. LORNA SHORE bu olayı dünyada en iyi yapan gruplardan biri ve Will Ramos sonrasında son 5 yılın en revaçtaki oluşumlarından biri. SHADOW OF INTENT “Imperium Delirium”un belirli bölümlerinde fazlasıyla LORNA SHORE’a benziyor ve taklit gibi bir durum olmasa da neredeyse muadili denebilecek bir müzik yapıyor.

Rif yapılarına bakınca grup zaman zaman dur kalklı hayvanlıklarla kafa ezme işine giriyor, bazen de steroid basmış THE BLACK DAHLIA MURDER’vari şeylere girişiyor. Davul Bryce Butler tam bir ruh hastası olduğu için gitarların durgunlaştığı kısımlarda bile davulların sapkınlığı sayesinde müziğin nefes kesici tarafı hiç geri planda kalmıyor.

Yukarıda FLESHGOD APOCALYPSE’in adını andım, grubun piyanisti ve orkastrasyonlardan sorumlu ismi Francesco Ferrini üçüncü kez bir SHADOW OF INTENT albümünde yer alıyor. Kendisi enteresan bir arkadaşımız ve orkestrasyon konusunda metal dünyasının en revaçtaki isimlerinden biri. KREATOR, DIMMU BORGIR, ARCH ENEMY, AMORPHIS, DRAGONFORCE, ABORTED, WHITECHAPEL, ANGRA gibi pek çok farklı tarzdan grubun albümlerinde orkestra işlerine imza atmışlığı var. Albümdeki diğer bir konuk da adına yaraşır bir isme sahip “Feeding the Meatgrinder”da vokal yapan CANNIBAL CORPSE vokalisti Corpsegrinder. O da elbette ki sevdiğimiz bir abimiz.

SHADOW OF INTENT bu şekilde bana kalırsa en bütünlüklü, en soluk aldırmayan ve en tehditkâr albümüne imza atıyor. “Imperium Delirium”u sabah 05.00’te, ortalıkta kimsecikler yokken dinledim ve o sükûnette, sakinlikte bile ortalığın savaş alanına döndüğüne tanık oldum. Dolayısıyla grup 55 dakika boyunca yakıyor, yıkıyor ve edindiği deneyimin de etkisiyle bana kalırsa en iyi albümüne imza atıyor.