Fransız ekstrem metal sahnesini Fransız ekstrem metal sahnesi yapan konulardan birinin ne yaptığını bilen pek çok grubun belli bir atmosfer yaratmayı başarması olduğunu düşünüyorum. Sadece DEATHSPELL OMEGA gibi türün yapısını, şeklini, gidişatını ve geleceğini değiştiren devrimsel gruplardan bahsetmiyorum.

2000 yılı civarlarına kadar metal dendiğinden en az adı anılan ülkelerden biri olan Fransa, belki ülkenin yüz yıllara dayanan sanatsal DNA’sını anca o zaman ortaya koyabilmesinden ya da diğer pek çok ülkeye nasip olmayan bir ilhamın o dönemde gelmiş olmasından dolayı farklı bir kimlik, tarz, duruş, kişilik, atmosfer ortaya koymayı başaran bir sahne yarattı.

Bugünkü konuğumuz SKAPHOS black metal ve death metali bir arada harmanlayan, sekiz yıllık olmasına rağmen üç albüm çıkaracak kadar üretken bir topluluk. Yaptıkları müziğe baktığımızda dikkat çeken başlıca unsur, SKAPHOS’un black/death metal gibi görkemli, heybetli, epikleşme potansiyeli taşıyan bir müzik yapıyor olmasına rağmen daha kompakt besteler tercih ediyor oluşu.

“Cult of Uzura”, bu tarz için normal kabul edilebilecek 49-50 dakikalık bir süreye sahip, ancak bunu türün bilindik pek çok grubu gibi yedi, sekiz şarkıyla değil, on üç şarkıyla yapıyor ve bu on üç şarkının sadece bir tanesi beş dakika süreye sahipken diğerleri iki buçuk ile dört dakika arasında seyrediyor.

SKAPHOS’la ilgili olarak hoşuma giden ve gitmeyen şeyler var. Giden şeylerin başında iyi müzisyenlik, prodüksiyon ve anlık parlamalar geliyor. Grup belirli şarkıların belirli anlarında bir anda veriyor coşkuyu. Bu bazen temponun bir anda arttığı yardırmalı blast beat’li dellenmeler, bazen de vokalin tutkulu anlarında ortaya çıkan ve gitarların da şahlanmasıyla oluşan tüy kaldıran bölümler oluyor. Bu anlarda SKAPHOS ciddi oranda parlıyor ve kesinlikle ümit vadettiğini, boş grup olmadığını hissettiriyor.

Ne var ki albümün bütün hâlinde bir kendi atmosferini, kimliğini yaratma sıkıntısı da göze çarpıyor. Arada akıllara DEATHSPELL OMEGA’yı, ARKHON INFAUSTUS’u ve benzer dissonant muhabbetleri getiren kısımlar, arada ANGELCORPSE’u anımsatan numaralar var ama elli dakikayı baştan sona dinlediğinizde akılda kalıcılık, yıllar sonra dinleme isteği uyandırma gibi konularda SKAPHOS’un daha katetmesi gereken bir yol olduğu da açık.

Bu açılardan düşününce ve Paolo Girardi’nin uzun zamandır çizdiği en “aynı tornadan çıkma olmayan” kapağına bakınca, “Cult of Uzura” görsel olarak verdiği ümit ve beklentinin altında bir etki yaratıyor. Dediğim gibi SKAPHOS belli bir gücü, potansiyeli olan bir grup ve ileride daha iyisini yapabilirler, ancak şu noktada, kurumsal dille “geliştirilecek alanlar var” kategorisinde yer alan bir grup olarak özetlenebilir.