Sodom’un 1997 çıkışlı “Til Death Do Us Unite”ını hatırlatan bir albüm ismiyle karşımıza çıkan Norther, tipik bir melodik death metal yapıyor. “Children Of Bodom – Are You Dead Yet?” ve “Carnal Forge – Aren’t You Dead Yet?”i de hatırlayınca, “hadi ama gençler biraz daha yaratıcı olun” demek geliyor insanın içinden (lafım Bodom ve Norther’a).

Norther’ı, hani şu herkesin Children Of Bodom yaptı sandığı “The Final Countdown” cover’larıyla duymuştum. Lindroos’un jaguar sesini andıran vokali, oldukça hoşuma gitmişti. Ancak sonra çıkardıkları hiçbir albümü dinlemedim. Tıpkı Kalmah gibi, Norther’ın da CoB ile karşılaştırılmadan paçayı yırtması zor gözüküyor. Pek çok açıdan CoB ile benzer bir müzik yapıyorlar. Tabi Alexi’nin deli soloları ve teknik gitar kullanımı hariç. Grubun müziği oldukça klasikleşmiş kalıplar içerisinde ve ne olacağı tahmin edilir şekilde ilerliyor. Tabi bu bir müzik için eleştiri konusu olacak diye bir şey de yok.

Albümde son dönem CoB şarkılarını anımsatan pek çok bölüm görmek mümkün. Örneğin “Drowning”in ağır nakaratı aklıma “Angel’s Don’t Kill” ve “Punch Me I Bleed”i getirdi. Şimdiye dek çıkan üç albüm ve bir single’daki tüm parça isimlerinin şarkı sözü olarak kullanıldığı “Norther” adlı parça da bahsettiğim etkilenimi taşıyor. Ancak grubu bu şekilde tarif etmeye gerek yok. Sadece oldukça benziyorlar diyeyim yeter.

Spinefarm’ın önceden yayınladığı ve içerdiği güzel melodilerle dikkat çeken “Evil Ladies”, “bana klip çekilecek” tadında başlayan “Omen”, güzel bir solo içeren “Die” ve belki de albümün en akılda kalıcı parçası olan “Wasted Years”, beğendiğim şarkılar arasında. Bunun yanında “Fuck You” gibi lüzumsuz bir parça da var.

12 kelimeyle özetleyecek olursam, çok sınırlı ve kuralları önceden çizilmiş bir formül içerisinde kurulmuş bir albüm. Dinlerken sıkıldım mı? Bayağı. Bugünden sonra bir daha dinler miyim? Dinlemem.

Children Of Bodom’u orta nokta kabul edersek, Kalmah bunun daha ekstremini, Norther ise daha ılımanını yapıyor. Ben Bodom’un bile son halinden sıkılırken, Norther’ı tutup övmem pek de olası değil açıkçası. Heyecan barındırmayan, bilindik ve sıradan bir albüm dersem yeterince insaflı konuşmuş olurum sanırım.