# - A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z
Son Haberler
Anasayfa    /    Kritikler
OCEANO – Contagion
| 07.06.2011

İyi müzik, kötü müzik.

“İyi müzik” ve “kötü müzik”, hepimizin bildiği gibi dibine kadar göreceli kavramlar. Bizim ayılıp bayıldığımız bir şey bir başkası için çöpten farksız, onun hasta olduğu bir şey de bizim için yerdeki kirden hallice olabilir.

Şahsen, dinlediklerinin çok çok büyük bir kısmı metalden ibaret biri olarak, bu “iyi müzik” / “kötü müzik” konusunda fazla net fikirlerim yoktur. Sevmediğim şeyleri -genelde- “Bu kötü bir grup”, “bu kötü bir tür” diyerek sınıflamam; kendi adıma konuşur ve “sevmiyorum” demekle yetinirim, böylece de o müziği seven sayısız insanı kötü bir şeyi seviyor olmakla suçlamamış olurum. Misal ICED EARTH’ü sevmem, NIGHTWISH’i sevmem, ama haklarında daha fazlasını da söylemem.

Lâkin dayanamadığım bazı şeyler de vardır.

Bunların başında, yaptığı müziğe bir karakter yükleme çabasına girmeyen, yaptıkları şarkıları albümleri arasında yer değiştirdiğinizde sırıtmayan, tutan formüllerin peşinden giden ve bir yerden sonra kendi kendilerinin karikatürü olan gruplar gelir.

Deathcore, diğer çoğu müzik türünde olduğu gibi formüllerin domine ettiği metal dünyasındaki en melez türlerden biri. Sınırları fazlasıyla belli, dışına çıkması zor. Yaratıcılık namına kendilerini zorlayan örnekleri olsa da, genel şemasını türe dahil herhangi bir grubun herhangi bir şarkısıyla rahatlıkla anlayabileceğiniz bir tarz. İnsan hayatındaki en büyük heyecan ve merak katili olan kanıksama duygusunun, müziğin en deneysel ve inovatif taraflarını bile zamanla sindirdiği ve “MESHUGGAH işte anladık, aksak maksak bir şeyler” gibi cümlelerin kurulduğu bir devirde, deathcore gibi, bir duymayla bin şarkısını duymuş olduğunuz bir tür adına başarılı örnek vermek gerçekten zor. Peki neden zor?

Örnek verelim. Power metalin veya melodik death metalin bir yerden sonra girdiği çıkmazları hepimiz biliyoruz. Binlerce power metal grubunun HELLOWEEN’in yıllar önce yaptığı şeyin daha kötüsünü, hiçbir yenilik getirme ihtiyacı duymadan yaptığının, yine binlerce melodik death metal grubunun türün devlerinin ayak izlerini kopyala yapıştır kıvamında tekrarladığın hepimiz farkındayız. Diğer türlerden de örnekler verilebilir elbet, şu an aklıma bunlar geldi. Gelmek istediğim nokta şu. Evet doğru; bu klon ve birbiriyle aynı gruplar ortaya yeni bir şeyler koymuyorlar ve hep yapılanı, işe yarar formülleri tekrarlayıp duruyorlar. Ama hepimiz, örnek verdiğim bu türler içinde yer alan grupların şarkılarından, bir melodi, bir nakarat, herhangi bir şeyi illâ ki beğenmişizdir. Bir şekilde, müziğin vermeye çalıştığı bir duygudan etkilenmişizdir. “Son 10 yıldır bir melodik death metal grubunca yapılan hiçbir şeyi beğenmedim” diyecek fazla insan olduğunu sanmıyorum.

