Aslında ABIGOR’dan bir albüm incelemek için Fractal Posession yanlış bir seçim, baştan söylemek lazım. Hâlihazırda albüm ile ilgili fikir sahibi olanlar bu dediğimi anlayacaklardır. Fractal Posession, ABIGOR’un uzunca bir aradan sonra çıkardığı ilk albümü idi. Kendisini değişik kılan unsur ise belli başlı ABIGOR izlerini taşıması ve eski davulcularının dönmüş olması dışında bilindik ABIGOR’dan ayrılıyor olmasıydı. Gerçekten de albümün öyle herkese hitap etmeyecek, hatta black metal seven pek çok insanın midesini dahi kaldırabilecek garip bir tarzı var.
Albüm oldukça elektronik ve saçma sapan diyebileceğimiz, bu nedenle adını hak ettiğini düşündüğüm Warning ile başlıyor ve albümdeki idare eder şarkılardan denilebilecek Project: Shadow ile devam ediyor. Albümde 2, 3 ve 4. Şarkılar dışında ekmek çok beklemeyin. Ben zaten çok şarkı şarkı yazmam malum, o kısmı dinleyenin keyfine bırakmayı tercih ediyorum ama Cold Void Choir ve Lair of Infınite Desperation dışında çok bir numaralar yok gibi geldi bana.
Nedense birkaç yıldır arada açıp açıp dinlediğim bir albüm fakat kendisi (saydığım şarkıları tabi daha çok). Bunun birkaç nedeni var, şarkılar çok iyi olduklarından değil çünkü öyle bir durum yok gerçekten, ancak şarkılar (ve albüm) ile ilgili rahatlıkla söylenebilecek şey “garip” olduğu. Öncelikle gitarlar, nasıl desem, çok tiz. Garip bir tonları var, saçmalıyor gibi geliyor ama dikkatli dinlenince baya gitarwork söz konusu diğer yandan. Bas namına çok bir şey duymuyoruz, gerektiği kadar. Aslında çok kuvvetli baslarla daha da ilginç bir albüm olabilirdi.
Davullar ise ayrıca bir paragrafı hak ediyor. Artık it gibi triggerlandığından mıdır ben bilemem de, saçma sapan temiz kaydedilmişler ve gerçekten çalan abimiz adeta bir hayvan oğlu hayvan gibi vuruyor zile toma. Sıkıcı sıkıcı blastlara da asılmıyor habire, asılırsa da cici asılıyor, kafa yormuyor davullar gerçekten. Çok garip bir albüm olmasına rağmen kafa ütüleyen bir albüm diyemem pek, gerçi bu noktada bana katılmayanlar olabilir. Kafa ütülememesinden kastım ancak dinlenirse anlaşılabilir zannedersem, bunu tam tanımlayamadım.
Biraz hafif, biraz avangard, biraz garip, ortodoks black metalcilerin ve daha önceden ABIGOR’la alakası olmayıp merak edenlerin uzak durması gereken bir albüm Fractal Posession. Eski ABIGOR’u tercih ediniz, müzik hususunda çok geniş bir insansanız deneyiniz.
Kadro A.R.: Vokal
P.K.: Gitar, bas, klavye
T.T.: Davul, gitar
Şarkılar 1. Warning
2. Project: Shadow
3. Cold Void Choir
4. Lair of Infinite Depression
5. 3D Blasphemy
6. The Fire Syndrome
7. Injection Satan
8. Liberty Rises a Diagonal Flame
9. Vapourized Tears
10. Heaven Unveiled
@Özgür Durakoğulları,Senin yorumunda bile jeton düşmemişti albüme dair bir yorum olarak algılamıştım ama alttaki desperasyon ne demek sorusundan sonra jeton düştü :)..Evet sınırlı sayıda da olsa köşeli jetonlara sahibim..
Abigorla alakam yok sayılır. Küçükken mp3 arşivimde vardı bir albümleri, öylece dururdu. Ama bu şarkıları baya sevdim (çok genişim demek istiyorum:). Enteresan bir albüme benziyor. Şarkılar tam bayacak gibiyken birden değişip moda sokuyor. Davul işçiliğini de baya tuttum.
puanlama gerçekten yerinde olmuş eline sağlık , bu tür black metal grupları genelde farklı şeyler yapalım derken ellerine yüzlerine bulaştırıyorlar işi bu albumde onlardan biri
Abigorun tüm albümlerini severim, bunuda sevmemem için bir neden göremedim. Arcturus’un La Masquerade Infernale albümünü hatırlattı biraz. Efekt kullanmışlar falan filan, ama hala o karanlık abigor havası yok mu? Bence var! Umarım yine böyle deneysel tarzda albüm,EP falan çıkartırlar tekrar.
Normalde kritiklere doğrudan eleştiri yapmayı, eğer kendimce çok gerekli görmezsem, uygun bulmam. Neticede müzik çok kişisel bir şey, keza bu incelemede 2012′de yazılmış, belki zamanla yazarın zevki-düşünceleri değişmiştir. Ama Abigor’un diskografisindeki en iyi albümlerden biri olan “Fractal Possession” için baya baya yanlış tespit ve yönlendirmelerle dolu bir kritik olmuş.
