Erhan Yiğit

Bazı albümlerini çok sevdiğim bazı albümlerinden de utandığım ama buna rağmen en sevdiğim gruplardan biri olmayı bir şekilde başarmış olan, bu yönüyle bendeki yeri de ilk ve tek olan, metal müziğin en iyi albümlerinden birisine imza atmış (bkz: Burn My Eyes), öte yandan da insanı insanlığından soğutan albümler yapmaktan da asla geri durmamış MACHINE HEAD’in taptaze ‘’UNATØNED’’ albümünü derinlemesine inceleme vakti sonunda geldi. Hem albüm adına hem de grup adına söylenecek önemli şeyler var.

Bazı incelemeler yazarını çok fazla zorlarken bazıları da klavye tuşlarının üzerinden aka aka kendiliğinden oluşuyor; ‘’UNATØNED’’ aslında tam olarak ikinci grupta sayılabilecek, yani incelemesini yaparken söyleyebileceklerinize albümü ikinci çevirişinizde bile karar verebileceğiniz tipte bir albüm. Ancak ‘’ØF KINGDØM AND CRØWN’’ın çıkış yılı olan 2022’den günümüze olan süreç MACHINE HEAD için bence acayip geçmiş olacak ki bu albümü değerlendirme aşamasına geldiğimde o sürece ve söz konusu bu albümü ağabeyi ile karşılaştırabilmeye ve diğer birçok faktörü masaya yatırabilmeye dair önemli çıktılar görüyorum şu an elimde.

Başlayalım:

Albüm kapağının tasarımına, ayı gibi büyük harflerle yazılmış şarkı isimlerine ve içlerinde alakasını çözemediğim bir baltık harfi olan ‘’Ø’’nün bolca kullanımına baktığımızda bu albümün ‘’ØF KINGDØM AND CRØWN’’un birebir devamı olduğunu zaten anlıyoruz. ‘’ØF KINGDØM AND CRØWN’’un da ne kadar müthiş bir albüm olduğunu düşündüğümüz zaman ise ‘’UNATØNED’’un da benzer kalitede olmaması için hiçbir endişe etmememiz gerektiğini sanıyoruz otomatik olarak. Buraya kadar her şey oldukça yolunda gibi gözükse de aslında yolunda gitmeyen bazı şeyler de var elbette.

Tabii ki de şarkı şarkı kıyaslayıp olayı bağlamından koparmak niyetinde değilim ancak yine de ucundan tutmam gerekecek; Şu albümün içerisinde bana bir tane Slaughter The Martyr ya da Become The Firestorm ayarında tek bir şarkı göstermenizi isterdim. Gösteremezsiniz, yok çünkü. Ya da Arrows in Words From The Sky kadar derinden vuran bir şarkı gösterin, yine gösteremezsiniz maalesef. Burada beklentiler doğrultusunda bir eleştiri yaptığımın farkındayım ama bu albümün ‘’ØF KINGDØM AND CRØWN’’ kalitesinde olmayacağını ben (ve bazılarımız) zaten biliyordu. Grubun kariyer çizgisinde çok fazla değişiklik yapan Rob Flynn’ın uçuk kaçık fikirlere kulak asmadan ‘’ØF KINGDØM AND CRØWN’’ çizgisinde ikinci bir albüm yapması bile bence şaşılacak bir durumdu zaten. O sebeptendir ki bizler, MACHINE HEAD severler daha önce ölümü gördüğü için sıtmaya çoktan razı olmuş dinleyicilerdeniz desek sanırım yalan olmaz.

İnceleme ‘’UNATØNED’’ için kötü başlamış olabilir ama bu albüm kesinlikle ‘sıtmaya razı olma’ seviyesinde kötü bir albüm değil. ‘’UNATØNED’’ sadece ağabeyinden geriye kalanların toplamı gibi duran, ona çok benzeyen fakat onu aratmaması neredeyse imkansız olan bir albüm. Kısacası bu albüm ondan ne beklediğinizle doğru orantılı olarak iyi ya da kötü olarak tanımlanabilecek bir yapıt.

