Kolombiyalı olup, Kolombiya’da kurulup sonrasında “hadi biz Amerika’ya yerleşelim” diyen INQUISITION’ın ardından aynı formülü izleyen bir grupla daha beraberiz bugün. İki kişilik INQUISITION’ı anlıyorum da böyle dört kişilik bir grubun pat diye bir anda ABD’ye taşınması enteresan diyeceğim, ama belki de bu konular o tarafta bizim tahmin ettiğimizden daha kolaydır.

NO RAZA bundan 28 yıl önce kurulan bir death metal grubu. Yaptıkları death metalin en önemli özelliği capcanlı, kütür kütür bir prodüksiyon eşliğinde son derece groovy ve gaz bir karakter barındırması. Özellikle thrash metal karakterli alternate picking rifler konusunda çok hünerliler ve dümdüz bir rifle ortalığı savaş alanına çevirmeyi başarabiliyorlar. Misal “Imperial Holocaust” 02.06’da giren kısım ve akabindeki alev alev solo… Albümde “vallahi metale doyduk” dedirten bu tarz pek çok bölüm var.

Death metallerinin temelini DEICIDE, VADER, KRISIUN gibi hayvanlar oluştursa da onlardan farklı olarak daha akılda kalıcı bir groove’ları var ve gitarların crunchy tonu sayesinde gerçekten de dümdüz bir rifi bile sert ve gaza getirici şekilde sunabiliyorlar.

Diğer yandan müziklerinin bir tık daha teknik veya sofistike bir tarafa kaydığı noktalarda SKELETAL REMAINS gibi daha kazımasyon rifler saçabiliyor, yeri geldiğindeyse “Savage Strength” veya “Outbreak”teki gibi tribüne oynayan melodik nakaratlardan da yararlanabiliyorlar. Ama sonuçta bu adamların olayı rifler ve prodüksiyonun canavarlığı sayesinde o riflerin pek çoğu hedefi on ikiden, dinleyiciyi ise yerden yere vuruyor.

NO RAZA’yla ilgili en sevdiğim şey, şarkılarında tatava yapmıyor oluşları. Şarkılar güm diye giriyor, çatır çatır yardırıyor, rif üstüne rif salıyor, cayır cayır sololar atıyor ve atmosfer, bok püsür kasmadan siktir olup gidiyor. Dahası, grup her şarkıyı bir diğerinden farklı kılacak fikirler katma konusuna da belirgin şekilde özen gösteriyor. “Tyrona”yu iki kez dinlemeniz bile her bir şarkının farklı özelliklerini ayrıştırmanız için yeterli olacaktır.

Yukarıda bahsettiğim rif odaklılığın en iyi görüldüğü şarkılardan biri, aslında akıl almaz yaratıcılıkta bir ana rife sahip olmamasına rağmen hem NO RAZA’nın jilet gibi çalmasından hem gitar tonundan hem de prodüksiyonunun yarmanlığından dolayı adamı bir anda adrenalin manyağı yapan “Estable corrupción”. 0.41’de giren ve DECAPITATED’ın “Anticult”taki rif yazımını anımsatan rifle resmen kafa koparmaya geldik diye bağırıyor ve coşkuyu veriyorlar.

Enteresandır, “Tyrona”da klip şarkılarından ziyade klip çekilmeyen şarkıları daha çok seviyorum. Yukarıda bahsettiğim yardırmalı “Estable corrupción”, 02.04’te başlayan manyaklıkla bir anda sersemleten hemen aşağıdaki “Chiefdom”, duygusal gibi başlayıp sonra tekme tokan girişen “Afterlife” ve uzun zamandır bir death metal grubundan dinlediğim en başarılı slow/balad’lardan biri olan “Ring of Gold” ciddi manada lezzetli yapıtlar. Eksi puan yazacağım tek nokta sondan bir önceki “Involución Room”un bence net bir filler olması ve albüme adını veren kapanış outro’suna da hiç gerek olmaması. Albüm baştan sona kırıp geçtikten sonra “Ring of Gold” gibi bir death metal balad’ıyla bitseydi bence çok daha etkileyici olurdu.

Kliplerinin izlenme sayılarından görüleceği üzere albümden ve NO RAZA’dan pek az kişi haberdar ve grup gerçekten de çok daha fazla tanınmayı hak edecek düzeyde iyi. Akıl almaz bir şey yapmıyorlar, daha önce duymadığımız şeyler sunmuyorlar, ama yaz aylarına girdiğimiz şu dönemde kafa göz yardıracak, kan ter içinde bırakacak bir işle bence yılın dikkat çekici albümlerinden birine imza atıyorlar.

Bana kalırsa hem Pasifagresif’te hem de metal dünyasının genelinde “Tyrona”yu çok sevecek, NO RAZA’yla tanıştığı için çok mutlu olacak bir dolu insan var. Umarım bu yazı sayesinde birileri grupla tanışır ve hemen dibinde keşfedilmeyi bekleyen bu güzelliklerin farkına varır. Adamlar ciddi anlamda underrated durumdalar ve bence daha fazla tanınmayı hak ediyorlar.

Gayet sağlam, akılda kalıcı ve gaz bir albüm dinlemek istiyorsanız hiç vakit kaybetmeyin derim.