Bugün DsO, Dodeheimsgard, Dodecahedron ile sözgelimi “Grand Declaration of War” döneminin Mayhem’ini, “Rebel Extravaganza” döneminin Satyricon’unu takdir eden bir dinleyicinin bu albümü bu derece kötüleyeceğini açıkçası düşünmem. Albüm inanılmaz zeki fikirlerle ve zengin bestelerle dolu. Kusurları yok değil elbette, bazı şarkılarda ciddi kasıntılar var. Ancak Abigor’un en hayvani performanslarından birini bu albümde verdiği gerçeğini değiştirmiyor.
“Fractal Possessions”, Abigor’un tarz değişimini geçirdiği döneminin ilk ürünü. Haliyle yadırganmasını anlarım, ama bu albümü eski Abigor kafasıyla dinlemekle, “DMDS” sonrası “Grand Declaration of War”a kötü bir albüm muamelesi yapmak mantıken aynı şey.
İlk dört parça dışında albüm neredeyse çöpe atılmış, haliyle “Injection Satan” ve “Heaven Unveiled” gibi parçaların baya baya hakkı yenmiş.
@Emir, abigor’un gelmiş geçmiş en radikal en etkili albümüdür. bundan 2-3 sene sonra yapılan Time Is the Sulphur in the Veins of the Saint – An Excursion on Satan’s Fragmenting Principle da bunun devam niteliğindedir. mayhem in eski işlerini seven ayrıca dso dan fas ite de buna eklenebilir
Loading ...
İlk başta depresyon sanıp aldanan kaç kişiyiz?
Kritikten de anlaşılabileceği üzere, tuhaf bi albüm tanıtırken yazı da ister istemez tuhaf olabiliyo hakkaten.
11.12.2012
@Özgür Durakoğulları, Sen yazınca fark ettim şimdi yanlış okuduğumu :/
13.12.2012
@Özgür Durakoğulları,Senin yorumunda bile jeton düşmemişti albüme dair bir yorum olarak algılamıştım ama alttaki desperasyon ne demek sorusundan sonra jeton düştü :)..Evet sınırlı sayıda da olsa köşeli jetonlara sahibim..
Opus IV
Desperasyon ne demek merak ettim. Türkçesi yok mu?
12.12.2012
@Sinan, Çaresizlik gibi bir şeyler demek.
ben bu albümü baya baya sevmişimdir hep.
Abigorla alakam yok sayılır. Küçükken mp3 arşivimde vardı bir albümleri, öylece dururdu. Ama bu şarkıları baya sevdim (çok genişim demek istiyorum:). Enteresan bir albüme benziyor. Şarkılar tam bayacak gibiyken birden değişip moda sokuyor. Davul işçiliğini de baya tuttum.
puanlama gerçekten yerinde olmuş eline sağlık , bu tür black metal grupları genelde farklı şeyler yapalım derken ellerine yüzlerine bulaştırıyorlar işi bu albumde onlardan biri
Abigorun tüm albümlerini severim, bunuda sevmemem için bir neden göremedim. Arcturus’un La Masquerade Infernale albümünü hatırlattı biraz. Efekt kullanmışlar falan filan, ama hala o karanlık abigor havası yok mu? Bence var! Umarım yine böyle deneysel tarzda albüm,EP falan çıkartırlar tekrar.
Normalde kritiklere doğrudan eleştiri yapmayı, eğer kendimce çok gerekli görmezsem, uygun bulmam. Neticede müzik çok kişisel bir şey, keza bu incelemede 2012′de yazılmış, belki zamanla yazarın zevki-düşünceleri değişmiştir. Ama Abigor’un diskografisindeki en iyi albümlerden biri olan “Fractal Possession” için baya baya yanlış tespit ve yönlendirmelerle dolu bir kritik olmuş.
Bugün DsO, Dodeheimsgard, Dodecahedron ile sözgelimi “Grand Declaration of War” döneminin Mayhem’ini, “Rebel Extravaganza” döneminin Satyricon’unu takdir eden bir dinleyicinin bu albümü bu derece kötüleyeceğini açıkçası düşünmem. Albüm inanılmaz zeki fikirlerle ve zengin bestelerle dolu. Kusurları yok değil elbette, bazı şarkılarda ciddi kasıntılar var. Ancak Abigor’un en hayvani performanslarından birini bu albümde verdiği gerçeğini değiştirmiyor.
“Fractal Possessions”, Abigor’un tarz değişimini geçirdiği döneminin ilk ürünü. Haliyle yadırganmasını anlarım, ama bu albümü eski Abigor kafasıyla dinlemekle, “DMDS” sonrası “Grand Declaration of War”a kötü bir albüm muamelesi yapmak mantıken aynı şey.
İlk dört parça dışında albüm neredeyse çöpe atılmış, haliyle “Injection Satan” ve “Heaven Unveiled” gibi parçaların baya baya hakkı yenmiş.
17.06.2025
@Emir, abigor’un gelmiş geçmiş en radikal en etkili albümüdür. bundan 2-3 sene sonra yapılan Time Is the Sulphur in the Veins of the Saint – An Excursion on Satan’s Fragmenting Principle da bunun devam niteliğindedir. mayhem in eski işlerini seven ayrıca dso dan fas ite de buna eklenebilir