‘’UNATØNED’’un oluşturulma aşamasına dair ikisinden birisinin gerçekleşmiş olduğunu düşündüğüm iki düşüncem var birincisi: ‘’Yahu biz ‘ØF KINGDØM AND CRØWN’ı yaparken albüme koymadığımız birkaç demo vardı, onları tertipleyip adam ettik, adına da UNATØNED dedik.’’ tanımına sahip cepten yeme teorisi, diğeri ise ‘’Nur topu gibi, baba gibi iki müzisyenimizi kaybettik biz de onların yerine alelade adamlar aldık. Sonucu da bu’’ tanımına sahip kısmi uyum eksikliği teorisi.

Eğer problem ilk teoride saklı ise (MH’nin şaşırtmaya meyilli doğasını saymazsak) bir sonraki albümde benzer bir sorunla karşılaşma ihtimalimiz yok denecek kadar az, fakat sorunun kaynağı kısmi uyum eksikliğinden ileri geliyorsa (ki bence öyle) o zaman durum biraz daha vahim bir hal alıyor. Hazırladığım tabloya bakarsanız gruptan ayrılan iki magnum-opus seviyesinde müzisyenin yerlerinin, çaldıkları grupları bile tanımadığımız müzisyenler ile doldurulduğunu düşünüyoruz.

Eğer bir gün ‘’Beceri ve tecrübe farkı olan müzisyenler neredeyse birebir anlayışla bir şeyler yaratmaya çalışırlarsa sonuç ne olur?’’ gibi bir soruyla karşılaşacak olursam benim cevabım önce bu tablo sonra da bu albüm olacaktır. Burada her ne kadar atıfta bulunmuş olduğum Reece Scruggs’a ve Matt Alson’a direkt ‘’Beceriksizler’’ demiş gibi olsam da bu durumun yetenekle çok fazla alakası yok. Bu albümdeki durum daha çok yeni üyelerin ayrılan üyeler kadar uyum sağlayamadığını ve bunun sonucunda da her notası ilmek ilmek işlenmiş bir albümün ortaya çıkmasının yerine önceki albümden kalanların üzerinden geçilmiş gibi bir albüm oluşmuş. Bence ‘’UNATØNED’’a dair tek ve en büyük problem bu.

İncelemenin buraya kadar olan bölümü ‘’UNATØNED’’u ’’ØF KINGDØM AND CRØWN’’ ile kıyaslamak ile geçti. Zira bu albümü sağlıklı bir şekilde değerlendirebilmenin en doğru yolu bu. Yukarıda da bahsettiğim üzere çok iyi bir albümün devamı olan bir albümün çok iyi sayılabilmesi için normalde bulundurması gerekenden daha fazla özellikler bulundurması gerekirken (Bkz: Colors II) ‘’UNATØNED’’ normalde sunması gerektiği kadarını bile sunamıyor ve selefinin altında ezilip kalıyor ne yazık ki.

Öbür yandan ‘’UNATØNED’’a farklı bir pencereden bakacak olan birçok dinleyici olacağının farkındayım. Albüme kuş bakışı baktığımızda bünyesinde tek tek seçerek dinleyebileceğimiz, belli bir kalitenin üstünde şarkılar da yok değil zaten; Özellikle Outsider, Atomic Revelations ve Not Long For This World gibi parçalar ‘’UNATØNED’’un ortalamasını yukarıya çekerken geriye kalan şarkıların belli bir seviyenin üzerine çıkamıyor olması albümün bir bütün olarak algılanmasının önüne geçerek genel kaliteyi baltalıyor.

Tutku ve yeni üyelerin uyumu konularında sınıfta kalan bu albüm en azından klasikleşmiş MACHINE HEAD kalitesini hissettirebildiği için ve şahsım adına kendisine çok da fazla bel bağlamadığım için hayal kırıklıklarım listesine almayı düşünmüyorum hatta bunun yerine en iyiler listemde kendisine iyi kötü bir yer bile ayarlayabilirim.

Dinlemeyi ihmal etmeyin.