Yılın en ayrıştırıcı albümlerinden biriyle birlikteyiz bugün. LABYRINTHUS STELLARUM bizleri Ukrayna’dan selamlayan bilim kurgu temalı bir grup. Metal-Archives profillerinde tarzları için atmosferik black metal/ambient deniyor ve illa bu şekilde görmek istiyorsanız LABYRINTHUS STELLARUM atmosferik black metale en uzak atmosferik black metallerden birini yapıyor.

Bunu deme sebebim grubun son derece synth odaklı, neredeyse bir senfonik power metal grubu ile klavyesi bol bir melodik death metal grubu arasında seyreden müzikal karakteri. Kimileri için öteleyici olabilecek bu özellikleri, bir yandan da kimseye benzememelerini sağlıyor. Müziklerinde groove da var, elektronik dokunuşlar da. Endüstriyel fikirleri de kullanıyorlar, bir anda kudurmaktan da çekinmiyorlar. Bunlar bir araya gelince atmosferik kısmı da black metal kısmı da epey bir boşluğa düşüyor ve LABYRINTHUS STELLARUM synth tarafı bol, melodik, progresif dokunuşları olan bir esktrem metal grubu olarak konumlanıyor.

Referans olarak söylenebilecek gruplara baktığımda aklıma gelen isimler çok büyük oranda SYBREED, MESARTHIM, kısmen …AND OCEANS, yer yer THE KOVENANT ve vokalistin ses renginin clean’lerde NOVEMBRE vokalisti Carmelo Orlando’ya benzemesinden ötürü damar kısımlarda NOVEMBRE sayılabilir. Ne var ki esas ağırlık büyük oranda SYBREED’in üzerinde ve black metalden de ancak albüme adını veren şarkının belirli kısımlarında bahsedebiliriz. Bu yüzden bence LABYRINTHUS STELLARUM’a şu albüm özelinde atmosferik black metal demek biraz uçmak anlamına geliyor; bana kalırsa grup endüstriyel/groove metale bazı ekstrem ögelerin eklenmesinden ibaret.

Ayrışma noktası da buralarda ortaya çıkıyor. Albümle ilgili yorumlara baktığınızda, notu epey kıt sitelerden bile 8 civarında notlar aldıklarını görebilirsiniz. Albüm bence genel anlamda keyifli olsa da yukarıda da değindiğim gibi bazı dinleyicilerin “Rift in Reality”yi neden dümdüz çöp olarak görebileceğini de anlayabiliyorum. Hele bir de M-A’daki “atmosferik black metal” yanıltmasıyla yola çıkarsanız, daha ilk şarkı bitmeden “bu ne aq” deyip kapatmanız bile olası.

Bunun olası sorumlusu büyük oranda grubun kullandığı melankolik, hafif kozmik, gizemli klavye tonu olacaktır. Gerçekten de grup davayı satmayı düşündüğü anlarda sanki ELECTRIC COWBOY ile PENDULUM arası bir yerde konumlanacakmış gibi bir hissiyat veriyor. Ne var ki “Lost in the Void”da açık şekilde görüldüğü üzere grubun müzikal karakterinin temelini canımızı feda edeceğimiz o karanlık sanatlar oluşturuyor ve LABYRINTHUS STELLARUM bu sayede ciks bir dans metal grubu olma riskinin yakınından bile geçmiyor.

Bu durumlardan ötürü “Rift in Reality” ciddi anlamda ayrıştırıcı, dinleyiciyi ikiye bölebilecek bir albüm. Ortak müzikal zevkleri olan iki dinleyiciden birinin “rezillik” birinin “çok tatlı olmuş lan” diyebileceği bir dolu şey var ve sanırım bu albümü sevmek veya çekici bulmak için albümü ön yargısız dinlemeniz ve tüm o synth’lerin, klavyelerin, efektli vokallerin kafasını yakalamanız gerekiyor. Bu yüzden 10 üzerinden 5 verene de 9 verene de neden verdin diye sormam. Bu öyle bir albüm.