2018’de çıkardığı ilk albümü “Realms of Eternal Decay” ile underground ortamlarda epey bir ses getiren ABD’li death metal/hardcore grubu OUTER HEAVEN’ın acımasızlık ve groove dolu dünyasının yeni mahsulü olan “Infinite Psychic Depths”ten söz edeceğiz bugün.

OUTER HEAVEN, death metalin görece karambol ve bulanık tarafını son derece dinamik bir anlayışla ele alan ve ortaya gazdan ölen bir müzik çıkaran bir grup. Başlangıçta adamların neredeyse DEMILICH karakterine yakın bir kaos oluşturduğunu düşünmeniz ve özellikle son yıllarda giderek parlayan türde bir teknikliğe yanaştığını düşünebilirsiniz. Bunun başlıca sebebi prodüksiyon ve girintili çıkıntılı riflerden oluşan gitar kullanımı olabilir. Ancak kısa sürede görüleceği üzere adamlar hardcore’vari bir çarpıcılığı olan vurdulu kırdılı bir beste yapısını benimsiyorlar ve DYING FETUS’tan tutun da BOLT THROWER’a kadar uzana bir perspektifte müzik yapma yoluna gidiyorlar. Dahası, bunu yaparken MORBID ANGEL, VITAL REMAINS, RIVERS OF NIHIL, PIG DESTROYER, UNDEATH gibi grupların elemanlarından destek alıyorlar.

Son 10 yılda ortaya çıkan ve death metalin farklı coğrafyalarını bir potada eriten GATECREEPER, TOMB MOLD gibi gruplara yakınsak diyebileceğimiz OUTER HEAVEN, bu geniş yelpazesi sayesinde groove’u da tekniği de aynı anda bünyesinde barındırmayı başarıyor. Diğer yandan yukarıdaki klipten de göreceğiniz üzere kendilerini fazla da ciddiye almıyor gibiler ve bu sayede hareket alanlarını genişletebiliyorlar. Şarkılara baktığımızda hissettiğimiz ilk duygu acımasızlık, nefes aldırmazlık olacaktır ki “Infinite Psychic Depths”i çekici yapan başlıca unsur da bu aslında. Albüm hiçbir şekilde boş yapmakla, farklılık algısı yaratmaya yönelik ilginçliklere girişmekle falan uğraşmıyor. Yazdıkları rifler ve bestelerin geneli zaten yeterince dikkat çekici olduğundan çatır çatır çalıyorlar, aleti masaya vuruyorlar. Pek çok farklı referans duyabildiğimiz albüm, tüm bunları aynı şemsiye altına toplayabiliyor oluşuyla da bütünlüklü bir hissiyat yaratıyor. Misal “Unspeakable Aura”da DYING FETUS da duyuyorum, AT THE GATES karakterli İsveç death metali de. Ancak nihayetinde ortaya çıkan karakter biraz ondan biraz bundan gibi bir şeye dönüşmüyor. 45 dakika boyunca üst düzey, tekme tokat iş yapıyorlar ve en önemlisi de işlerin monotonlaşmasına bir an olsun izin vermiyorlar. Üstelik bunu yaparken çok da çaba sarf etmelerine gerek kalmıyor; oldukları gibi gelişine yapıştırıyorlar.

Death metal seviyorsanız bu albümü çok büyük ihtimalle çok seversiniz.

Hardcore ile yoğurulmuş death metal seviyorsanız da bu albümü çok büyük ihtimalle çok seversiniz.

Zaten üçüncü bir seçenek yok ve OUTER HEAVEN bu iki kıstas çerçevesinde yine yapabileceğinin en iyisini yapmış, taş gibi bir albümle topu gelişine tavana asmış.