2006’da çıkardıkları “Chants De Bataille” ile tanıştığım tek kişilik Fransız pagan black metal oluşumu BELENOS, sonrasında kısa aralıklarla yeni albümler çıkarmayı sürdürdü. Bunlardan bazıları BELENOS’un kalite çıtasını yüksekte tutarken bazıları ise ortalamanın az üstü sulara gelebildiler.

Son olarak bir önceki albümü “Argoat”u incelediğim BELENOS, yakın sayılabilecek zamanda da yeni albümü “Egor”u ortamlara saldı.

BELENOS, bilmeyenler için -ki eminim black metal dinleyici kitlesinin bile az bir kısmının haberdar olduğu bir grup- black metali Kelt geçmişinin inançsızlığı, gururu, yiğitliği üzerinden işleyen, atmosferi yerinde, çok fazla dinamiği bir arada kullanmaktansa ağır başlı bir tavır benimseyen bir yapı sunuyor.

Ortaya çıkan müziği tarif etmek için kullanabileceğim benzer ya da en azından referans olabilecek oluşumlara baktığımda erken dönem AETERNUS, AORLHAC, SÜHNOPFER, WODENSTHRONE, HELRUNAR ve bazı anlarda da KAMPFAR aklıma geliyor.

BELENOS’un işlediği Keltik kahramanlıkları veya o dönem yaşanan sıkıntılar, savaşlar, kıtlık, türlü sorunlar düşünüldüğünde albümün herhangi bir yerinde herhangi olumlu bir his, umut vadeden bir duygu yok. Ne var ki acıklı, çilekeş bir hava da yok. Bunlar olmayınca, BELENOS’un “Argoat”ta olduğu gibi “Egor”da da biraz sıkışık bir duygusal çeşitliliğe girdiğini düşünüyorum. Böyle olunca da…

Böyle olunca da albümde fazla öne çıkan ekstra bir dinamik çıkamıyor. Şarkılar bana kalırsa farklılaşmak adına yeterince kasmıyorlar ve bunu bir de akılda kalıcı olma çabası gütmeyen fikirlerle yapınca “Egor”un 63 dakikalık hayvani uzunluğunu tek seferde tamamlamak bence zorlaşıyor. Albümü gayet sakin kafayla, sabah sessizliğinde dinledim ve albümden alabileceğim tatmini büyük ölçüde aldığımı düşündüğüm, neredeyse albüme doyar gibi olduğum noktada daha dinlenecek yarım saat daha olduğunu gördüğümde biraz bunalır gibi hissettiğimi söyleyebilirim.

BELENOS’la hukukum epey eskiye dayandığından olumsuz eleştirmeye de çok gönlüm elvermiyor, ancak bence kesin olan “Egor”un çok uzun sürdüğü ve bu süreyi çekilir kılacak miktarda ilginçlik sunamadığı. Dinlerken kötü bir şey duymuyoruz, ama duyduklarımız arasından bizi etkisi altına alacak, aklımızda uzun süre yer edecek şeyler de yeterli seviyede değil. Eğer bu tarz black metali ne olursa olsun seviyorsanız BELENOS’un zincirleri kırma, kendini aşma amacı taşımayan müziğini gayet de beğenebilirsiniz, ama ben 63 dakikanın daha zengin doldurulması gerektiğini düşünüyorum.

Önümüzde “Egor”la aynı süreye sahip THE GREAT OLD ONES – “Kadath” gibi başarılı örnekler varken, PRIMORDIAL’ın “How It Ends”de yaşadığı sıkıntılar ortadayken, BELENOS da “Egor”da bence benzer sıkıntılar yaşıyor. Gruplar böyle 6-7 yıllık araların ardından çıkardıkları albümlere o süre zarfında yazdıkları her şeyi koymamalılar. Koyunca böyle şeyler olabiliyor.