Deathcore’un bence temel sorununa da işte burada geliyoruz. Deathcore, türü sevenlerin bu müzikten aldıklarını söyledikleri gaza gelme ve yakıp yıkma duygularına bu kadar kolay kapılabiliyorsanız bilemem ama, genel olarak insanda herhangi bir duygu uyandırmayan bir müzik. Çoğu örneği melodi namına, yaratıcı beste, deneysel trafik adına bir şey vermeyen bir müzik. Çoğu örneğinde, bir albümü dinlemeye başladıktan yarım saat sonra bile aynı şarkıyı dinliyor olduğunuzu sanacağınız kadar tekdüze ve varyasyondan uzak bir müzik. İçinde herhangi bir duygu olmayınca, ortaya içi göstermelik bir sertlikle doldurulmaya çalışılmış, suni, formülize ve mekanik bir ses yığını çıkıyor. Ne yıllar sonra hatırlanacak karakterde bir rif, ne de bir saniyesini duyduğunuzda bile ne olduğunu anlayacağınız özgünlükte besteler. Önceki örneklere dönersem, tüm şarkıyı iyi olduğu düşünülen bir melodi veya nakarata kuran power veya melodik death metalin mi, yoksa kimi zaman şarkıyı sadece bir breakdown’ın üzerine kuran deathcore’un mu daha çok gideri var? Şahsen, uzunca bir süredir metalin her türlüsünü dinleyen bi insan olarak, bir şeyler yapmaya çalışan örnekleri olduğunu da bilmekle birlikte- deathcore kadar kendi yarattığı sınırlar içinde boğulan ve icra eden grupları, albümleri, şarkıları, rifleri böylesine silikleştiren ve içi boş kılan, herkesin ama herkesin birbirine bu denli benzediği bir türle dahi karşılaştığımızı hatırlamıyorum. Deathcore seven bir insanın muhtemelen at gözlüklü ve bağnaz bulacağı bu yorumlar, inanın ki “Tamam yea deathcore işte, dur kalklar, breakdown’lar, böğürtüler” diye düşünen biri tarafından yazılmıyor. Türe dair çok sayıda albüm dinlemiş bir insan olarak, arka arkaya ve pek çok örneğini dinlediğim bu türden, türü iyi yapanlar olarak gösterilen grupların bu denli basiretsiz ve sıkıcı olmasının yarattığı bıkkınlık sonucunda ümidini kesmiş biri olarak söylüyorum bunları.

Deathcore kötü müziktir” diyor muyum? Sanırım hayır.

Peki “Deathcore, bu şekliyle yapılmaya devam edildiği sürece zaman karşısında başarısız olmaya mahkûm bir müziktir” diyor muyum? Kesinlikle evet.

“Contagion”, türü sevenlerin epey olumlu yorumladığı ve konserlerini doldurduğu OCEANO’nun ikinci albümü. İlk veya beşinci albümü de olabilirdi. Bir şey fark etmezdi.

2/10
Albümün okur notu: 12345678910 (4.85/10, Toplam oy: 87)
Loading ... Loading ...
etiketler:
  Albüm bilgileri
Çıkış tarihi
2010
Şirket
Earache
Kadro
Jason Jones: Bas
Nick Conser: Gitar
Devin Shidaker: Gitar
Adam Warren: Vokal
Daniel Terchin: Davul
Şarkılar
1. Precursor to Enslavement
2. Vital Re-Animation
3. Regulated Disposal of Life
4. Quarantine
5. The Contaminated
6. Exist in Confinement
7. Persuasive Oppression
8. Weaponized
9. Sadistic Experiments
10. Remnants Aflame
11. Ending Intellect
  Yorum alanı

“OCEANO – Contagion” yazısına 22 yorum var

  1. pacerized says:

    duygularıma tercüman. oh yeah!

  2. Cem Yılmaz’ın “Kimse de demiyor ki ‘aga bu nedir?’” lafı geldi aklıma.

  3. Exorsexist says:

    tek bir şarkısını dinleyerek yapacağım yorum; bu grup çok yanlışlarda..

  4. Deathcore’da progresif tabana yönelen gruplar ilgimi çekti şu ana kadar ama diğerleri Ahmet’in yazıda bahsettiği gibi isterse onuncu albümünü çıkarsın birşey değişmeyecek. Duygularıma tercüman bir yazı olmuş.

