Dün CORONER’ın 32 yılın ardından yaptığı mükenbel geri dönüşü övmemizin ardından, bu hafta da madalyonun öteki yüzüne, yine çok saygıdeğer bir grup olan DARK ANGEL’ın 34 yıl sonra yaptığı geri dönüşe bakıyoruz.

CORONER’ın “Dissonance Theory”si için nasıl övgüler kullandıysak, pek çok detayını nasıl öne çıkardıysak, babalar döndü hey maşşallah falan diye gaza geldiysek, bu kez ne yazık ki bunların hiçbirini yap(a)mayacak ve bu önemli grubun bir şekilde pek çok şeyi nasıl yanlış yaptığını anlatacağız.

“Darkness Descends” başta olmak üzere, “Leave Scars” ve “Time Does Not Heal” gibi thrash metal tarihine geçmeyi başaran üç albüm çıkaran, bu geri dönüşe kadar en ufak bir olumsuzluk hissetmediğimiz, hep övdüğümüz bir grup hakkında böyle şeyler söyleyecek olmak zor, ancak göz göre göre yapılan bu kadar fazla hata olunca da elden başka bir şey gelmiyor.

Bu geri dönüşün falsolu olacağı aslında daha en başından kendini belli ediyordu. Ben 34 yıl sonra geri dönen ve doğal olarak yeni nesilleri de yakalaması gereken bir grup olsam, en basitinden albüm kapağına özenirdim, kendi geçmişime saygı duyup en azından karakteri olan bir görsellikle ortaya çıkardım. Çok uzun aralar verip sonra dönen grupların yeni albümlerinin kapaklarına bakın; ATHEIST – “Jupiter”, EXODUS – “Tempo of the Damned”, AUTOPSY – “Macabre Eternal“, niceleri. İnanılmaz iyi kapaklar oldukları için demiyorum, özenmekten ve yaptığın işe değer vermekten bahsediyorum. E sen daha ilk saniyeden yapay zekâyla birkaç dakikada bedavaya yapıldığı 10 km öteden belli olan bir albüm kapağıyla çıkıyorsun ve ilk intiba noktasında daha kimse bir nota bile duymadan düşük not alıyorsun.

Sonra, sonra yine yeni nesli yakalaman gerekirken, sanki tek akıllı senmişsin veya mantıklı hareket eden bir tek senmişsin gibi 34 yıl aradan sonra çıkardığın albümünü herkesin kolayca ulaşabileceği Spotify’a koymuyorsun. Bu bence korkunç kötü bir strateji, kendi bacağına sıkmanın sözlük karşılığı. Kendi rahatım için demiyorum, elbette ki Spotify grupların, sanatçıların hakkını vermiyor, bunun zaten farkındayız. Ama aga METALLICA’sından tut da Uganda’nın köyünden çıkan grubuna kadar herkesin yer aldığı bir ortamda yer almayarak nasıl bir mesaj veriyorsun, kime neyi kanıtlıyorsun? Ben sana söyleyeyim; bu kadar çok üretimin olduğu, her gün 1000 tane albümün çıktığı bir ortamda sen insanları seni dinlemeleri için uğraştırıyorsan, “sadece bize değer veren insan emek verip bir şekilde dinlesin” diyorsan, 2025 yılı itibarıyla sen büyük çoğunluk için yok hükmündesin.

Ya hadi bunu geçtim, deli saçması bir karar vermişler siktir et diyeyim. E birader siz üretimle ilgili bazı sorunlardan ötürü albümü fiziksel olarak CD’ye basıp müzik mağazalarının raflarına da koyamadınız? Nasıl dinlesin bu insanlar sizi? 34 yıl ara veren bir grubun geri dönüş albümünü en rahat dinleme imkânı @henrikmoller989 diye herhangi bir YouTube hesabının yüklediği düşük kaliteli albüm olabilir mi? Siz manyak mısınız?

Gelelim albümün kendisine. Bir kere “Extinction Level Event”in kayıt, prodüksiyon kadrosundaki isimler gayet büyük grupların albümlerinde çalışmışlığı olan kişiler. METALLICA, IRON MAIDEN, RUSH, SLAYER, DREAM THEATER, LAMB OF GOD seviyelerinden bahsediyorum. Buna rağmen albümün prodüksiyonuyla adeta mücadele etmeniz gerekiyor, zira özellikle gitarların bilinçli şekilde kirli kaydına rağmen bazı lead’lerin bir anda gereğinden yüksek çınlaması gibi asap bozucu bazı durumlar var. Aynı şekilde Ron Rinehart’ın zaten kötü olan vokalleri de bazı anlarda bir tık kısık, bazen de gereğinden fazla yüksek duyuluyor. Pek çok anda ne dediğini anlamakta zorlanabiliyorsunuz ve bunların hiçbiri olmasaydı da vokal performansı bir bütün olarak bayağı kötü.

DARK ANGEL dendiğinde normalde akıllara “Darkness Descends” geliyor ve insan herhangi bir thrash metal grubunun üzerinde bir seviye, bir parıltı, bir sihir bekliyor. Ne var ki “Extinction Level Event”teki yaratıcılık vasat seviyelerde ve DARK ANGEL’ı farklı kılan zekâ parıltılarına da ne yazık ki rastlayamıyoruz. Riflerin yaratıcılık seviyesini geçtim, besteler de genel olarak çok ortalama, bazı şarkılar iyice ama bazıları da bildiğin sıkıcı. Elbette ki Gene Hoglan’ın davulları iyi, aralarda güzel rifler var, ancak bunu yapabilecek, üstelik de yapmışken daha güzel sunabilecek zibilyon tane grup olduğunu düşününce “böylesi bir geçmiş böyle bir geri dönüşü mü hak ediyordu?” diye sormadan da edemiyorum.

Açık konuşmak gerekirse ben DARK ANGEL’ın “herkes geri dönüyor biz de dönelim” diye bir gaza geldiğine, ancak geri dönmüş olmak için dönmeyi yeterli gördüğünden albümle ilgili pek çok şeye gereken özeni göstermediğine inanıyorum. Haksızlık etmek de istemiyorum. Belki de böyle değildi, belki ellerinden gelenin en iyisini yaptılar. Ama albümü Spotify’a koymamak gibi objektif hatalar ve yazıda anlattığım bir ton şeyi düşününce çıkan sonuç maalesef yeterli olmamış ve DARK ANGEL uzun yıllardan sonra geri dönüş yapan onca köklü grup arasından belki de en büyük hayal kırıklıklarından birine imza atmayı ne yazık ki başarmış.