Dünya black metalcilerinin dağarcığına doksanlar black metalinin akılda kalan iki black metal dışı güzelliği olan “Forlorn in Silence” ve “The Art of Dying”le, 2000 sonrasına en bilinen şarkıları “Mark of the Beast”le giren, Türk black metalcileri tarafından da ekstradan “Lamia” ile bilinen İsveçli black metal grubu LORD BELIAL, 2008’deki “The Black Curse”ün ardından 14 yıl gibi manyak uzun bir ara vermiş ve 2022’de orijinal kadrosuyla “Rapture” ile ortamlara geri dönmüştü.

Tek paragrafta grubu geçmişten günümüze tak diye özetledim ha… Baban da mı doksanlarda önemli albümler çıkarıp sonra dağılan black metal grubu incelemesi yazardı be Ahmet…

1997 çıkışlı klasikleşmiş “Enter the Moonlight Gate” ile tüm mavi kapaklı şatolu black metal albümlerine hükmeden tek bir mavi kapaklı şatolu black metal albümüne imza atan LORD BELIAL, 2022’deki “Rapture” sayesinde bu uzun araya rağmen içindeki şeytan müritliğinin ve cehennem ateşinin sönmediğini göstermiş; tecrübenin bestecilikte ne kadar önemli olduğunu bir kez daha ortaya koymuştu.

Etrafa yeterince black metal hissiyatı vermiyormuş gibi bir de İsveç’in bir black metal albümü ismi olabilecek karakterdeki Trollhättan şehrinden biz dünya çocuklarını selamlayan LORD BELIAL, şimdi de “Unholy Trinity” ile karşımızda.

Tematik olarak konsept bir yapısı olan “Unholy Trinity”, dağınık gözüken albüm kapağının altında her şeyiyle tam bir black metal albümü. Grup burada DISSECTION’dan, SACRAMENTUM’dan tutun da NECROPHOBIC’in, NAGLFAR’ın, SETHERIAL’ın, ABIGOR’un belirli dönemlerine kadar geniş çerçeveli bir black metal icra ediyor.

Tıpkı “Rapture”da olduğu gibi LORD BELIAL burada da tam anlamıyla tavizsiz, insafsız, merhametsiz bir black metal yapıyor. Elbette ki full satanist terör örgütü black metalinden bahsetmiyorum, ancak ta ilk albümleri “Kiss the Goat (Sic Transit Gloria Mundi)”de ve en büyük klasikleri “Enter the Moonlight Gate”te bile kırılgan, narin, minimalist anlara imza atan bir grup olarak “Unholy Trinity”de bu tarz olaylara girmiyor ve dümdüz ezme yoluna gidiyorlar.

Burada önemli olan grubu oluşturan 56 yaşındaki üç adamın hâlâ bu şeytancılık inadından vazgeçmemiş ve dana gibi sert black metal yapıyor oluşları. Yaşı ilerlemiş bir dolu black metal grubu var ama bu tarz adamlara ekstra bir saygı duyuyorum. Bu harbiden ayrı bir adanmışlık. Olur da bundan 12 yıl sonra solo bir projeyle “Antichrist” diye şarkı yaparsam, böyle zıvanadan çıkmış gibi black metal yaparsam gelin bir elimi öpün, “abi büyüksün abi kralsın çıkar boynumuza dola” falan deyin.

“Unholy Trinity” bu tecrübeden gelen artılarla gayet etkileyici bir işe dönüşüyor. Dünyanın en akılda kalıcı black metali değil, LORD BELIAL’ın mutlak başyapıtı “Enter the Moonlight Gate” gibi zamansız bir eser falan da değil, ama 60’ına merdiven dayamış, 1992’de kurulup aradan uzuuun bir ara verip geri dönmüş adamlar tarafından yapılabilecek en saygı duyulası black metallerden biri. Sırf LORD BELIAL’ın zamanında yaptıklarına olan saygıdan bile dinlenmesi lazım.