  5. Blakkheim says:

    Bu tür kabul edilip edilmediğini bile bilmiyorum ama Despised Icon dışında bir tane sevdiğim grup çıkmadı bu death/core camiasından. Bir de All Shall Perish’in 1-2 şarkısı hadi. Şu gruptan daha albüm kapağını görünce soğumuştum ki ilk klibin 30. saniyesine gelmeden direk kapayıp sildim hafızamdan varlıklarını. Velhasıl bana göre oldukça manasız bir müzik türü. Bu da bu görüşüm için verilebilecek en ‘güzel’ örneklerdenmiş.

  6. Alain Caron dinlerken bu kritiği okudum. Slam the Clown gibi parçayı pause’ladıktan sonra şu klibi olan şarkıyı dinledim ve sonra “İyi ki varsın Alain Caron” dedim.

  7. Avcı says:

    Başlığına bakar bakmaz Saraçoğlu’nun oldukça düşük bir puan vereceğini tahmin ettim.Tahmin ettiğim gibi de çıktı…

  8. oğuz says:

    ne güzel bir yazı, deathcore kötü bir müzik türüdür, hatta müzik bile değil

  9. necati says:

    yalnız deathcore la ilgili bu görüşler başka müzik türleriyle ilgili de söylenebilir bence.mesela brutal death metal. decapitated gibi yaratıcılığı üst düzeyde olan gruplar olduğu gibi tam da yazıda bahsedildiği gibi olan gruplar da var mesela.tabi şimdi yazıdan bu noktaya gelmek mantıksız oldu sanki ama yazasım geldi.

    Berker İlhan

    @necati, evet bu konuda katılıyorum sana hatta tech deathte bile var mesela Brain Drill

    illuminati

    @necati, brutal death metal mi? Yapma. Cryptopsy, Suffocation, Dying Fetus, Cannibal Corpse, Nile… Çok sağlam gruplar barındıran bir tür brutal death metal, deathcorela beraber bahsinin geçmesi bile yanlış.

    Berker İlhan

    @illuminati, o grupları kastetmemiş bence sadece kastı kötü yapan grupların çok kötü olması

    necati

    @illuminati, evet kastettiğim saydığın tarzda kült olmuş gruplar değil.zaten decapitated örneğini de bu yüzden verdim.
    sanki brutal death metal tümden kötüymüş gibi birşey ima ediyorumşum gibi olmasın diye.ama bence yazıdaki tanıma birebir uyan da çok grup var.

  10. bloodshower says:

    ilk fotoğrafın çekildiği zaman vokalist daha gruba dahil olmamış sanırım.

    http://i78.photobucket.com/albums/j103/wingscartman/avators/thats_racist.gif

    cannibal fetus

    @bloodshower, :D

  11. masteroforion says:

    Gitaristler nerd’lükten kırılıyor yanlız

  12. illuminati says:

    Buradan baktığım kadarıyla Weaponized kötü bir şarkı ama Quarantine hiç de fena sayılmaz, 5.5 verebileceğim bir parça, bütün albüm bu ayardaysa bence 2 az kalmış.

  13. ozgur says:

    deathcore’culardan aciklama bekliyoruz.

  14. sceptiquas says:

    impulse!!!

  15. cannibal fetus says:

    Bence deathcore gibi trend olmuş, boku çıkarılmış müzik türleri(bi tane daha var ki o da günümüz elektronik müziğinin deathcore’u olarak tanımlanabilecek dubstep) için en sağlıklısı birkaç sene bekleyip hala hatırlanan isimleri kale almak. Mesela benim aklıma (deathcore sahnesini 4-5 sene önce yakından takip eden bir insan olarak)şu an sadece Animosity geliyor. Merak eden için link : http://www.youtube.com/watch?v=QPdQeOfK–c

  16. cenkozmercan says:

    logoyu yapan arkadaşı atatürk’ün latin alfabesi devrimine sokup çıkarasım geliyor.

Yorum Yazın

*

"Yaptığım yorumlarda fotoğrafım da görüntülensin" diyorsan, seni böyle alalım.
Pasif Agresif, bir Wordpress marifetidir.